سریه ابوسلمة بن عبدالأسد: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (سريه ابوسلمه بن عبدالأسد را به تقویم: سريه ابوسلمه بن عبدالأسد منتقل کرد) |
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (ویرایش جدید مطالب به کمک منبع اصلی نوشتار) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{تقویم|روز=1 محرم|سال=سال 4 هجری قمری}} | {{تقویم|روز=1 محرم|سال=سال 4 هجری قمری}} | ||
| − | طليحه و سلمه پسران خويلد و از گردنكشان قبيله بني‌اسد، جنگجويان باديه‌نشين و مخالفان [[اسلام]] را براي نبرد با پيامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان مقيم [[مدينه]]، تحريك و تطميع نمودند و در حدود 300 تن از آنان را آماده هجوم به مدينه كردند ولي پيش از حركت آنان و انجام هر گونه عملياتي، توطئه آنان به اطلاع پيامبر صلی الله علیه و آله رسيد و آن حضرت براي خاموش كردن فتنه گردنكشان و كوتاه‌كردن دست مفسدان و طاغيان، يكي از صحابه دلير خويش به نام "ابوسلمة بن عبدالأسد" را مأمور مبارزه با توطئه‌گران بني‌اسد نمود. | + | مدتی پس از جنگ احد دشمنان اسلام احساس كردند كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و مسلمانان رو به ضعف و ناتوانى رفته و مى توان با هجوم ديگران آنان را نابود كرد و شهر مدينه را با دارايى و ساكنانش را به غنيمت گرفت.به همين جهت در گوشه و كنار شبه جزيره ، به ويژه در ميان قبايل نزديك به مدينه ، تحركاتى به وجود آمد و برخى از آنان براى نبرد با مسلمانان آماده گرديدند. |
| + | |||
| + | مردان قبيله بنى اسد، از جمله آنانى بودند كه به خيال خام خود در صدد نبرد با مسلمانان بر آمدند. طليحه و سلمه پسران خويلد و از گردنكشان قبيله بني‌اسد، جنگجويان باديه‌نشين و مخالفان [[اسلام]] را براي نبرد با پيامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان مقيم [[مدينه]]، تحريك و تطميع نمودند و در حدود 300 تن از آنان را آماده هجوم به مدينه كردند ولي پيش از حركت آنان و انجام هر گونه عملياتي، توطئه آنان به اطلاع پيامبر صلی الله علیه و آله رسيد و آن حضرت براي خاموش كردن فتنه گردنكشان و كوتاه‌كردن دست مفسدان و طاغيان، يكي از صحابه دلير خويش به نام "ابوسلمة بن عبدالأسد" را مأمور مبارزه با توطئه‌گران بني‌اسد نمود. | ||
ابوسلمه كه در نبرد اُحد زخمي شده و پس از درمان و مراقبت‌هاي لازم بهبودي يافته بود، بار ديگر خود را براي نبردي بزرگ در سايه پرچم اسلام آماده كرد. وي در نخستين روز ماه [[محرم]] الحرام، سال چهارم هجري در رأس سپاهي به استعداد يكصد و پنجاه رزمنده عازم محل تجمع مفسده‌جويان اسدي شد. سپاه اسلام در مكاني به نام "قطن" در ناحيه "فيد" با مشركان روبرو شد و ميان طرفين درگيري آغاز گرديد و يك تن از مشركان و يك تن از مسلمانان به نام مسعود بن عروة كشته شدند و تعدادي از مشركان زخمي گرديدند. | ابوسلمه كه در نبرد اُحد زخمي شده و پس از درمان و مراقبت‌هاي لازم بهبودي يافته بود، بار ديگر خود را براي نبردي بزرگ در سايه پرچم اسلام آماده كرد. وي در نخستين روز ماه [[محرم]] الحرام، سال چهارم هجري در رأس سپاهي به استعداد يكصد و پنجاه رزمنده عازم محل تجمع مفسده‌جويان اسدي شد. سپاه اسلام در مكاني به نام "قطن" در ناحيه "فيد" با مشركان روبرو شد و ميان طرفين درگيري آغاز گرديد و يك تن از مشركان و يك تن از مسلمانان به نام مسعود بن عروة كشته شدند و تعدادي از مشركان زخمي گرديدند. | ||
| − | + | در اين نبرد دلاورى هاى ابوسلمه ، سعد بن ابى وقاص ابوحذيفه و ديگر مجاهدان مسلمان ، موجب پيروزى سپاه اسلام و ناتوانى و شكست مشركان گرديد. | |
| + | |||
| + | دشمنان اسلام كه تاب مقاومت نياورده بودند، به ناچار پراكنده شده و در نتيجه ، گروه هجومى آنان از هم پاشيد. سپاه اسلام ، اسيران و غنيمت هاى فراوانى به دست آورده و با پيروزى شكوهمند به مدينه بازگشت نمود. | ||
| + | |||
| + | ابوسلمه پس از بازگشت به مدينه ، زخمى كه در جنگ احد بر بدنش اصابت كرده بود، دوباره سرباز كرد و به شدت وى را رنج مى داد تا اين كه در جمادى الاخر همان سال بدرود حيات گفت . همسرش ((ام سلمه )) كه از زنان باتقوا و دوستدار پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و اهل بيت عليه السلام بود، پس از شهادت همسرش ، افتخار همسرى با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را پيدا كرد و در ماه شوال سال پنجم هجرى به عقد ازدواج آن حضرت در آمد.<ref> المغازي (واقدي)، ج 1، ص 341.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۱۱: | سطر ۱۷: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | روز شمار تاریخ اسلام، سید تقی واردی، جلد دوم ( ماه محرم ) (نقل با تلخیص) | |
[[رده:وقایع ماه محرم]] | [[رده:وقایع ماه محرم]] | ||
[[رده:سال ۴ هجری قمری]] | [[رده:سال ۴ هجری قمری]] | ||
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۱۹
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:1 محرم |
| سال 4 هجری قمری |
مدتی پس از جنگ احد دشمنان اسلام احساس كردند كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و مسلمانان رو به ضعف و ناتوانى رفته و مى توان با هجوم ديگران آنان را نابود كرد و شهر مدينه را با دارايى و ساكنانش را به غنيمت گرفت.به همين جهت در گوشه و كنار شبه جزيره ، به ويژه در ميان قبايل نزديك به مدينه ، تحركاتى به وجود آمد و برخى از آنان براى نبرد با مسلمانان آماده گرديدند.
مردان قبيله بنى اسد، از جمله آنانى بودند كه به خيال خام خود در صدد نبرد با مسلمانان بر آمدند. طليحه و سلمه پسران خويلد و از گردنكشان قبيله بني‌اسد، جنگجويان باديه‌نشين و مخالفان اسلام را براي نبرد با پيامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان مقيم مدينه، تحريك و تطميع نمودند و در حدود 300 تن از آنان را آماده هجوم به مدينه كردند ولي پيش از حركت آنان و انجام هر گونه عملياتي، توطئه آنان به اطلاع پيامبر صلی الله علیه و آله رسيد و آن حضرت براي خاموش كردن فتنه گردنكشان و كوتاه‌كردن دست مفسدان و طاغيان، يكي از صحابه دلير خويش به نام "ابوسلمة بن عبدالأسد" را مأمور مبارزه با توطئه‌گران بني‌اسد نمود.
ابوسلمه كه در نبرد اُحد زخمي شده و پس از درمان و مراقبت‌هاي لازم بهبودي يافته بود، بار ديگر خود را براي نبردي بزرگ در سايه پرچم اسلام آماده كرد. وي در نخستين روز ماه محرم الحرام، سال چهارم هجري در رأس سپاهي به استعداد يكصد و پنجاه رزمنده عازم محل تجمع مفسده‌جويان اسدي شد. سپاه اسلام در مكاني به نام "قطن" در ناحيه "فيد" با مشركان روبرو شد و ميان طرفين درگيري آغاز گرديد و يك تن از مشركان و يك تن از مسلمانان به نام مسعود بن عروة كشته شدند و تعدادي از مشركان زخمي گرديدند.
در اين نبرد دلاورى هاى ابوسلمه ، سعد بن ابى وقاص ابوحذيفه و ديگر مجاهدان مسلمان ، موجب پيروزى سپاه اسلام و ناتوانى و شكست مشركان گرديد.
دشمنان اسلام كه تاب مقاومت نياورده بودند، به ناچار پراكنده شده و در نتيجه ، گروه هجومى آنان از هم پاشيد. سپاه اسلام ، اسيران و غنيمت هاى فراوانى به دست آورده و با پيروزى شكوهمند به مدينه بازگشت نمود.
ابوسلمه پس از بازگشت به مدينه ، زخمى كه در جنگ احد بر بدنش اصابت كرده بود، دوباره سرباز كرد و به شدت وى را رنج مى داد تا اين كه در جمادى الاخر همان سال بدرود حيات گفت . همسرش ((ام سلمه )) كه از زنان باتقوا و دوستدار پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و اهل بيت عليه السلام بود، پس از شهادت همسرش ، افتخار همسرى با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را پيدا كرد و در ماه شوال سال پنجم هجرى به عقد ازدواج آن حضرت در آمد.[۱]
پانویس
- ↑ المغازي (واقدي)، ج 1، ص 341.
منابع
روز شمار تاریخ اسلام، سید تقی واردی، جلد دوم ( ماه محرم ) (نقل با تلخیص)
