آیه وصیت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- به آيه 106 سوره مائده/5 «آيه وصيّت» مى‌گويند؛<ref> الناسخ والمنسوخ، ابن‌حزم، ص...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه وصیت===
  
به آيه 106 [[سوره مائده]]/5 «آيه وصيّت» مى‌گويند؛<ref> الناسخ والمنسوخ، ابن‌حزم، ص ‌25؛ الناسخ والمنسوخ، النحاس، مقدمه، ص‌ 35.</ref> زيرا بر لزوم وصيت كردن مؤمنان هنگام [[مرگ]] با شرايط ويژه‌اى فرمان داده است: «يأَيُّهَا الَّذينَ ءَامَنوا شَهدةُ بَينِكُم إِذا حَضَر أَحَدَكُم المَوتُ حِينَ الوَصيّةِ...».
+
به آیه 106 [[سوره مائده]]/5 «آیه وصیّت» مى‌گویند؛<ref> الناسخ والمنسوخ، ابن‌حزم، ص ‌25؛ الناسخ والمنسوخ، النحاس، مقدمه، ص‌ 35.</ref> زیرا بر لزوم وصیت كردن مؤمنان هنگام [[مرگ]] با شرایط ویژه‌اى فرمان داده است: «یأَیُّهَا الَّذینَ ءَامَنوا شَهدةُ بَینِكُم إِذا حَضَر أَحَدَكُم المَوتُ حِینَ الوَصیّةِ...».
  
(ابوجعفر در شأن نزول اين آيه گويد): سه نفر تاجر (دو مسيحى به نام تميم بن اوس دارى و برادرش عدى و يك مسلمان به نام ابن ابى ماريه) به عزم تجارت از [[مدينه]] عازم شام شدند. در ميانه راه، ابن ابى ماريه مريض شد.
+
(ابوجعفر در شأن نزول این آیه گوید): سه نفر تاجر (دو مسیحى به نام تمیم بن اوس دارى و برادرش عدى و یك مسلمان به نام ابن ابى ماریه) به عزم تجارت از [[مدینه]] عازم شام شدند. در میانه راه، ابن ابى ماریه مریض شد.
  
او وصيت نامه‌اى نوشت و در ميان وسايل خود پنهان ساخت؛ سپس به آنان وصيت كرد و مال خود را به ايشان تحويل داد تا به اهل و عيالش برسانند. آن دو مسيحى، وسايل ارزشمند او را برداشتند و بقيه را به ورثه‌اش دادند. هنگامى كه ورثه به نامه دست يافتند، موضوع را با آن دو مسيحى در ميان گذاشتند و آنان اظهار بى‌اطلاعى كردند.
+
او وصیت نامه‌اى نوشت و در میان وسایل خود پنهان ساخت؛ سپس به آنان وصیت كرد و مال خود را به ایشان تحویل داد تا به اهل و عیالش برسانند. آن دو مسیحى، وسایل ارزشمند او را برداشتند و بقیه را به ورثه‌اش دادند. هنگامى كه ورثه به نامه دست یافتند، موضوع را با آن دو مسیحى در میان گذاشتند و آنان اظهار بى‌اطلاعى كردند.
  
هنگامى كه اين ماجرا را به عرض پيامبر رساندند، اين آيه نازل شد. پيامبر صلى الله عليه و آله نماز عصر را خواند و تميم و برادرش را سوگند داد. آنان گفتند: اطلاعى نداريم. پس از مدتى، ظرفى نقره و منقوش به طلا را كه از ابن ابى ماريه بود، نزد آنان يافتند.
+
هنگامى كه این ماجرا را به عرض پیامبر رساندند، این آیه نازل شد. پیامبر صلى الله علیه و آله نماز عصر را خواند و تمیم و برادرش را سوگند داد. آنان گفتند: اطلاعى نداریم. پس از مدتى، ظرفى نقره و منقوش به طلا را كه از ابن ابى ماریه بود، نزد آنان یافتند.
  
آنان گفتند: ما اين ظرف را از او خريده‌ايم. وقتى اين موضوع را به عرض پيامبر صلى الله عليه و آله رساندند، اين بخش از آيه بعد نازل شد:<ref> مجمع‌البيان، ج‌ 3، ص‌ 395 و 396.</ref> «فَإِن عُثِر عَلى أَنّهُما...». ([[سوره مائده]]/ 5‌،107)
+
آنان گفتند: ما این ظرف را از او خریده‌ایم. وقتى این موضوع را به عرض پیامبر صلى الله علیه و آله رساندند، این بخش از آیه بعد نازل شد:<ref> مجمع‌البیان، ج‌ 3، ص‌ 395 و 396.</ref> «فَإِن عُثِر عَلى أَنّهُما...». ([[سوره مائده]]/ 5‌،107)
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۵: سطر ۱۵:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 406
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 406

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۶

آیه وصیت

به آیه 106 سوره مائده/5 «آیه وصیّت» مى‌گویند؛[۱] زیرا بر لزوم وصیت كردن مؤمنان هنگام مرگ با شرایط ویژه‌اى فرمان داده است: «یأَیُّهَا الَّذینَ ءَامَنوا شَهدةُ بَینِكُم إِذا حَضَر أَحَدَكُم المَوتُ حِینَ الوَصیّةِ...».

(ابوجعفر در شأن نزول این آیه گوید): سه نفر تاجر (دو مسیحى به نام تمیم بن اوس دارى و برادرش عدى و یك مسلمان به نام ابن ابى ماریه) به عزم تجارت از مدینه عازم شام شدند. در میانه راه، ابن ابى ماریه مریض شد.

او وصیت نامه‌اى نوشت و در میان وسایل خود پنهان ساخت؛ سپس به آنان وصیت كرد و مال خود را به ایشان تحویل داد تا به اهل و عیالش برسانند. آن دو مسیحى، وسایل ارزشمند او را برداشتند و بقیه را به ورثه‌اش دادند. هنگامى كه ورثه به نامه دست یافتند، موضوع را با آن دو مسیحى در میان گذاشتند و آنان اظهار بى‌اطلاعى كردند.

هنگامى كه این ماجرا را به عرض پیامبر رساندند، این آیه نازل شد. پیامبر صلى الله علیه و آله نماز عصر را خواند و تمیم و برادرش را سوگند داد. آنان گفتند: اطلاعى نداریم. پس از مدتى، ظرفى نقره و منقوش به طلا را كه از ابن ابى ماریه بود، نزد آنان یافتند.

آنان گفتند: ما این ظرف را از او خریده‌ایم. وقتى این موضوع را به عرض پیامبر صلى الله علیه و آله رساندند، این بخش از آیه بعد نازل شد:[۲] «فَإِن عُثِر عَلى أَنّهُما...». (سوره مائده/ 5‌،107)

پانویس

  1. الناسخ والمنسوخ، ابن‌حزم، ص ‌25؛ الناسخ والمنسوخ، النحاس، مقدمه، ص‌ 35.
  2. مجمع‌البیان، ج‌ 3، ص‌ 395 و 396.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 406