آیه اذُن: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 61 سوره توبه/ 9 را «آيه اذُن» گويند.<ref> كفاية الاصول، ص 301.</ref> اذن، كنايه از...' ایجاد کرد)
 
جز
سطر ۱: سطر ۱:
-
+
===آیه اذُن===
  
آيه 61 [[سوره توبه]]/ 9 را «آيه اذُن» گويند.<ref> كفاية الاصول، ص 301.</ref> اذن، كنايه از شخصى است كه هر سخنى را بشنود و بپذيرد.<ref> تفسير اثنى عشرى، ج 5، ص 130.</ref> بر اساس اين آيه، منافقان پيامبر را مى آزردند و چون حضرت، عذر و [[دروغ]] آنان را مى پذيرفت، در مقام آزار و نكوهش وى مى گفتند: او براى شما «اذُن» (زودباور) است و به حرف همه گوش مى دهد.
+
آیه 61 [[سوره توبه]]/ 9 را «آیه اذُن» گویند.<ref> كفایة الاصول، ص 301.</ref> اذن، كنایه از شخصى است كه هر سخنى را بشنود و بپذیرد.<ref> تفسیر اثنى عشرى، ج 5، ص 130.</ref> بر اساس این آیه، منافقان پیامبر را مى آزردند و چون حضرت، عذر و [[دروغ]] آنان را مى پذیرفت، در مقام آزار و نكوهش وى مى گفتند: او براى شما «اذُن» (زودباور) است و به حرف همه گوش مى دهد.
  
خداوند در پاسخ آنان فرمود: او براى شما گوش نيكو است. به خدا [[ايمان]] دارد و سخن مؤمنان را با خوش گمانى مى پذيرد:
+
خداوند در پاسخ آنان فرمود: او براى شما گوش نیكو است. به خدا [[ایمان]] دارد و سخن مؤمنان را با خوش گمانى مى پذیرد:
  
'''''«و مِنهُم الَّذينَ يَؤُذونَ النّبىّ و يَقولونَ هُو أذُنٌ قُل أُذُنُ خَيرٍ لَكُم يُؤمِنُ بِاللّهِ و يُؤمنُ لِلمُؤمِنينَ و رَحمةٌ لِلّذينَ ءَامَنوا مِنكُم والّذينَ يُؤذونَ رَسولَ اللّهِ لَهُم عَذابٌ ألِيم».'''''
+
'''''«و مِنهُم الَّذینَ یَؤُذونَ النّبىّ و یَقولونَ هُو أذُنٌ قُل أُذُنُ خَیرٍ لَكُم یُؤمِنُ بِاللّهِ و یُؤمنُ لِلمُؤمِنینَ و رَحمةٌ لِلّذینَ ءَامَنوا مِنكُم والّذینَ یُؤذونَ رَسولَ اللّهِ لَهُم عَذابٌ ألِیم».'''''
  
شأن نزول اين آيه را گروهى از منافقان دانسته اند كه در خلوت خود، سخنانى ناشايست را بر زبان جارى ساختند و برخى از آنان گفتند: اين سخنان را نگوييد؛ زيرا ممكن است به گوش محمد برسد و بر ما برآشوبد.
+
شأن نزول این آیه را گروهى از منافقان دانسته اند كه در خلوت خود، سخنانى ناشایست را بر زبان جارى ساختند و برخى از آنان گفتند: این سخنان را نگویید؛ زیرا ممكن است به گوش محمد برسد و بر ما برآشوبد.
  
«جلاس بن سويد» گفت: هر آنچه را مى خواهيم، مى گوييم و نزدش خلافش را بيان مى كنيم و مى پذيرد؛ زيرا محمد «اذن سامعه» (گوش شنوا) است. در اين هنگام آيه نازل شد.<ref>اسباب النزول، واحدى، ص 141.</ref>
+
«جلاس بن سوید» گفت: هر آنچه را مى خواهیم، مى گوییم و نزدش خلافش را بیان مى كنیم و مى پذیرد؛ زیرا محمد «اذن سامعه» (گوش شنوا) است. در این هنگام آیه نازل شد.<ref>اسباب النزول، واحدى، ص 141.</ref>
  
 
==پانویس ==
 
==پانویس ==
سطر ۱۵: سطر ۱۵:
 
===منابع===
 
===منابع===
  
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 367-368
+
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 367-368

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۲۹

آیه اذُن

آیه 61 سوره توبه/ 9 را «آیه اذُن» گویند.[۱] اذن، كنایه از شخصى است كه هر سخنى را بشنود و بپذیرد.[۲] بر اساس این آیه، منافقان پیامبر را مى آزردند و چون حضرت، عذر و دروغ آنان را مى پذیرفت، در مقام آزار و نكوهش وى مى گفتند: او براى شما «اذُن» (زودباور) است و به حرف همه گوش مى دهد.

خداوند در پاسخ آنان فرمود: او براى شما گوش نیكو است. به خدا ایمان دارد و سخن مؤمنان را با خوش گمانى مى پذیرد:

«و مِنهُم الَّذینَ یَؤُذونَ النّبىّ و یَقولونَ هُو أذُنٌ قُل أُذُنُ خَیرٍ لَكُم یُؤمِنُ بِاللّهِ و یُؤمنُ لِلمُؤمِنینَ و رَحمةٌ لِلّذینَ ءَامَنوا مِنكُم والّذینَ یُؤذونَ رَسولَ اللّهِ لَهُم عَذابٌ ألِیم».

شأن نزول این آیه را گروهى از منافقان دانسته اند كه در خلوت خود، سخنانى ناشایست را بر زبان جارى ساختند و برخى از آنان گفتند: این سخنان را نگویید؛ زیرا ممكن است به گوش محمد برسد و بر ما برآشوبد.

«جلاس بن سوید» گفت: هر آنچه را مى خواهیم، مى گوییم و نزدش خلافش را بیان مى كنیم و مى پذیرد؛ زیرا محمد «اذن سامعه» (گوش شنوا) است. در این هنگام آیه نازل شد.[۳]

پانویس

  1. كفایة الاصول، ص 301.
  2. تفسیر اثنى عشرى، ج 5، ص 130.
  3. اسباب النزول، واحدى، ص 141.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 367-368