ابراهیم ادهم: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (ایجاد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| − | |||
| − | |||
| − | + | ابواسحاق ابراهيم بن ادهم از شاهزادگان بلخ و پارسايان و زاهدان مشهور است كه مال و جاه را ترك نمود و به معنويات و كمالات روى آورد. او توفيق تشرف به خدمت [[امام باقر]]العلوم عليه السلام پيدا كرد و حقايق و معارفى از آن امام بزرگوار استفاده نمود. | |
| + | |||
| + | عطار نيشابورى مى‌نويسد: ابراهيم شبى بر تخت شاهى خفته و راه تردد بسته بود، بناگاه صدايى از بام قصر به گوشش رسيد، پرسيد اين چه صدايى است پاسخ آمد كه آشناست. پرسيد چه مى‌طلبى؟ گفت: شترم را گم كرده‌ام. ابراهيم گفت: | ||
| + | |||
| + | {{بیت|شتر گم كرده‌اى اندر بيابان|شتر جويى كنى در قصر شاهان}} | ||
ندا آمد مثَل تو مثَل غافلى است كه خدا را در تخت زرين و جامه ابريشمين مى‌جويد! | ندا آمد مثَل تو مثَل غافلى است كه خدا را در تخت زرين و جامه ابريشمين مى‌جويد! | ||
| − | |||
| − | == | + | ابراهيم ادهم، به شام عزيمت نمود و بين سال‌هاى 130 تا 166 در صور از بلاد [[شام]] به رحمت الهى نائل گرديد. |
| − | سيد ابراهيم سيد علوى، سرزمين پيامبران، نشر مشعر، تهران، 1385، ص 194 | + | |
| + | ==منابع== | ||
| + | سيد ابراهيم سيد علوى، سرزمين پيامبران، نشر مشعر، تهران، 1385، ص 194. | ||
[[رده:اصحاب امام باقر علیه السلام]] | [[رده:اصحاب امام باقر علیه السلام]] | ||
نسخهٔ ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۳:۰۴
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
ابواسحاق ابراهيم بن ادهم از شاهزادگان بلخ و پارسايان و زاهدان مشهور است كه مال و جاه را ترك نمود و به معنويات و كمالات روى آورد. او توفيق تشرف به خدمت امام باقرالعلوم عليه السلام پيدا كرد و حقايق و معارفى از آن امام بزرگوار استفاده نمود.
عطار نيشابورى مى‌نويسد: ابراهيم شبى بر تخت شاهى خفته و راه تردد بسته بود، بناگاه صدايى از بام قصر به گوشش رسيد، پرسيد اين چه صدايى است پاسخ آمد كه آشناست. پرسيد چه مى‌طلبى؟ گفت: شترم را گم كرده‌ام. ابراهيم گفت:
شتر گم كرده‌اى اندر بيابان شتر جويى كنى در قصر شاهان
ندا آمد مثَل تو مثَل غافلى است كه خدا را در تخت زرين و جامه ابريشمين مى‌جويد!
ابراهيم ادهم، به شام عزيمت نمود و بين سال‌هاى 130 تا 166 در صور از بلاد شام به رحمت الهى نائل گرديد.
منابع
سيد ابراهيم سيد علوى، سرزمين پيامبران، نشر مشعر، تهران، 1385، ص 194.
