شمیم اصفهانی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

شمیم اصفهانی، محمدحسین

قرن: 12

وفات: 1159 ق

شاعر، متخلص به شمیم. اصلش از شیراز است ولى در اصفهان مى‌زیست، در زمان نادرشاه به قضاى لشكر منصوب شد و بعد كلانترى اصفهان به او داده شد. عاقبت به دست شاه كشته شد. از اشعار اوست:

ز سوز عشق تو آن را كه نیم جانى هست چو شمع تا نفس واپسین زبانى هست

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج3، ص341.