آیه 186 بقره: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(پیوندها)
جز (تغییرمسیر به آیه 186 سوره بقره)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
==متن آيه==
+
#تغییرمسیر[[آیه 186 سوره بقره]]
 
 
{{قرآن در قاب|«وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ».|سوره=2|آیه=186}}
 
 
 
==ترجمه آیه==
 
 
 
و هرگاه بندگان من از تو درباره من بپرسند. بگو: من نزديكم و دعاى دعاكننده را به هنگامى كه مرا بخواند، اجابت مى ‌كنم پس آنان بايد فرمان مرا گردن نهند و به من [[ايمان]] آورند باشد كه راه يابند.
 
 
 
==نزول==
 
 
 
'''محل نزول:'''
 
 
 
این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.</ref>
 
 
 
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق،‌ [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 55.</ref>
 
 
 
«[[شیخ طوسی]]» گوید: از حسن بصرى روايت شده كه شخصى از [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله سؤال كرد: آيا خداوند به ما نزديك است كه با او مناجات و راز و نياز كنيم يا دور است؟ سپس اين آيه در جواب او نازل گرديد.<ref> در تفاسير طبرى و ابن ابى‌حاتم و ابن مردويه و ابوالشيخ از طرق مختلفه چنين روايت شده كه مردى اعرابى نزد پيامبر آمده و اين پرسش را نموده است.</ref>
 
 
 
قتاده گويد: اين آيه درباره قومى نازل گرديد كه از پيامبر سؤال كرده بودند كه با چه كيفيت خداى خود را بخوانند؟<ref> در تفسير عبدالرزاق از حسن بصرى نقل شده كه اصحاب [[رسول خدا]] از وى سؤال كردند و گفتند: خداى ما كجا است؟ سپس اين آيه نازل گرديد.</ref><ref> ابن عساكر از علماى عامه از [[امام على]] مرتضى عليه‌السلام روايت كند كه از قول پيامبر فرمود: از دعاكردن عاجز نباشيد زيرا خداوند بر من آيه «ادعونى استجب لكم» را نازل فرمود سپس مردى از پيامبر سؤال كرد و گفت: آيا خداوند دعاى ما را مى شنود؟ و اگر مى شنود به چه كيفيت مى شنود سپس اين آيه نازل گرديد.</ref><ref> در تفسير طبرى از عطاء بن ابى رباح روايت شده كه وقتى كه آيه «وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ» نازل گرديد، گفتند: ما نمي‌دانيم در كدام وقت خداى خود را بخوانيم سپس اين آيه نزول يافت.</ref>
 
 
 
==پانویس==
 
 
 
<references/>
 
 
 
==منابع==
 
 
 
* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
 
* محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
 
* فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
 
 
 
==پیوندها==
 
* [[سوره بقره]]
 
* [[سوره بقره/متن و ترجمه سوره]]
 
 
 
{{قرآن}}
 
 
 
[[رده:آیات سوره بقره]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۰:۴۶

تغییرمسیر به: