|
|
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 102 سوره بقره]] |
| − | | |
| − | | |
| − | | |
| − | __TOc__
| |
| − | | |
| − | '''محل نزول''' :مدینه <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==متن و ترجمه آیه==
| |
| − | | |
| − | '''«وَاتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّياطِينُ عَلى مُلْكِ سُلَيْمانَ وَ ما كَفَرَ سُلَيْمانُ وَلكِنَّ الشَّياطِينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ ما أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبابِلَ هارُوتَ وَ مارُوتَ وَ ما يُعَلِّمانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولا إِنَّما نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلا تَكْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُما ما يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ وَ ما هُمْ بِضارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ يَتَعَلَّمُونَ ما يَضُرُّهُمْ وَلايَنْفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ وَ لَبِئْسَ ما شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ».
| |
| − | | |
| − | و پيروى كردند آنچه را كه ديوان درباره پادشاهى سليمان خواندند و سليمان كافر نگرديده بود بلكه ديوان كافر شده بودند كه به مردم جادو مى‌آموختند و آنچه را كه به هاروت و ماروت دو فرشته در بابل فرستاده شده بود و نمى‌آموختند به كسى تا اين كه مى‌گفتند ما تباه‌كاريم بنابراين كافر مشويد و مى‌آموختند چيزى را كه بين زن و شوهر جدائى مى‌افكند (و نيز) چيزهائى را مى‌آموختند كه به آنان زيان مي‌رسانيد و سودى در ميان نداشت و به كسى زيانى نمي‌رسيد مگر به دستور خداوند (و در عين حال) مي‌دانستند كه هر آينه كسى آن (تعليمات و سحر و جادو) را به خرد در روز واپسين بهره‌اى نخواهد برد و چقدر بد است آنچه كه خود را بدان فروختند اگر آگاه مى‌بودند.
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول==
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسی]]» ابن اسحق گويد: بعضى از احبار يهود مى گفتند: آيا از محمد تعجب نمى كنيد كه پنداشت سليمان پيامبر است؟ در صورتى كه ساحر و جادوگرى بيش نبوده است سپس اين آيه نازل گرديد.<ref> طبرى صاحب جامع البيان نيز آن را از شهر بن حوشب روايت كرده است.</ref><ref> صاحب روض الجنان يا روح الجنان از خاصه درباره علت نزول آيه چنين گويد كه دشمنان سليمان و ديوان، سحر و جادو مى ساختند و بر پشت آن به نام آصف بن برخيا چنين مى نوشتند كه اين از چيزهائى است كه آصف بن برخيا به سليمان آموخته است. سپس آن را زير تخت سليمان مدفون ساختند تا اين كه سليمان وفات يافت و اين نوشته ها را از زير تخت او بيرون آوردند و شايع كردند كه سليمان به وسيله اين جادو به مردم حكومت مي‌كرد اگر چه علماء يهود آن را باور نمى كردند ولى عوام يهود اين شايعات را رواج دادند تا زمان [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله و سلم سپس اين آيه براى برائت و دورى ساحت سليمان نازل گرديد.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس==
| |
| − | <references/>
| |
| − | | |
| − | ==منابع==
| |
| − | | |
| − | محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 24.
| |
| − | | |
| − | طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 1، ص 111.
| |
