آمنه خانم قزوینی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{خوب}} | |
| − | او | + | '''«آمنه خانم قزوینی»''' (متوفی سال ۱۲۶۹ ق)، از زنان مجتهد و عابد در قرن ۱۳ قمری است. او دختر شیخ محمدعلی قزوینی از علمای قزوین، و نوه سید حسین قزوینی و مادر [[ربابه خانم دختر ملا محمد صالح برغانی|ربابه خانم]] بود. آمنه در حدود هفده سالگی با [[محمدصالح برغانی|شیخ محمدصالح برغانی]] [[ازدواج]] کرد. |
| − | از آثار | + | او در آغاز نزد برادرش شیخ عبدالوهاب قزوینی درس خواند، سپس در درس [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] همسرش حاضر شد و [[حکمت]] و [[فلسفه]] را از ملا آقا حکمی قزوینی در مدرسه صالحیه فراگرفت و در درس شیخ احمد احسایی در قزوین حضور یافت، تا این که به درجه بالایی از علم و فضل رسید. |
| + | |||
| + | همسرش، ملا محمدصالح، زنان را در [[احکام]] و مسائل شرعی به رجوع و عمل به دستورات او سفارش می‌کرد. آمنه خانم، حوزه درسی برای زنان در [[کربلا]] و قزوین برپا کرد. وی از همسر و برادرش و شیخ احمد احسایی [[اجازه (علم الحدیث)|اجازات]] مفصلی داشت. | ||
| + | |||
| + | از آثار او، [[قصیده|قصیده‌ای]] طویل در ۴۸۰ [[بیت (شعر)|بیت]] از زبان [[حضرت زینب]] علیهاالسلام در حوادث [[کربلا]] و بعضی رساله‌های دیگر است. بسیاری از مردان و زنان این خانواده اهل علم و فضل و تقوا بودند. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | معاونت پژوهش مرکز حوزه‌های علمیه خواهران | + | * [[بانوان عالمه و آثار آنها (کتاب)|بانوان عالمه و آثار آنها]]، معاونت پژوهش مرکز حوزه‌های علمیه خواهران. |
| + | {{سنجش کیفی | ||
| + | |سنجش=شده | ||
| + | |شناسه= خوب | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= خوب | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= متوسط | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| + | |جامعیت= خوب | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= خوب | ||
| + | |رده= دارد | ||
| + | }} | ||
| + | |||
[[Category:زنان نمونه قرن سیزدهم]] | [[Category:زنان نمونه قرن سیزدهم]] | ||
| + | [[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۱
«آمنه خانم قزوینی» (متوفی سال ۱۲۶۹ ق)، از زنان مجتهد و عابد در قرن ۱۳ قمری است. او دختر شیخ محمدعلی قزوینی از علمای قزوین، و نوه سید حسین قزوینی و مادر ربابه خانم بود. آمنه در حدود هفده سالگی با شیخ محمدصالح برغانی ازدواج کرد.
او در آغاز نزد برادرش شیخ عبدالوهاب قزوینی درس خواند، سپس در درس فقه و اصول همسرش حاضر شد و حکمت و فلسفه را از ملا آقا حکمی قزوینی در مدرسه صالحیه فراگرفت و در درس شیخ احمد احسایی در قزوین حضور یافت، تا این که به درجه بالایی از علم و فضل رسید.
همسرش، ملا محمدصالح، زنان را در احکام و مسائل شرعی به رجوع و عمل به دستورات او سفارش می‌کرد. آمنه خانم، حوزه درسی برای زنان در کربلا و قزوین برپا کرد. وی از همسر و برادرش و شیخ احمد احسایی اجازات مفصلی داشت.
از آثار او، قصیده‌ای طویل در ۴۸۰ بیت از زبان حضرت زینب علیهاالسلام در حوادث کربلا و بعضی رساله‌های دیگر است. بسیاری از مردان و زنان این خانواده اهل علم و فضل و تقوا بودند.
منابع
- بانوان عالمه و آثار آنها، معاونت پژوهش مرکز حوزه‌های علمیه خواهران.
