|
|
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ==سوره 67 / الملك==
| + | #REDIRECT [[سوره ملک]] |
| − | | |
| − | '''<I>بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ</I>''' / به نام خداوند رحمتگر مهربان
| |
| − | | |
| − | '''<I>تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿1﴾</I>''' / بزرگوار (و خجسته) است، آن كه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست.(1)
| |
| − | | |
| − | '''<I>الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ ﴿2﴾</I>''' / همان كه [[مرگ]] و زندگى را پديد آورد، تا شما را بيازمايد كه كدامتان نيكوكارتريد و اوست ارجمند آمرزنده.(2)
| |
| − | | |
| − | '''<I>الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَّا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِن فُطُورٍ ﴿3﴾</I>''' / همان كه هفت آسمان را طبقه طبقه بيافريد در [[آفرينش]] آن (خداى) بخشايشگر هيچ گونه اختلاف (و تفاوتى) نمى بينى. باز بنگر آيا خلل (و نقصانى) مى بينى؟(3)
| |
| − | | |
| − | '''<I>ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِأً وَ هُوَ حَسِيرٌ ﴿4﴾</I>''' / باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سويت بازگردد.(4)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاء الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَ جَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِّلشَّيَاطِينِ وَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ ﴿5﴾</I>''' / و در حقيقت آسمان دنيا را با چراغ هايى زينت داديم و آن را مايه طرد شياطين (= قواى مزاحم) گردانيديم و براى آن ها عذاب آتش فروزان آماده كرده ايم.(5)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿6﴾</I>''' / و كسانى كه به پروردگارشان انكار آوردند. عذاب آتش جهنم خواهند داشت و چه بد سرانجامى است.(6)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَ هِيَ تَفُورُ ﴿7﴾</I>''' / چون در آن جا افكنده شوند. از آن خروشى مى شنوند در حالى كه مى جوشد.(7)
| |
| − | | |
| − | '''<I>تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ ﴿8﴾</I>''' / نزديك است كه از خشم شكافته شود. هر بار كه گروهى در آن افكنده شوند. نگاهبانان آن از ايشان پرسند: مگر شما را هشدار دهنده اى نيامد؟(8)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَ قُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَيْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ ﴿9﴾</I>''' / گويند: چرا هشدار دهنده اى به سوى ما آمد. و(لى) تكذيب كرديم و گفتيم: خدا چيزى فرو نفرستاده است. شما جز در گمراهى بزرگ نيستيد.(9)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ قَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿10﴾</I>''' / و گويند اگر شنيده (و پذيرفته) بوديم يا تعقل كرده بوديم. در (ميان) دوزخيان نبوديم.(10)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقًا لِّأَصْحَابِ السَّعِيرِ ﴿11﴾</I>''' / پس به [[گناه]] خود اقرار مى كنند و مرگ باد بر اهل [[جهنم]].(11)
| |
| − | | |
| − | '''<I>إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَيْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿12﴾</I>''' / كسانى كه در نهان از پروردگارشان مى ترسند. آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود.(12)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ أَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿13﴾</I>''' / و (اگر) سخن خود را پنهان داريد يا آشكارش نماييد. در حقيقت وى به راز دل ها آگاه است.(13)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ ﴿14﴾</I>''' / آيا كسى كه آفريده است نمى داند با اين كه او خود باريك بين آگاه است.(14)
| |
| − | | |
| − | '''<I>هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَ كُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَ إِلَيْهِ النُّشُورُ ﴿15﴾</I>''' / اوست كسى كه زمين را براى شما رام گردانيد. پس در فراخناى آن رهسپار شويد و از روزى (خدا) بخوريد و رستاخيز به سوى اوست.(15)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَأَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يَخْسِفَ بِكُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ ﴿16﴾</I>''' / آيا از آن كس كه در آسمان است ايمن شده ايد. كه شما را در زمين فرو برد پس بناگاه (زمين) به تپيدن افتد.(16)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَمْ أَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاء أَن يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ ﴿17﴾</I>''' / يا از آن كس كه در آسمان است، ايمن شده ايد كه بر (سر) شما تندبادى از سنگريزه فرو فرستد. پس بزودى خواهيد دانست كه بيم دادن من چگونه است؟(17)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ ﴿18﴾</I>''' / و پيش از آنان (نيز) كسانى به تكذيب پرداختند. پس عذاب من چگونه بود؟(18)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَوَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَ يَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ ﴿19﴾</I>''' / آيا در بالاى سرشان به پرندگان ننگريسته اند. (كه گاه) بال مى گسترند و (گاه) بال مى آنند. جز خداى رحمان (كسى) آن ها را نگاه نمى دارد او به هر چيزى بيناست.(19)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُندٌ لَّكُمْ يَنصُرُكُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ ﴿20﴾</I>''' / يا آن كسى كه خود براى شما (چون) سپاهى است كه ياريتان مى كند. جز خداى رحمان كيست؟ كافران جز گرفتار فريب نيستند.(20)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ ﴿21﴾</I>''' / يا كيست آن كه به شما روزى دهد. اگر (خدا) روزى خود را (از شما) بازدارد. (نه) بلكه در سركشى و نفرت پافشارى كردند.(21)
| |
| − | | |
| − | '''<I>أَفَمَن يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿22﴾</I>''' / پس آيا آن كس كه نگونسار راه مى پيمايد، هدايت يافته تر است يا آن كس كه ايستاده بر راه راست مى رود.(22)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ هُوَ الَّذِي أَنشَأَكُمْ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ ﴿23﴾</I>''' / بگو: اوست آن كس كه شما را پديد آورده و براى شما گوش و ديدگان و دل ها آفريده است. چه كم سپاسگزاريد.(23)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ ﴿24﴾</I>''' / بگو: اوست كه شما را در زمين پراكنده كرده و به نزد او(ست كه) گردآورده خواهيد شد.(24)
| |
| − | | |
| − | '''<I>وَ يَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿25﴾</I>''' / و مى گويند: اگر راست مى گوييد. اين وعده كى خواهد بود؟(25)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَاللَّهِ وَ إِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿26﴾</I>''' / بگو: علم (آن) فقط پيش خداست و من صرفا هشدار دهنده اى آشكارم.(26)
| |
| − | | |
| − | '''<I>فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ قِيلَ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ ﴿27﴾</I>''' / و آن گاه كه آن (لحظه موعود) را نزديك ببينند. چهره هاى كسانى كه كافر شده اند در هم رود و گفته شود. اين است همان چيزى كه آن را فرامى خوانديد.(27)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَ مَن مَّعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿28﴾</I>''' / بگو: به من خبر دهيد. اگر خدا مرا و هر كه را با من است هلاك كند يا ما را مورد رحمت قرار دهد. چه كسى كافران را از عذابى پر درد پناه خواهد داد.(28)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ﴿29﴾</I>''' / بگو: اوست خداى بخشايشگر به او [[ايمان]] آورديم و بر او توكل كرديم و بزودى خواهيد دانست چه كسى است كه خود در گمراهى آشكارى است.(29)
| |
| − | | |
| − | '''<I>قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاء مَّعِينٍ ﴿30﴾</I>''' / بگو: به من خبر دهيد، اگر آب (آشاميدنى) شما (به زمين) فرو رود. چه كسى آب روان برايتان خواهد آورد؟(30)
| |
| − | | |
| − | ----
| |
