قسمی افشار

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

قسمی افشار، قاسم

قرن: 10

(مقتول 989 ق)

شاعر، متخلص به قسمى. در دوره‌ى شاه‌طهماسب صفوى مى‌زیست. از امیرزادگان افشار و مردى كریم و بخشنده بود. وى با وحشى بافقى شاعر معروف معاشرت داشت و شاگرد وحشى بود. قسمى سرانجام بدست خواجه‌زاده‌ى خود به قتل رسید. آیتى قاینى در «بهارستان» او را بیرجندى و آیتى یزدى در «آتشكده‌ى یزدان» او را یزدى و مقیم یزد شمرده است. در برخى از تذكره‌ها وى تحت عنوان قاسم قمى و قمى افشار ذكر شده است. از اوست:

خدا به من شكوه زبان من آشنا نكند من و شكایت آن بى‌وفا خدا نكند

مراست بخت زبونى كه بى‌وفا طلب نكند نمى‌شود كه تو را نیز بى‌وفا نكند

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج4، ص356.