حاتم اصم بلخی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ابوعبدالرحمان حاتم اصم بلخی

قرن: 3

وفات: (237 ق)

عارف. از مشاهیر خراسان و شاگرد و مرید شقیق بلخى بود و استاد احمد خضرویه. وى در واشجرد بلخ وفات یافت. به حاتم از این جهت «اصم» مى‌گفتند كه خواست ناشایست فردى را بپوشاند خود را كر، وانمود كرد. چون واعظى حكمت‌گوى بود او را «لقمان زمان» مى‌گفتند.

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج2، ص227.