محمدتقی آقا نجفی اصفهانی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اضافه کردن رده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}}
  
 +
'''''آقا نجفی اصفهانی، محمدتقی'''''
  
 +
قرن: 13
  
 +
(1332 /1331-1262 ق)
  
'''منبع:''' برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)
+
عالم شیعى و مجتهد. معروف به آقا نجفى. وى نوه‌ى شیخ محمدتقى رازى اصفهانى صاحب «هدایة المسترشدین» بود. در اصفهان متولد شد و مقدمات را از پدرش شیخ محمدباقر اصفهانى فراگرفت. در [[نجف]] در محضر میرزا محمدحسن شیرازى، حاج شیخ مهدى نجفى و حاج سید على شوشترى به تكمیل تحصیل پرداخت و به مقام [[اجتهاد]] رسید و به اصفهان بازگشت در زمان پدر مرجعیت تام یافت.
  
(1332/1331-1262 ق)، عالم شیعى و مجتهد. معروف به آقانجفى. وى نوه ى شیخ محمدتقى رازى اصفهانى صاحب «هدایة المسترشدین» بود. در اصفهان متولد شد و مقدمات را از پدرش شیخ محمدباقر اصفهانى فراگرفت.  
+
وى در كمك به مدرم و تأمین وسایل آسایش ایشان كوشا بود، حدود شرعى را اجرا مى‌كرد و نسبت به حسن جریان زندگى و تحصیل طلاب علوم دینى اهتمام مى‌ورزید. وى در جنبش تنباكو از آغازگران مبارزه بود. مخالفتش با مظالم ظل‌السلطان و مأمورن انگلیسى سبب تبعید وى به تهران شد اما در تهران نیز همچنان به فعالیت سیاسى خود ادامه داد و دوباره او را به اصفهان بازگرداندند.
  
در [[نجف]] در محضر میرزا محمدحسن شیرازى، حاج شیخ مهدى نجفى و حاج سید على شوشترى به تكمیل تحصیل پرداخت و به مقام [[اجتهاد]] رسید و به اصفهان بازگشت در زمان پدر [[مرجعیت]] تام یافت. وى در كمك به مدرم و تأمین وسایل آسایش ایشان كوشا بود، حدود شرعى را اجرا مى كرد و نسبت به حسن جریان زندگى و تحصیل طلاب علوم دینى اهتمام مى ورزید.  
+
سرانجام در اصفهان درگذشت و در جوار مرقد امامزاده احمد نواده‌ى امام محمدباقر علیه السلام به خاك سپرده شد. آثار او را بیش از صد دانسته‌اند، از آن جمله: «آداب العارفین»؛ «الاجتهاد والتقلید»؛ «اسرار الآیات»؛ «اسرار الاحكام»؛ «اصول الدین»؛ «انوار العارفین»؛ «تأویل الآیات الباهرة فى العترة الطاهرة»؛ «بحر الحقائق»؛ «جامع الانوار»؛ «المتاجر»؛ «مفتاح السعادة».
  
وى در جنبش تنباكو از آغازگران مبارزه بود. مخالفتش با مظالم ظل السلطان و مأمورن انگلیسى سبب تبعید وى به [[تهران]] شد. اما در تهران نیز همچنان به فعالیت سیاسى خود ادامه داد و دوباره او را به اصفهان بازگرداندند. سرانجام در اصفهان درگذشت و در جوار مرقد امامزاده احمد نواده ى [[امام باقر]] علیه السلام به خاك سپرده شد.
+
==منابع==
 +
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج1، ص56.
  
آثار او را بیش از صد دانسته اند، از آن جمله: «آداب العارفین»؛ «الاجتهاد والتقلید»؛ «اسرار الآیات»؛ «اسرار الاحكام»؛ «اصول الدین»؛ «انوار العارفین»؛ «تأویل الآیات الباهرة فى العترة الطاهرة»؛ «بحر الحقائق»؛ «جامع الانوار»؛ «المتاجر»؛ «مفتاح السعادة».<ref> الاعلام (288/6)، اعیان الشیعه (196/9)، تذكرة القبور (18-16)، دانشنامه ى ایران و اسلام (119/1)، الذریعه (332، 74/21، 59/19، 43/5، 431، 255، 46، 45، 40، 38/2، 270، 380، 24، 21/1)، ریحانه (58-57/1)، شرح حال رجال (327-326/3)، علماء معاصرین (102-101)، فوائد الرضویه (438)، الكنى والالقاب (6/2)، مؤلفین كتب چاپى (203-198/2)، مصفى المقال (95)، معجم المؤلفین (134-133/9)، مكارم الآثار (1666-1662/5).</ref>
+
[[رده:عالمان]]
 
 
آقا نجفى (و. 22 [[ربیع  الثانى]] 1262 ه.ق - ف. 11 [[شعبان]] 1332 ه.ق) شیخ محمدتقى بن حاج شیخ محمدتقى بن عبدالرحیم، از علماى بزرگ و متنفذ اصفهان و داراى تألیفات متعددى است در [[فقه]] و [[اصول فقه]] و [[كلام]].
 
 
 
==پانویس ==
 
<references />
 
[[رده:علمای قرن چهاردهم]]
 

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۰۴

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


آقا نجفی اصفهانی، محمدتقی

قرن: 13

(1332 /1331-1262 ق)

عالم شیعى و مجتهد. معروف به آقا نجفى. وى نوه‌ى شیخ محمدتقى رازى اصفهانى صاحب «هدایة المسترشدین» بود. در اصفهان متولد شد و مقدمات را از پدرش شیخ محمدباقر اصفهانى فراگرفت. در نجف در محضر میرزا محمدحسن شیرازى، حاج شیخ مهدى نجفى و حاج سید على شوشترى به تكمیل تحصیل پرداخت و به مقام اجتهاد رسید و به اصفهان بازگشت در زمان پدر مرجعیت تام یافت.

وى در كمك به مدرم و تأمین وسایل آسایش ایشان كوشا بود، حدود شرعى را اجرا مى‌كرد و نسبت به حسن جریان زندگى و تحصیل طلاب علوم دینى اهتمام مى‌ورزید. وى در جنبش تنباكو از آغازگران مبارزه بود. مخالفتش با مظالم ظل‌السلطان و مأمورن انگلیسى سبب تبعید وى به تهران شد اما در تهران نیز همچنان به فعالیت سیاسى خود ادامه داد و دوباره او را به اصفهان بازگرداندند.

سرانجام در اصفهان درگذشت و در جوار مرقد امامزاده احمد نواده‌ى امام محمدباقر علیه السلام به خاك سپرده شد. آثار او را بیش از صد دانسته‌اند، از آن جمله: «آداب العارفین»؛ «الاجتهاد والتقلید»؛ «اسرار الآیات»؛ «اسرار الاحكام»؛ «اصول الدین»؛ «انوار العارفین»؛ «تأویل الآیات الباهرة فى العترة الطاهرة»؛ «بحر الحقائق»؛ «جامع الانوار»؛ «المتاجر»؛ «مفتاح السعادة».

منابع