خواب حضرت سکینه (س) در خرابه شام: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای جدید حاوی '{{نیازمند ویرایش فنی}} {{بخشی از یک کتاب}} حضرت سكينه نقل مى كند: هنگامى كه در خرابه...' ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| − | |||
| − | + | حضرت سكينه نقل مى كند: هنگامى كه در خرابه شام بوديم شبى در خواب ديدم پنج نفر بر مركب هائى از نور سوارند و [[فرشتگان]] آنها را احاطه نموده و خادمى نيز با آنها است به راهى مى روند، مركب ها گذشتند ولى خادم برطرف من آمد و چون نزديك شد، فرمود: سكينه جدت رسول خدا صلی الله علیه و آله تو را سلام مى رساند، گفتم بر رسول خدا صلی الله علیه و آله سلام باد، تو كيستى؟ گفت: خادمى هستم از خدمه بهشت. گفتم: اين مردانى كه بر مركب هاى نور سوارند، كيستند و به كجا مى روند؟ گفت: اول آدم صفى الله، دومى ابراهيم خليل الله سومى كليم الله چهارمى عيسى روح الله، گفتم آن كه محاسنش را در دست گرفته گاهى مى افتد و برمى خيزد كيست؟ فرمود: او جد تو رسول خدا صلی الله علیه و آله است، گفتم: كجا مى روند؟ گفت: براى [[زيارت]] پدرت حسين به كربلا مى روند، همين كه نام جدم شنيدم دويدم تا خود را به رسول خدا برسانم و از مصائبى كه بر ما گذشته او را خبر دهم و بگويم كه ستمگران درباره ما چه كردند كه در اين ميان ديدم پنچ هودجى از نور فرود آمدند در هر هودجى خانمى نشسته، پرسيدم اين خانمها كيستند؟ گفت: اولى حوا ام البشر، دومى آسيه بنت مزاحم سومى مريم دختر عمران، چهارمى خديجه خويلد، گفتم خانم پنجمى كه دست بر سر نهاده گاهى مى افتد و گاهى برمى خيزد كيست؟ فرمود: او جده تو فاطمه دختر محمد رسول خدا است. گفتم: مى روم و او را از آنچه بر ما وارد كرده اند آگاه مى سازم، دويدم جلو فاطمه زهرا را گرفتم و شروع كردم به گريه كردن و گفتم: يا امتاة جحدوا والله حقنا، يا امتاة بددوا والله شملنا يا امتاة استباحوا والله حريمنا، يا امتاة قتلوا والله الحسين ابانا؛ مادر مادر به خدا قسم حق ما را منكر شدند. مادر، مادر به خدا جمعيت ما را پراكنده ساختند. مادر، مادر به خدا قسم حريم ما را مباح ساختند. مادر، مادر بخدا قسم حسين پدرم را شهيد كردند. | |
| − | + | فرمود: سكينه جان ديگر بس است كه ناله ات جگرم از آتش زد و بندهاى قلبم را قطع كرد اين پيراهن آغشته بخون پدرت حسين است كه از خود جدا نمى كنم تا خدا را ملاقات نمايم كه ناگهان از خواب بيدار شدم.<ref>بحار، ج45، ص140؛ نفس المهموم، ص454؛ لهوف، ص188.</ref> | |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
| − | == | + | ==منابع== |
| − | آنچه در كربلا گذشت (از مدينه تا كربلا)، | + | آنچه در كربلا گذشت (از مدينه تا كربلا)، محمدعلى عالمى در دسترس در [http://ghadeer.org/tarix/karbala/65000019.htm سایت غدیر]، بازیابی: 17 دی ماه 1391. |
[[رده:اسیران کربلا در شام]] | [[رده:اسیران کربلا در شام]] | ||
نسخهٔ ۸ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۲:۰۶
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
حضرت سكينه نقل مى كند: هنگامى كه در خرابه شام بوديم شبى در خواب ديدم پنج نفر بر مركب هائى از نور سوارند و فرشتگان آنها را احاطه نموده و خادمى نيز با آنها است به راهى مى روند، مركب ها گذشتند ولى خادم برطرف من آمد و چون نزديك شد، فرمود: سكينه جدت رسول خدا صلی الله علیه و آله تو را سلام مى رساند، گفتم بر رسول خدا صلی الله علیه و آله سلام باد، تو كيستى؟ گفت: خادمى هستم از خدمه بهشت. گفتم: اين مردانى كه بر مركب هاى نور سوارند، كيستند و به كجا مى روند؟ گفت: اول آدم صفى الله، دومى ابراهيم خليل الله سومى كليم الله چهارمى عيسى روح الله، گفتم آن كه محاسنش را در دست گرفته گاهى مى افتد و برمى خيزد كيست؟ فرمود: او جد تو رسول خدا صلی الله علیه و آله است، گفتم: كجا مى روند؟ گفت: براى زيارت پدرت حسين به كربلا مى روند، همين كه نام جدم شنيدم دويدم تا خود را به رسول خدا برسانم و از مصائبى كه بر ما گذشته او را خبر دهم و بگويم كه ستمگران درباره ما چه كردند كه در اين ميان ديدم پنچ هودجى از نور فرود آمدند در هر هودجى خانمى نشسته، پرسيدم اين خانمها كيستند؟ گفت: اولى حوا ام البشر، دومى آسيه بنت مزاحم سومى مريم دختر عمران، چهارمى خديجه خويلد، گفتم خانم پنجمى كه دست بر سر نهاده گاهى مى افتد و گاهى برمى خيزد كيست؟ فرمود: او جده تو فاطمه دختر محمد رسول خدا است. گفتم: مى روم و او را از آنچه بر ما وارد كرده اند آگاه مى سازم، دويدم جلو فاطمه زهرا را گرفتم و شروع كردم به گريه كردن و گفتم: يا امتاة جحدوا والله حقنا، يا امتاة بددوا والله شملنا يا امتاة استباحوا والله حريمنا، يا امتاة قتلوا والله الحسين ابانا؛ مادر مادر به خدا قسم حق ما را منكر شدند. مادر، مادر به خدا جمعيت ما را پراكنده ساختند. مادر، مادر به خدا قسم حريم ما را مباح ساختند. مادر، مادر بخدا قسم حسين پدرم را شهيد كردند.
فرمود: سكينه جان ديگر بس است كه ناله ات جگرم از آتش زد و بندهاى قلبم را قطع كرد اين پيراهن آغشته بخون پدرت حسين است كه از خود جدا نمى كنم تا خدا را ملاقات نمايم كه ناگهان از خواب بيدار شدم.[۱]
پانویس
- ↑ بحار، ج45، ص140؛ نفس المهموم، ص454؛ لهوف، ص188.
منابع
آنچه در كربلا گذشت (از مدينه تا كربلا)، محمدعلى عالمى در دسترس در سایت غدیر، بازیابی: 17 دی ماه 1391.
