آیه اذُن واعیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- «اذن واعيه» به معناى گوش شنوا و فراگيرنده، عنوانى است كه براى آيه 12 [[سوره حاقه...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه اذُن واعیه===
  
«اذن واعيه» به معناى گوش شنوا و فراگيرنده، عنوانى است كه براى آيه 12 [[سوره حاقه]]/ 69 قرار داده شده است.<ref> نهج الحق، ص 183؛ [[بحارالانوار]]، ج 35، ص 326.</ref>
+
«اذن واعیه» به معناى گوش شنوا و فراگیرنده، عنوانى است كه براى آیه 12 [[سوره حاقه]]/ 69 قرار داده شده است.<ref> نهج الحق، ص 183؛ [[بحارالانوار]]، ج 35، ص 326.</ref>
  
'''''«لِنَجعَلهَا لَكُم تَذكِرةً و تَعَيها أذنٌ وعِيَة».'''''
+
'''''«لِنَجعَلهَا لَكُم تَذكِرةً و تَعَیها أذنٌ وعِیَة».'''''
  
آيات پيشين به نابودى قوم [[حضرت نوح|نوح]] و رهايى گروندگان به نوح اشاره دارد و در اين آيه مى گويد: اين نابودى و نجات را وسيله عبرت و تذكرى براى شما قرار داديم تا «گوش هاى شنوا» آن را دريابد و بفهمد.
+
آیات پیشین به نابودى قوم [[حضرت نوح|نوح]] و رهایى گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه مى گوید: این نابودى و نجات را وسیله عبرت و تذكرى براى شما قرار دادیم تا «گوش هاى شنوا» آن را دریابد و بفهمد.
  
مفسران [[شيعه]] و سنى، در ذيل اين آيه گفته اند: حضرت رسول صلى الله عليه و آله پس از نزول اين آيه، خطاب به [[امام على]] عليه‌السلام فرمود: اى على! از خدا خواسته ام كه گوش تو را «واعيه» (شنوا) گرداند و على عليه‌السلام گفت: پس از آن، هرگز چيزى را فراموش نكردم.<ref> جامع البيان، مج 14، ج 29، ص 69؛ الدرالمنثور، ج 8، ص 267.</ref>
+
مفسران [[شیعه]] و سنى، در ذیل این آیه گفته اند: حضرت رسول صلى الله علیه و آله پس از نزول این آیه، خطاب به [[امام على]] علیه‌السلام فرمود: اى على! از خدا خواسته ام كه گوش تو را «واعیه» (شنوا) گرداند و على علیه‌السلام گفت: پس از آن، هرگز چیزى را فراموش نكردم.<ref> جامع البیان، مج 14، ج 29، ص 69؛ الدرالمنثور، ج 8، ص 267.</ref>
  
بر پايه روايتى ديگر، پيغمبر صلى الله عليه و آله به على عليه‌السلام فرمود: خداوند به من فرمان داد كه تو را به خود نزديك كنم و دور نسازم و آموزشت دهم تا آن را حفظ كنى و بر خدا است كه آنچه را مى شنوى، حفظ نمايى؛ آنگاه اين آيه نازل شد.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص 379؛ مجمع البيان، ج 10، ص 519.</ref>
+
بر پایه روایتى دیگر، پیغمبر صلى الله علیه و آله به على علیه‌السلام فرمود: خداوند به من فرمان داد كه تو را به خود نزدیك كنم و دور نسازم و آموزشت دهم تا آن را حفظ كنى و بر خدا است كه آنچه را مى شنوى، حفظ نمایى؛ آنگاه این آیه نازل شد.<ref> اسباب النزول، واحدى، ص 379؛ مجمع البیان، ج 10، ص 519.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۵: سطر ۱۵:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 368
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 368

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۹

آیه اذُن واعیه

«اذن واعیه» به معناى گوش شنوا و فراگیرنده، عنوانى است كه براى آیه 12 سوره حاقه/ 69 قرار داده شده است.[۱]

«لِنَجعَلهَا لَكُم تَذكِرةً و تَعَیها أذنٌ وعِیَة».

آیات پیشین به نابودى قوم نوح و رهایى گروندگان به نوح اشاره دارد و در این آیه مى گوید: این نابودى و نجات را وسیله عبرت و تذكرى براى شما قرار دادیم تا «گوش هاى شنوا» آن را دریابد و بفهمد.

مفسران شیعه و سنى، در ذیل این آیه گفته اند: حضرت رسول صلى الله علیه و آله پس از نزول این آیه، خطاب به امام على علیه‌السلام فرمود: اى على! از خدا خواسته ام كه گوش تو را «واعیه» (شنوا) گرداند و على علیه‌السلام گفت: پس از آن، هرگز چیزى را فراموش نكردم.[۲]

بر پایه روایتى دیگر، پیغمبر صلى الله علیه و آله به على علیه‌السلام فرمود: خداوند به من فرمان داد كه تو را به خود نزدیك كنم و دور نسازم و آموزشت دهم تا آن را حفظ كنى و بر خدا است كه آنچه را مى شنوى، حفظ نمایى؛ آنگاه این آیه نازل شد.[۳]

پانویس

  1. نهج الحق، ص 183؛ بحارالانوار، ج 35، ص 326.
  2. جامع البیان، مج 14، ج 29، ص 69؛ الدرالمنثور، ج 8، ص 267.
  3. اسباب النزول، واحدى، ص 379؛ مجمع البیان، ج 10، ص 519.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 368