آیه محاربه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 33 سوره مائده/5 كيفر محارب با خدا و رسول را بيان كرده؛ از همين رو آن را «آي...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه محاربه===
  
آيه 33 [[سوره مائده]]/5 كيفر محارب با خدا و رسول را بيان كرده؛ از همين رو آن را «آيه محاربه» گفته‌اند.<ref> المحلى بالاثار، ابن‌حزم، ج‌ 12، ص‌ 285 و 286؛ جامع‌البيان، مج ‌4، ج ‌6‌، ص‌ 283؛ التبيان، ج‌ 3، ص‌ 505‌.</ref> بر اساس اين آيه، كسانى كه با خدا و پيامبرش مى‌جنگند و در زمين فساد مى‌كنند، متناسب با عملشان يا بايد كشته شوند يا به دار آويخته گردند يا دست و پايشان در خلاف جهت يكديگر بريده شود و يا از آن سرزمين تبعيد شوند:
+
آیه 33 [[سوره مائده]]/5 كیفر محارب با خدا و رسول را بیان كرده؛ از همین رو آن را «آیه محاربه» گفته‌اند.<ref> المحلى بالاثار، ابن‌حزم، ج‌ 12، ص‌ 285 و 286؛ جامع‌البیان، مج ‌4، ج ‌6‌، ص‌ 283؛ التبیان، ج‌ 3، ص‌ 505‌.</ref> بر اساس این آیه، كسانى كه با خدا و پیامبرش مى‌جنگند و در زمین فساد مى‌كنند، متناسب با عملشان یا باید كشته شوند یا به دار آویخته گردند یا دست و پایشان در خلاف جهت یكدیگر بریده شود و یا از آن سرزمین تبعید شوند:
  
'''''«إِنَّما جَزؤُا الَّذينَ يُحارِبونَ اللّهَ و رسولَهُ و يَسعَونَ فِى‌الأَرضِ فَسادًا أَن يُقَتَّلوا أَو يُصلَّبوا أَو تُقطَّعَ أَيديهِم و أَرجُلُهُم مِن خِلف أَو يُنفَوا مِن‌الأَرض ذلكَ لَهُم خِزىٌ فِى‌الدُّنيا و لَهُم فِى‌الأَخِرة عَذابٌ عَظيمٌ».'''''
+
'''''«إِنَّما جَزؤُا الَّذینَ یُحارِبونَ اللّهَ و رسولَهُ و یَسعَونَ فِى‌الأَرضِ فَسادًا أَن یُقَتَّلوا أَو یُصلَّبوا أَو تُقطَّعَ أَیدیهِم و أَرجُلُهُم مِن خِلف أَو یُنفَوا مِن‌الأَرض ذلكَ لَهُم خِزىٌ فِى‌الدُّنیا و لَهُم فِى‌الأَخِرة عَذابٌ عَظیمٌ».'''''
  
در شأن نزول اين آيه آمده است كه گروهى از مشركان نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمده، اسلام را پذيرفتند؛ اما آب و هواى [[مدينه]] به آن‌ها نساخت و بيمار شدند؛ بدين جهت پيامبر براى بهبود آن‌ها فرمود: در خارج مدينه در نقطه‌اى خوش آب و هوا از صحرا كه شتران زكات را در آن‌جا به چرا مى‌بردند، بروند و ضمن استفاده از آب و هواى آن‌جا از شير تازه شتران نيز استفاده كنند.
+
در شأن نزول این آیه آمده است كه گروهى از مشركان نزد پیامبر صلى الله علیه و آله آمده، اسلام را پذیرفتند؛ اما آب و هواى [[مدینه]] به آن‌ها نساخت و بیمار شدند؛ بدین جهت پیامبر براى بهبود آن‌ها فرمود: در خارج مدینه در نقطه‌اى خوش آب و هوا از صحرا كه شتران زكات را در آن‌جا به چرا مى‌بردند، بروند و ضمن استفاده از آب و هواى آن‌جا از شیر تازه شتران نیز استفاده كنند.
  
آنان چنين كردند و بهبود يافتند؛ اما به جاى تشكر از پيامبر صلى الله عليه و آله از [[اسلام]] خارج شدند. دست و پاى چوپان‌هاى مسلمان را بريده، چشمانشان را كور كردند؛ سپس آن‌ها را كشتند و شتران زكات را به غارت بردند. پيامبر صلى الله عليه و آله دستور داد آن‌ها را دستگير كرده، همان كارى را كه با چوپان‌ها انجام دادند (براى مجازات) درباره آن‌ها انجام شود.<ref> مجمع البيان، ج‌ 3، ص‌ 291.</ref> بر اساس نقل ديگرى، اين آيه درباره «قطّاع الطريق» نازل شده است.<ref> همان.</ref>
+
آنان چنین كردند و بهبود یافتند؛ اما به جاى تشكر از پیامبر صلى الله علیه و آله از [[اسلام]] خارج شدند. دست و پاى چوپان‌هاى مسلمان را بریده، چشمانشان را كور كردند؛ سپس آن‌ها را كشتند و شتران زكات را به غارت بردند. پیامبر صلى الله علیه و آله دستور داد آن‌ها را دستگیر كرده، همان كارى را كه با چوپان‌ها انجام دادند (براى مجازات) درباره آن‌ها انجام شود.<ref> مجمع البیان، ج‌ 3، ص‌ 291.</ref> بر اساس نقل دیگرى، این آیه درباره «قطّاع الطریق» نازل شده است.<ref> همان.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۳: سطر ۱۳:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 400
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 400

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۳۶

آیه محاربه

آیه 33 سوره مائده/5 كیفر محارب با خدا و رسول را بیان كرده؛ از همین رو آن را «آیه محاربه» گفته‌اند.[۱] بر اساس این آیه، كسانى كه با خدا و پیامبرش مى‌جنگند و در زمین فساد مى‌كنند، متناسب با عملشان یا باید كشته شوند یا به دار آویخته گردند یا دست و پایشان در خلاف جهت یكدیگر بریده شود و یا از آن سرزمین تبعید شوند:

«إِنَّما جَزؤُا الَّذینَ یُحارِبونَ اللّهَ و رسولَهُ و یَسعَونَ فِى‌الأَرضِ فَسادًا أَن یُقَتَّلوا أَو یُصلَّبوا أَو تُقطَّعَ أَیدیهِم و أَرجُلُهُم مِن خِلف أَو یُنفَوا مِن‌الأَرض ذلكَ لَهُم خِزىٌ فِى‌الدُّنیا و لَهُم فِى‌الأَخِرة عَذابٌ عَظیمٌ».

در شأن نزول این آیه آمده است كه گروهى از مشركان نزد پیامبر صلى الله علیه و آله آمده، اسلام را پذیرفتند؛ اما آب و هواى مدینه به آن‌ها نساخت و بیمار شدند؛ بدین جهت پیامبر براى بهبود آن‌ها فرمود: در خارج مدینه در نقطه‌اى خوش آب و هوا از صحرا كه شتران زكات را در آن‌جا به چرا مى‌بردند، بروند و ضمن استفاده از آب و هواى آن‌جا از شیر تازه شتران نیز استفاده كنند.

آنان چنین كردند و بهبود یافتند؛ اما به جاى تشكر از پیامبر صلى الله علیه و آله از اسلام خارج شدند. دست و پاى چوپان‌هاى مسلمان را بریده، چشمانشان را كور كردند؛ سپس آن‌ها را كشتند و شتران زكات را به غارت بردند. پیامبر صلى الله علیه و آله دستور داد آن‌ها را دستگیر كرده، همان كارى را كه با چوپان‌ها انجام دادند (براى مجازات) درباره آن‌ها انجام شود.[۲] بر اساس نقل دیگرى، این آیه درباره «قطّاع الطریق» نازل شده است.[۳]

پانویس

  1. المحلى بالاثار، ابن‌حزم، ج‌ 12، ص‌ 285 و 286؛ جامع‌البیان، مج ‌4، ج ‌6‌، ص‌ 283؛ التبیان، ج‌ 3، ص‌ 505‌.
  2. مجمع البیان، ج‌ 3، ص‌ 291.
  3. همان.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 400