دعای نور/متن دعا: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
 +
حضرت فاطمه (س) فرمود: اگر می خواهی تا زنده هستی، از بیماری «تب » اذیت نبینی، پیوسته این دعا را بخوان.
 
سلمان می گوید: گفتم: ای مولای من، آن دعا را به من بیاموز.
 
سلمان می گوید: گفتم: ای مولای من، آن دعا را به من بیاموز.
 
حضرت فاطمه (س) فرمود: اگر می خواهی تا زنده هستی، از بیماری «تب » اذیت نبینی، پیوسته این دعا را بخوان.
 
  
 
سلمان می گوید: حضرت فاطمه (س) این دعای حفظ کننده را، به من آموخت:
 
سلمان می گوید: حضرت فاطمه (س) این دعای حفظ کننده را، به من آموخت:

نسخهٔ ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۶:۳۶

حضرت فاطمه (س) فرمود: اگر می خواهی تا زنده هستی، از بیماری «تب » اذیت نبینی، پیوسته این دعا را بخوان. سلمان می گوید: گفتم: ای مولای من، آن دعا را به من بیاموز.

سلمان می گوید: حضرت فاطمه (س) این دعای حفظ کننده را، به من آموخت: بِسْمِ اللّهِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورٌ عَلى نُورٍ بِسْمِ اللّهِ

به نام خدا نور (عالم) به نام خدا نور نور (جهان هستى) به نام خدا كه نورى است فوق نور به نام خدايى

الَّذى هُوَ مُدَبِّرُ الاُْمُورِ بِسْمِ اللّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَْالنُّورِ اَلْحَمْدُلِلّهِ

كه تدبير كننده كارها است به نام خدايى كه نور (عالم) را از نور (خود) آفريد ستايش خاص خدايى است

الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ وَ اَنْزَلَ النُّورَ عَلىَ الطُّورِ فى كِتابٍ

كه آفريد نور را از نور و نازل فرمود نور را بر كوه طور در ميان نامه

مَسْطُورٍ فى رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلى نَبِي مَحْبُورٍ اَلْحَمْدُلِلّهِ

نوشته شده و ورقه اى گشوده به اندازه معين بر پيامبرى دانشمند، ستايش خاص خدايى است

الَّذى هُوَ بِالْعِزِّ مَذْكُورٌ وَ بِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ وَ عَلَى السَّرّاَّءِ وَ الضَّرّاَّءِ

كه او به عزت و شوكت ياد شده و به فخر مشهور است و در هر حال در خوشى و ناخوشى

مَشْكُورٌ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرينَ

سپاسگزارى شده و درود خدا بر آقاى ما محمد و آل پاكيزه اش باد

سلمان می گوید: این دعا را من به بیش از صد نفر از مردم مدینه و مکه که گرفتار «تب » بودند آموختم، و همه با عنایت خداوندی، از بیماری «تب » بهبودی یافتند.[۱]


پانویس

  1. بحارالانوار، ج 43، ص 66 و 68 و ج 22، ص 352؛ نفس الرحمن، ص 339؛ مهج الدعوات، ص 7؛ دلائل الامامة، ص 108.

منابع

  • شیخ عباس قمی، مفاتيح الجنان، انتشارات گلگشت، چاپ سوم، تهران 1387، ص 231.