ادیب ترمذی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ادیب صابر ترمذی، شهاب‌الدین صابر

قرن: 6

(وف بین 542-538 ق)

شاعر. از شعراى نامى عهد سلاجقه بزرگ بود كه اصل وى از بخارا و شیعى مذهب بود. وى بیشتر عمر خود را در خراسان گذراند و حزو خاصان دستگاه مجدالدین ابوجعفر على بن حسین موسوى، رییس خراسان بود و به واسطه‌ى او مداحى سلطان سنجر را برگزید.

در شعر به سبك فرخى مایل بود. همه‌ى شعرا و فصحا مانند عبدالواسع جبلى و رشیدالدین و طواط و حكیم انورى و حكیم سوزنى به جهت متكلف و سهل و ممتنع بودن بیانش او را بسان استاد دانسته‌اند.

صابر در پایان زدگى به خوارزم رفت و قصایدى در مدح اتسز خوارزمشاه سرود و در همان دیار هنگامى كه اتسز دو تن از فدائیان اسماعیلیه را مأمور كرد تا به زخم كارد جان سلطان سنجر را بگیرند، ادیب ماجرا را به سلطان خبر داد و اتسز هم به كیفر این عمل او بفرمود تا دست و پاى وى را بسته در رود جیحون غرق كردند. از شاعران خراسان كسى نزدیكتر از او به روش فرخى یعنى سهل و ممتنع شعر نگفته است. «دیوان» وى شامل شش هزار و اندى بیت است.

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج1، ص220.