ابراهیم دیزج: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
سطر ۳: سطر ۳:
 
ابراهيم ديزج، كسى بود كه از سوى متوكل عباسى ماموريت‌ يافت براى متفرق ساختن [[‌شيعه]] و تجمع آنان پيرامون قبر [[سیدالشهدا]] علیه السلام، قبر آن حضرت را خراب كند.
 
ابراهيم ديزج، كسى بود كه از سوى متوكل عباسى ماموريت‌ يافت براى متفرق ساختن [[‌شيعه]] و تجمع آنان پيرامون قبر [[سیدالشهدا]] علیه السلام، قبر آن حضرت را خراب كند.
  
همراه او در اين جنايت، هارون مغربى بود. كارگرانى گرفتند ولى نتوانستند خراب كنند. براى تخريب‌ و شخم آن محل، از گاو استفاده كردند ولى گاوها هم پيش نمى‌رفتند. اين دو نفر، پس از آن گرفتاري هايى ديدند كه در كتب تاريخ ثبت است.<ref>مناقب، ج 4، ص 64؛ بحارالانوار، ج 45، ص 394.</ref>
+
همراه او در اين جنايت، هارون مغربى بود. كارگرانى گرفتند ولى نتوانستند خراب كنند. براى تخريب‌ و شخم آن محل، از گاو استفاده كردند ولى گاوها هم پيش نمى ‌رفتند. اين دو نفر، پس از آن گرفتاري هايى ديدند كه در كتب تاريخ ثبت است.<ref>مناقب، ج 4، ص 64؛ بحارالانوار، ج 45، ص 394.</ref>
  
 
ديزج، يهودى بود و به ظاهر [[اسلام]] آورده بود و در تخريب قبر، خودش با بيلى كه در دست گرفته بود، مباشرت در كار داشت. اين عمل، در سال 236 هجرى بود.<ref>تتمة المنتهى، محدث قمى، ص 239.</ref>  
 
ديزج، يهودى بود و به ظاهر [[اسلام]] آورده بود و در تخريب قبر، خودش با بيلى كه در دست گرفته بود، مباشرت در كار داشت. اين عمل، در سال 236 هجرى بود.<ref>تتمة المنتهى، محدث قمى، ص 239.</ref>  

نسخهٔ ‏۲۰ اکتبر ۲۰۱۴، ساعت ۱۷:۴۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


ابراهيم ديزج، كسى بود كه از سوى متوكل عباسى ماموريت‌ يافت براى متفرق ساختن ‌شيعه و تجمع آنان پيرامون قبر سیدالشهدا علیه السلام، قبر آن حضرت را خراب كند.

همراه او در اين جنايت، هارون مغربى بود. كارگرانى گرفتند ولى نتوانستند خراب كنند. براى تخريب‌ و شخم آن محل، از گاو استفاده كردند ولى گاوها هم پيش نمى ‌رفتند. اين دو نفر، پس از آن گرفتاري هايى ديدند كه در كتب تاريخ ثبت است.[۱]

ديزج، يهودى بود و به ظاهر اسلام آورده بود و در تخريب قبر، خودش با بيلى كه در دست گرفته بود، مباشرت در كار داشت. اين عمل، در سال 236 هجرى بود.[۲]

پانویس

  1. مناقب، ج 4، ص 64؛ بحارالانوار، ج 45، ص 394.
  2. تتمة المنتهى، محدث قمى، ص 239.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.