آیه شِفاء

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

به آيه 82 سوره اسراء "آيه شفاء" مى گويند:

" و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة للمؤمنين ولايزيد الظالمين الاخساراً ؛ و آنچه از قرآن نازل مى کنيم که شفا و رحمت براى مؤمنان است و ستم گران را جز خسران (و زيان) نمى افزايد."

شفا معمولا در مقابل بيمارى ها و عيب ها و نقص ها است ؛ بنابراين، نخستين کارى که قرآن در وجود انسان ها مى کند همان پاک سازى از انواع بيمارى هاى فکرى و اخلاقى فرد و جامعه است .

قرآن نسخه شفابخشى است براى کسانى که مى خواهند با جهل ، کبر ، غرور، حسد ، نفاق، عشق به دنيا و شهوت ها به مبارزه برخيزند. و نيز براى برطرف ساختن ضعف ها و زبونى ها و ترس هاى بى دليل، و اختلاف ها و پراکندگى ها.

نامگذارى قرآن به شفا سه وجه دارد: يکى آن که دليل نبوت و صدق ادعاى پيامبر( ص) مى باشد تا مردم از حيرت ضلالت به وسيله او هدايت يابند، همچون بيمار که از مرض شفا يابد. وجه دوم آن که قرآن بيان است و ادله روشن که صاحب شک و شبهه چون در آن نظر کند به علم رسد و شک او زايل گردد. وجه سوم آن که مردم به قرآن تبرک مى کنند و از آن شفاء مى طلبند.

منابع

پایگاه مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.