نجد: تفاوت بین نسخهها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (ایجاد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | |||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
− | + | نجد نامى براى سرزمين قديمى است كه در دل جزيرة العرب واقع است و ترجمه انگليسى آن «دل عربستان» است. در لابلاى بلندي هاى نجد درهها و تپههايى است كه چندصد متر بيشتر ارتفاع ندارد و از سنگ هاى آهكى و گاهى ماسهاى و گرانيت به وجود آمده است. بلندترين قسمت هاى نجد در قسمت غربى آن مقابل حجاز است و هرچه به مشرق نزديك مىشود سرازيرى آن افزون مىگردد تا به عروض مىرسد.<ref>المفصل فى تاريخ العرب...؛ ج1، ص185.</ref> | |
− | |||
− | نجد | + | نجد طبق نظر دانشمندان داراى سه بخش است: بخش اوّل ناحيه وادى الرمه... در شمال كه از لايههاى كربونيفرى و ريگ و ماسهاى تشكيل شده است. در اين بخش جبل الشمّر و زمين هاى آتشفشانى قرار دارد. بخش دوم ناحيه ميانه نجد است. ارتفاعات اين ناحيه بلندتر و كوههايش از سنگهاى آهكى و ماسهاى تشكيل شده است. بخش سوم ناحيه جنوبى نجد است كه ارتفاعات آن دنباله بلندي هاى نجد ميانى است. زمين هاى اين بخش داراى گياه، چشمهها و چاههاست. كارشناسان معتقدند كه منبع آبهاى اين بخش كوه طويق و وادى حنيفه است ولى دانشمندان عرب نجد را به دو بخش بالا و پايين تقسيم كردهاند.<ref>همان؛ ج1، ص185 و 186.</ref> |
− | |||
− | |||
− | + | نجد بالا دنباله حجاز و تهامه است و نجد پايين دنباله سرزمين [[عراق]] است. نجد تا سده ششم ميلادى داراى درخت و جنگل بود به ويژه در شربه در جنوب وادى الرّمه و در وجره.<ref>همان؛ ج1، ص186.</ref> | |
− | |||
− | نخستين جغرافيادانى كه از نجد سخن گفته ابن خرداذبه است كه در وصف راه بيابان مىنويسد: چنانچه از كوفه بيرون آمدى و به عذيب كه در نجد واقع است رسيدى، در اين حال در نجد خواهى بود. | + | نخستين جغرافيادانى كه از نجد سخن گفته ابن خرداذبه است كه در وصف راه بيابان مىنويسد: چنانچه از [[كوفه]] بيرون آمدى و به عذيب كه در نجد واقع است رسيدى، در اين حال در نجد خواهى بود.<ref>المسالك والممالك؛ ص102.</ref> |
− | + | ياقوت مىنويسد: گفتهاند، نجد نام سرزمين وسيعى است كه در بالاى آن تهامه و [[یمن]] و در پايين آن [[عراق]] و [[شام]] واقع است و مرز نجد از سمت حجاز ذات عرق است... و گفتهاند كه تمام نجد از نواحى يمامه است.<ref>معجم البلدان؛ ج5، ص261.</ref> | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
+ | به نوشته ابوالفداء، نجد ناحيهاى است ميان [[حجاز]] و [[عراق]] و سرزمين هاى خشك و سخت را گويند. برخى گفتهاند كه نجد نام زمينى است مرتفع ميان يمن، تهامه، عراق و شام.<ref>تقويم البلدان؛ ص 109 و 110.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
+ | |||
+ | ==منابع== | ||
+ | حسین قره چانلو، جغرافياى تاريخى كشورهاى اسلامى، سمت، تهران، 1380، ج1، ص 241 و 242. | ||
[[رده:جغرافیای تاریخی عربستان]] | [[رده:جغرافیای تاریخی عربستان]] |
نسخهٔ ۱۳ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۰۳
نجد نامى براى سرزمين قديمى است كه در دل جزيرة العرب واقع است و ترجمه انگليسى آن «دل عربستان» است. در لابلاى بلندي هاى نجد درهها و تپههايى است كه چندصد متر بيشتر ارتفاع ندارد و از سنگ هاى آهكى و گاهى ماسهاى و گرانيت به وجود آمده است. بلندترين قسمت هاى نجد در قسمت غربى آن مقابل حجاز است و هرچه به مشرق نزديك مىشود سرازيرى آن افزون مىگردد تا به عروض مىرسد.[۱]
نجد طبق نظر دانشمندان داراى سه بخش است: بخش اوّل ناحيه وادى الرمه... در شمال كه از لايههاى كربونيفرى و ريگ و ماسهاى تشكيل شده است. در اين بخش جبل الشمّر و زمين هاى آتشفشانى قرار دارد. بخش دوم ناحيه ميانه نجد است. ارتفاعات اين ناحيه بلندتر و كوههايش از سنگهاى آهكى و ماسهاى تشكيل شده است. بخش سوم ناحيه جنوبى نجد است كه ارتفاعات آن دنباله بلندي هاى نجد ميانى است. زمين هاى اين بخش داراى گياه، چشمهها و چاههاست. كارشناسان معتقدند كه منبع آبهاى اين بخش كوه طويق و وادى حنيفه است ولى دانشمندان عرب نجد را به دو بخش بالا و پايين تقسيم كردهاند.[۲]
نجد بالا دنباله حجاز و تهامه است و نجد پايين دنباله سرزمين عراق است. نجد تا سده ششم ميلادى داراى درخت و جنگل بود به ويژه در شربه در جنوب وادى الرّمه و در وجره.[۳]
نخستين جغرافيادانى كه از نجد سخن گفته ابن خرداذبه است كه در وصف راه بيابان مىنويسد: چنانچه از كوفه بيرون آمدى و به عذيب كه در نجد واقع است رسيدى، در اين حال در نجد خواهى بود.[۴]
ياقوت مىنويسد: گفتهاند، نجد نام سرزمين وسيعى است كه در بالاى آن تهامه و یمن و در پايين آن عراق و شام واقع است و مرز نجد از سمت حجاز ذات عرق است... و گفتهاند كه تمام نجد از نواحى يمامه است.[۵]
به نوشته ابوالفداء، نجد ناحيهاى است ميان حجاز و عراق و سرزمين هاى خشك و سخت را گويند. برخى گفتهاند كه نجد نام زمينى است مرتفع ميان يمن، تهامه، عراق و شام.[۶]
پانویس
منابع
حسین قره چانلو، جغرافياى تاريخى كشورهاى اسلامى، سمت، تهران، 1380، ج1، ص 241 و 242.