|
|
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | {{بخشی از یک کتاب}}
| + | #تغییرمسیر[[آیه 6 سوره بقره]] |
| − | '''منبع:''' [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه ، ص 2
| |
| − | | |
| − | '''نویسنده:''' محمدباقر محقق
| |
| − | | |
| − | ==شأن نزول آیه 6 سوره بقره==
| |
| − | | |
| − | '''<I>«إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لايُؤْمِنُونَ».</I>'''<ref> ترجمه: كسانى كه كافر شدند براى آن‌ها يكسان است؛ خواه آن‌ها را بيم بدهى يا بيم ندهى، نخواهند گرويد.</ref>
| |
| − | | |
| − | «[[شیخ طوسی]]» بنا به قول ربيع بن انس درباره [[ابوجهل]] و پنج نفر از قوم او كه از سران احزاب بوده و در [[جنگ بدر]] كشته شده اند نازل گرديد.<ref> صاحب كشف الاسرار از مفسرين عامه اين موضوع را از ضحاك روايت كرده است.</ref> چنان كه بلخى و مغربى نيز اين عقيده را پسنديده اند، ابن عباس گويد<ref> عبدالله بن عباس بن [[عبدالمطلب]] بن [[هاشم]] بن [[عبدمناف]]، پسرعموى [[رسول خدا]] صلى الله عليه و آله مادرش لبابة الكبرى دختر حارث بن حزن الهلالية سه سال قبل از هجرت هنگامى كه رسول خدا در شعب [[مكه]] بود متولد گرديد. در هنگام رحلت پيامبر سيزده يا پانزده ساله بود از بزرگان صحابه محسوب و كسب فيض از [[امام على]] مرتضى عليه‌السلام نمود و در تفسير مورد ثقه و اطمينان است و در سال 68 هجرى در حالتى كه 70 سال از سن وى گذشته بود در شهر [[طائف]] وفات يافت و محمد بن الحنفية فرزند امام مرتضى عليه‌السلام بر او [[نماز]] گذارد و جسد وى را در قبر گذاشت و گفت: (مات والله اليوم حبر هذه الامّة).</ref>درباره احبار يهود كه در اطراف [[مدينه]] بوده اند نازل شده است، عده اى نيز گويند درباره مشركين نزول يافته است و طبرى قول ابن عباس را پسنديده است ولى ما مى گوئيم اين آيه جنبه اختصاصى داشته و حمل كردن آن بر عموم غيرممكن است زيرا مي‌دانيم در ميان كفار عده اى بودند كه بعد [[ايمان]] آوردند بنابراين نمى توان آيه را حمل بر عموم كرد و بنابر قول ربيع بن انس اگر كسى از كفار با حالت كفر بميرد به طور يقين منظور نظر اين آيه بوده است و روى همين زمينه تمام سران احزاب مقصود اين آيه بوده و نيز شامل كسانى كه در جنگ بدر كشته شده اند خواهد بود.<ref> صاحب [[مجمع البيان]] گويد: چنين گويند كه اين آيه عام بوده و شامل جميع كفار خواهد بود و نيز از ابوعلى جبائى نقل كند كه اين آيه درباره اهل ختم و طبع كه خداوند به ايمان نياوردن آن‌ها خبر داده است، نزول يافته است.</ref><ref> طبرى از سعيد بن جبير او از ابن عباس روايت كند كه آيات 6 و 7 درباره يهود [[مدينه]] نازل شده و نيز از ربيع بن انس روايت كند كه در جنگ احزاب نازل شده است.</ref>
| |
| − | | |
| − | كسانى كه معتقدند كه اين آيه مخصوص كفار اهل كتاب است چنين دليل آوردند و گويند چون آيات قبل از اين آيه مربوط به مؤمنين بوده بنابراين بايد اين آيه و آيات بعد از آن مربوط به كفار باشد.<ref> فريابى و طبرى از مفسرين عامه گويند: كه دو آيه 6 و 7 درباره كفار نازل گرديده است.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==پانویس ==
| |
| − | <references />
| |
