مهیار دیلمی: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (←منابع: افزودن رده) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| + | {{نیازمند ویرایش فنی}} | ||
| + | {{شناسنامه شخصیت ها | ||
| + | |نام=علی بن محمد بن ارسلان | ||
| + | |نام پدر= مرزویه | ||
| + | |ولادت= تاریخ تولد نامشخص | ||
| + | |محل ولادت=ایران | ||
| + | |وفات= ۴۲۸ هجری قمری | ||
| + | |پیشه= کاتب و شاعر | ||
| + | |مدفن= بغداد | ||
| + | }} | ||
| − | + | == اساتید و دین مهیار == | |
| + | ابوالحسن علی بن محمد بن ارسلان ابن منتخب مروزیوى ابتدا دین زرتشتى داشت سپس به دست سید شریف رضى ابوالحسن محمد موسوى اسلام آورد و به تشیع گروید و در خدمت او به تحصیل فنون شعر و ادب پرداخت. در «ریحانة الادب» آمده كه او بدست شریف مرتضى ایمان آورده ولى در خدمت شریف رضى به تحصیل علم و ادب پرداخته است. | ||
| − | + | == شعر مهیار دیلمی == | |
| − | |||
| − | |||
| − | اصلاً ایرانی و اهل [[بغداد]] بود لذا به او کاتب فارسی گفته‌اند. | + | وى مدتى متصدى امر كتابت آل بویه بود و در بغداد براى ترجمه ى مطالب از فارسى به عربى استخدام شد. وى شاعرى بزرگ بود و مقدم شاعران هم عصر خود به حساب مى آمد.وی اصلاً ایرانی و اهل [[بغداد]] بود لذا به او کاتب فارسی گفته‌اند. |
| + | او را جامع فصاحت عرب و بیان ادب فارسى مى دانند و در بسیارى از جهات شعرى از استادش، شریف رضى برتر بود. او اشعار بسیارى در مدح اهل بیت و مراثى [[امام حسین]] علیه السلام گفته است. از ممدوحان وى مى توان به ابوطالب محمد بن ایوب، از وزیران خلفاى عباسى و ابونصر سابور و ابومنصور بن مزرع و غیره اشاره كرد. | ||
| + | فرزندش حسن یا حسین بن مهیار دیلمى نیز از شاعران بزرگ بوده كه «قصیده ى حائیه»اش معروف است. | ||
| − | + | == آثار مهیار دیلمی == | |
| − | |||
| − | |||
| − | + | از آثارش: «دیوان» شعر شامل چهار مجلد؛ «قصیده ى لامیه» كه ابن طاووس حلى شرحى به نام «الازهار» بر آن نگاشته است و بزودى بزرگترین شاعر عهد خود گردید. مهیار داراى احساسات شدید ایرانى و طرفدار عقاید ملى بود و اشعارى در هجو قوم عرب سرود. دیوان شعر او چهار مجلد است. | |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۸:۳۰
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
اساتید و دین مهیار
ابوالحسن علی بن محمد بن ارسلان ابن منتخب مروزیوى ابتدا دین زرتشتى داشت سپس به دست سید شریف رضى ابوالحسن محمد موسوى اسلام آورد و به تشیع گروید و در خدمت او به تحصیل فنون شعر و ادب پرداخت. در «ریحانة الادب» آمده كه او بدست شریف مرتضى ایمان آورده ولى در خدمت شریف رضى به تحصیل علم و ادب پرداخته است.
شعر مهیار دیلمی
وى مدتى متصدى امر كتابت آل بویه بود و در بغداد براى ترجمه ى مطالب از فارسى به عربى استخدام شد. وى شاعرى بزرگ بود و مقدم شاعران هم عصر خود به حساب مى آمد.وی اصلاً ایرانی و اهل بغداد بود لذا به او کاتب فارسی گفته‌اند. او را جامع فصاحت عرب و بیان ادب فارسى مى دانند و در بسیارى از جهات شعرى از استادش، شریف رضى برتر بود. او اشعار بسیارى در مدح اهل بیت و مراثى امام حسین علیه السلام گفته است. از ممدوحان وى مى توان به ابوطالب محمد بن ایوب، از وزیران خلفاى عباسى و ابونصر سابور و ابومنصور بن مزرع و غیره اشاره كرد. فرزندش حسن یا حسین بن مهیار دیلمى نیز از شاعران بزرگ بوده كه «قصیده ى حائیه»اش معروف است.
آثار مهیار دیلمی
از آثارش: «دیوان» شعر شامل چهار مجلد؛ «قصیده ى لامیه» كه ابن طاووس حلى شرحى به نام «الازهار» بر آن نگاشته است و بزودى بزرگترین شاعر عهد خود گردید. مهیار داراى احساسات شدید ایرانى و طرفدار عقاید ملى بود و اشعارى در هجو قوم عرب سرود. دیوان شعر او چهار مجلد است.
منابع
- راسخون، بازیابی: 27 شهریور 1392.
