آیه مودت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- مزد رسالت، «مودت قربى» است. اين موضوع در آيه 23 سوره شورى/42 آمده؛ از همين رو آ...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه مودت===
  
مزد رسالت، «مودت قربى» است. اين موضوع در آيه 23 [[سوره شورى]]/42 آمده؛ از همين رو آن را «آيه مودت»<ref> تتمة المراجعات، ص‌ 87‌؛ فضائل الخمسه، ج‌ 1، ص‌ 306.</ref> يا «آيه قربى»<ref> تتمة المراجعات، ص 70.</ref> گفته‌اند:
+
مزد رسالت، «مودت قربى» است. این موضوع در آیه 23 [[سوره شورى]]/42 آمده؛ از همین رو آن را «آیه مودت»<ref> تتمة المراجعات، ص‌ 87‌؛ فضائل الخمسه، ج‌ 1، ص‌ 306.</ref> یا «آیه قربى»<ref> تتمة المراجعات، ص 70.</ref> گفته‌اند:
  
'''''«...قُل لاَأَسئَلُكُم عَليهِ أَجرًا إِلاّ المَودّةَ فِى القُربى و مَن يَقتَرِف حَسنةً نَزد لهُ فِيها حُسنًا إِنّ اللّهَ غَفورٌ شَكورٌ».'''''
+
'''''«...قُل لاَأَسئَلُكُم عَلیهِ أَجرًا إِلاّ المَودّةَ فِى القُربى و مَن یَقتَرِف حَسنةً نَزد لهُ فِیها حُسنًا إِنّ اللّهَ غَفورٌ شَكورٌ».'''''
  
روايات و مفسران شيعه، مقصود از «قربى» را خويشاوندان و نزديكان پيامبر صلى الله عليه و آله دانسته‌اند.<ref> نورالثقلين، ج‌ 4، ص‌ 572‌.</ref> به گفته طبرى، در بسيارى از روايات اهل سنت «قربى» به نزديكان پيغمبر تفسير شده است و او خود نيز همين نظر را برمى‌گزيند و برخى از اين روايات را نقل مى‌كند.<ref> جامع البيان، مج‌ 13، ج‌ 25، ص‌ 31.</ref> سيوطى نيز رواياتى را در اين زمينه آورده ‌است.<ref> الدرّالمنثور، ج‌ 7، ص‌ 348.</ref>
+
روایات و مفسران شیعه، مقصود از «قربى» را خویشاوندان و نزدیكان پیامبر صلى الله علیه و آله دانسته‌اند.<ref> نورالثقلین، ج‌ 4، ص‌ 572‌.</ref> به گفته طبرى، در بسیارى از روایات اهل سنت «قربى» به نزدیكان پیغمبر تفسیر شده است و او خود نیز همین نظر را برمى‌گزیند و برخى از این روایات را نقل مى‌كند.<ref> جامع البیان، مج‌ 13، ج‌ 25، ص‌ 31.</ref> سیوطى نیز روایاتى را در این زمینه آورده ‌است.<ref> الدرّالمنثور، ج‌ 7، ص‌ 348.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۱: سطر ۱۱:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 402-403
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 402-403

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۶

آیه مودت

مزد رسالت، «مودت قربى» است. این موضوع در آیه 23 سوره شورى/42 آمده؛ از همین رو آن را «آیه مودت»[۱] یا «آیه قربى»[۲] گفته‌اند:

«...قُل لاَأَسئَلُكُم عَلیهِ أَجرًا إِلاّ المَودّةَ فِى القُربى و مَن یَقتَرِف حَسنةً نَزد لهُ فِیها حُسنًا إِنّ اللّهَ غَفورٌ شَكورٌ».

روایات و مفسران شیعه، مقصود از «قربى» را خویشاوندان و نزدیكان پیامبر صلى الله علیه و آله دانسته‌اند.[۳] به گفته طبرى، در بسیارى از روایات اهل سنت «قربى» به نزدیكان پیغمبر تفسیر شده است و او خود نیز همین نظر را برمى‌گزیند و برخى از این روایات را نقل مى‌كند.[۴] سیوطى نیز روایاتى را در این زمینه آورده ‌است.[۵]

پانویس

  1. تتمة المراجعات، ص‌ 87‌؛ فضائل الخمسه، ج‌ 1، ص‌ 306.
  2. تتمة المراجعات، ص 70.
  3. نورالثقلین، ج‌ 4، ص‌ 572‌.
  4. جامع البیان، مج‌ 13، ج‌ 25، ص‌ 31.
  5. الدرّالمنثور، ج‌ 7، ص‌ 348.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 402-403