آیه 109 انعام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} '''منبع:''' نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سا...' ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۰۵

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب است که برای اینجا مناسب بوده است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 345

نویسنده: محمدباقر محقق

شأن نزول آیه 109 سوره انعام

«وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمانِهِمْ لَئِنْ جاءَتْهُمْ آيَةٌ».[۱]

محمد بن كعب القرظى و كلبى گویند: قریش نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله آمدند و گفتند: یا محمد ما را از عصاى موسى خبر بده كه آن را بسنگ می‌زد و دوازده چشمه از آن پدید مى آمد و از عیسى خبر بده كه مرده را زنده می‌كرد و از ثمود خبر بده كه بر سر ناقه او چه بلائى آوردند تا به تو ایمان بیاوریم و نیز گفتند.

تو نیز كوه صفا را براى ما به طلا مبدل بگردان و یكى از مرده هاى ما را زنده كن تا حق بودن تو بر ما ثابت شود و نیز به ما فرشتگان و ملائكه را بنمایان كه به تو ایمان آورده اند.

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: اگر چیزهائى كه خواسته اید، بیاورم. آیا به من ایمان خواهید آورد یا نه؟ همه گفتند: بلى، پیامبر برخاست كه خواسته هاى آن‌ها را انجام دهد. جبرئیل آمد و گفت: اگر می‌خواهى كوه صفا را به طلا مبدل سازم ولى اگر به تو ایمان نیاورند.

آن‌ها را به عذاب خواهم كشید و اگر هم خواستى آن‌ها را به خودشان وامى گذارم تا این كه یك توبه‌كننده در میان آن‌ها ظاهر شود، رسول خدا صلی الله علیه و آله موضوع دوم را پذیرفت كه تائبى در میان آن‌ها بوجود آید سپس این آیات نازل گردید.[۲]

پانویس

  1. بقیه آیه، «لَيُؤْمِنُنَّ بِها قُلْ إِنَّمَا الْآیاتُ عِنْدَاللَّهِ وَ ما يُشْعِرُكُمْ أَنَّها إِذا جاءَتْ لايُؤْمِنُونَ؛ سوگند یاد كردند به خداوند به سخت ترین سوگند كه اگر البته آیت و نشانه اى براى آن‌ها بیاید هر آینه به آن بگروند و ایمان آورند. بگو: (اى پیامبر) این آیات از طرف خدا است و چگونه شما به گفتار آنان مطمئن شوید آن‌ها همان كسانى اند كه اگر آیت و نشانه اى بیاید، هرگز نمى گروند و ایمان نیاورند».
  2. تفسیر مجمع البیان.
مسابقه از خطبه ۱۱۱ نهج البلاغه