کنیه و القاب امام حسن علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} <keywords content='کلید واژه: ابو محمد، القاب امام حسن، زکی، سبط، سید...' ایجاد کرد)
 
سطر ۴: سطر ۴:
  
  
'''منبع:''' [[بحارالانوار]]، جلد 43، صفحه 255.
+
==کنیه و القاب امام حسن علیه السلام==
  
'''نویسنده:''' [[علامه مجلسی]]
+
از جمله آداب و سنتهای ولادت نوزاد پس از نامگذاری، تعیین [[کنیه]] برای اوست. کنیه آن حضرت بر طبق روایات بسیاری «ابومحمد» بوده و کنیه دیگری نداشته است و اما القاب آن حضرت بدین شرح است: سبط، زکی، مجتبی، سید، تقی، طیب، ولی...
 
 
==کنیه و القاب امام حسن علیه السلام==
 
  
از جمله آداب و سنت های ولادت نوزاد پس از نامگذاری، تعیین [[کنیه]] برای اوست. کنیه آن حضرت بر طبق روایات بسیاری  «ابومحمد» بوده و کنیه دیگری نداشته است. و اما القاب آن حضرت بدین شرح است: سبط، زکی، مجتبی، سید، تقی، طیب، ولی...
+
و مرحوم [[اربلی]] در کتاب [[کشف الغمة]] پس از نقل کنیه و القاب آن حضرت از روی کتاب های اهل سنت گفته است: مشهورترین این القاب «تقی» است و بهترین و شایسته ترین آنها همان است که [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله او را بدان ملقب فرمود و آن «سید» است.
  
و مرحوم [[اربلی]] در کتاب [[کشف الغمة]] پس از نقل کنیه و القاب آن حضرت از روی کتاب های اهل سنت گفته است: مشهورترین این القاب  «تقی » است و بهترین و شایسته ترین آن ها همان است که [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله او را بدان ملقب فرمود و آن  «سید» است. (1)
+
==منابع==
 +
علامه مجلسی، بحارالانوار، جلد 43، صفحه 255.

نسخهٔ ‏۱۸ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۲۶

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)



کنیه و القاب امام حسن علیه السلام

از جمله آداب و سنتهای ولادت نوزاد پس از نامگذاری، تعیین کنیه برای اوست. کنیه آن حضرت بر طبق روایات بسیاری «ابومحمد» بوده و کنیه دیگری نداشته است و اما القاب آن حضرت بدین شرح است: سبط، زکی، مجتبی، سید، تقی، طیب، ولی...

و مرحوم اربلی در کتاب کشف الغمة پس از نقل کنیه و القاب آن حضرت از روی کتاب های اهل سنت گفته است: مشهورترین این القاب «تقی» است و بهترین و شایسته ترین آنها همان است که رسول خدا صلی الله علیه و آله او را بدان ملقب فرمود و آن «سید» است.

منابع

علامه مجلسی، بحارالانوار، جلد 43، صفحه 255.