روزبهان بقلی فسایی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

روزبهان بقلی فسایی، صدرالدین ابومحمد

قرن: 6

(606-552 ق)

صوفى. معروف به شیخ شطاح. در شهر فسا متولد شد، در شیراز تربیت یافت و جامع علوم ظاهرى و باطنى بود. وى دكانى داشت كه در آن بقل مى‌فروخت و به همین سبب به بقلى معروف شد و نیز به علت داشتن شط حیات زیاد به شیخ شطاح معروف است.

وى با شیخ ابوالنجیب سهروردى در شنیدن صحیح بخارى در مرز اسكندریه شریك بوده است. او خرقه از شیخ سراج‌الدین محمود بن خلفه بن عبدالسلام بن احمد گرفته، چندى نزد فقیه ارشدالدین نیریزى شاگردى كرده است.

علاوه بر این پنجاه سال در مسجد جامع عتیق مردم را موعظه و ارشاد مى‌كرد. از مشایخى كه در محضر وى حاضر مى‌شدند، على لالا و بهاءالدین یزدى و ابوالحسن كرد و شیخ ابوالقاسم خاوى و ابوالفتح نیریزى مى‌باشد. از وى بیست و هشت تصنیف در تفسیر، فقه، حدیث و اصول و تصوف به جاى مانده است. از جمله: «عبهر العاشقین»؛ «حقایق الاخبار»؛ «العقائد»؛ «مشرب الارواح»؛ «لوامع التوحید»؛ «رساله النفس فى روح‌القدس»؛ «لطائف الایمان فى تفسیر القرآن»؛ «شرح شطحیات»؛ «الموشح فى مذاهب الاربعه»؛ «عرائس البیان فى حقایق القرآن»؛ «الانوار فى كشف الاسرار»؛ «سیر ارواح»؛ «صفوه مشارب العشق».

منبع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص136.