ام ایوب انصاری: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}} | ||
| + | '''«امّ ایوب انصاری»''' دختر قیس بن عمرو انصارى و همسر [[ابو ایوب انصاری|ابو ایوب انصاری]] است،<ref>الاصابة، ج۸، ص۳۶۲؛ تهذیب التّهذیب، ج۱۲، ص۴۰۸.</ref> که پس از [[هجرت پیامبر اسلام به مدینه|هجرت پیامبر]] (صلى الله علیه وآله) به [[مدینه]]، میزبان آن حضرت بودند.<ref>دایرة‌المعارف تشیع، ج۲، ص۴۹۳.</ref> | ||
| − | + | برخى از مفسّران از وى و همسرش در [[اسباب نزول|شأن نزول]] آیه {{متن قرآن|«لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیرًا وَقَالُوا هَٰذَا إِفْک مُبِینٌ»}} ([[سوره نور]]، ۱۲) و [[داستان افک|قصّه اِفک]] یاد کرده‌اند که على‌رغم شنیدن [[شایعه|شایعات]] نامربوط به همسر [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه وآله، گمان بد نبردند و حتى آن را تکذیب کردند.<ref>جامع‌البیان طبری، ج۱۸، ص۲۸۴؛ تفسیر قرطبى، ج۱۲، ص۱۳۵.</ref> | |
| − | |||
| − | برخى از مفسّران از وى و همسرش در شأن نزول | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * فرهنگ قرآن، | + | *"ام ایوب انصاری"، فرهنگ قرآن، ج۳. |
| − | |||
[[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]] | [[رده:شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]] | ||
| + | [[رده:زنان نمونه قرن اول]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۴
«امّ ایوب انصاری» دختر قیس بن عمرو انصارى و همسر ابو ایوب انصاری است،[۱] که پس از هجرت پیامبر (صلى الله علیه وآله) به مدینه، میزبان آن حضرت بودند.[۲]
برخى از مفسّران از وى و همسرش در شأن نزول آیه «لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیرًا وَقَالُوا هَٰذَا إِفْک مُبِینٌ» (سوره نور، ۱۲) و قصّه اِفک یاد کرده‌اند که على‌رغم شنیدن شایعات نامربوط به همسر پیامبر صلى الله علیه وآله، گمان بد نبردند و حتى آن را تکذیب کردند.[۳]
پانویس
- پرش به بالا ↑ الاصابة، ج۸، ص۳۶۲؛ تهذیب التّهذیب، ج۱۲، ص۴۰۸.
- پرش به بالا ↑ دایرة‌المعارف تشیع، ج۲، ص۴۹۳.
- پرش به بالا ↑ جامع‌البیان طبری، ج۱۸، ص۲۸۴؛ تفسیر قرطبى، ج۱۲، ص۱۳۵.
منابع
- "ام ایوب انصاری"، فرهنگ قرآن، ج۳.
