آیه سحر

-

صد و دومين آيه سوره بقره/ 2 را «آيه سحر» خوانده‌اند. در اين آيه، به يادگيرى سحر به وسيله گروهى از مردم بابل اشاره و بر اين نكته تأكيد شده كه جادوگران، بدون اجازه الهى به هيچ كس نمى‌توانند آسيب برسانند:

«و‌اتَّبَعوا مَا تَتلُوا الشَيطينُ عَلى مُلكِ سُليمنَ و مَا كَفرَ سُليمنُ ولكِنَّ الشَّيطينَ كَفَروا يُعَلِّمونَ النّاسَ السِّحرَ... و مَا هُم بِضارِّينَ بِهِ مِن أَحد إِلاّ بِإذنِ اللّهِ...».

در شأن نزول اين آيه گفته‌اند: وقتى كافران، سليمان عليه‌السلام را به سحر متهم كردند، رسول ‌خدا صلى الله عليه و آله آنان را از اين نسبت برحذر داشت و اين آيه در تأييد رسول خدا صلى الله عليه و آله نازل شد و ساحت سليمان را از سحر مبرا ساخت.

پانویس

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 386