انوار الملکوت فی شرح الیاقوت (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
(اضافه کردن رده) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | ==مؤلف انوار الملكوت فى شرح الياقوت== | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[علامه حلى]] (م 726 ق). | [[علامه حلى]] (م 726 ق). | ||
| − | + | ==معرفى اجمالى كتاب== | |
این كتاب شرحى بر كتاب الیاقوت نوبختى است و در میان كتب علامه از شهرت بیشتر برخوردار است. علامه در سال 684 ق نوشتن این كتاب را به پایان برده است. | این كتاب شرحى بر كتاب الیاقوت نوبختى است و در میان كتب علامه از شهرت بیشتر برخوردار است. علامه در سال 684 ق نوشتن این كتاب را به پایان برده است. | ||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۱: | ||
علامه در این كتاب در اغلب موارد، عقاید نوبختى را مى پذیرد و آن‌ها را تقویت مى كند و تنها در موارد معدودى با نوبختى اختلاف نظر دارد؛ مثلاً در این مسئله كه عالم ابدى نیست، دلیل نوبختى را كافى نمى داند و خود دلیل دیگرى مى آورد و یا این سخن را كه وجود را عین ماهیت مى داند، نمى پذیرد. | علامه در این كتاب در اغلب موارد، عقاید نوبختى را مى پذیرد و آن‌ها را تقویت مى كند و تنها در موارد معدودى با نوبختى اختلاف نظر دارد؛ مثلاً در این مسئله كه عالم ابدى نیست، دلیل نوبختى را كافى نمى داند و خود دلیل دیگرى مى آورد و یا این سخن را كه وجود را عین ماهیت مى داند، نمى پذیرد. | ||
| − | + | ==وضعیت نشر کتاب== | |
این كتاب با تحقیق و تصحیح محمد نجمى زنجانى در سال 1338 ش، از سوى دانشگاه تهران چاپ شده است. | این كتاب با تحقیق و تصحیح محمد نجمى زنجانى در سال 1338 ش، از سوى دانشگاه تهران چاپ شده است. | ||
| سطر ۲۳: | سطر ۱۸: | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:منابع کلامی]] | [[رده:منابع کلامی]] | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی/ نویسنده: محمدرضا ضمیری | ||
نسخهٔ ۷ فوریهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۱۳
مؤلف انوار الملكوت فى شرح الياقوت
علامه حلى (م 726 ق).
معرفى اجمالى كتاب
این كتاب شرحى بر كتاب الیاقوت نوبختى است و در میان كتب علامه از شهرت بیشتر برخوردار است. علامه در سال 684 ق نوشتن این كتاب را به پایان برده است.
كتاب الیاقوت از قدیم ترین كتب كلامى شیعه است. البته نام نویسنده كتاب و عصر او به درستى روشن نیست؛ اما علامه حلى در مقدمه شرح خود نام مصنف كتاب را ابواسحاق ابراهیم بن نوبخت ذكر كرده و افندى نام او را اسماعیل بن اسحاق بن ابوسهل بن نوبخت دانسته است.[۱]
علامه در این كتاب در اغلب موارد، عقاید نوبختى را مى پذیرد و آن‌ها را تقویت مى كند و تنها در موارد معدودى با نوبختى اختلاف نظر دارد؛ مثلاً در این مسئله كه عالم ابدى نیست، دلیل نوبختى را كافى نمى داند و خود دلیل دیگرى مى آورد و یا این سخن را كه وجود را عین ماهیت مى داند، نمى پذیرد.
وضعیت نشر کتاب
این كتاب با تحقیق و تصحیح محمد نجمى زنجانى در سال 1338 ش، از سوى دانشگاه تهران چاپ شده است.
پانویس
- ↑ ریاض العلماء، افندى، ج 6، ص 38.
منابع
کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی/ نویسنده: محمدرضا ضمیری
