میرزا حبیب الله خراسانی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(←منابع) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[اثر آفرینان]]}} | ||
| − | '''حبیب | + | '''حبیب خراسانی''' |
| − | قرن | + | قرن ۱۳ (۱۳۲۷-۱۲۶۶ ق) |
| − | + | [[فقیه]]، مجتهد، عارف و شاعر، [[تخلص|متخلص]] به حبیب و مشهور به شهیدى. وى از خاندان [[شهید ثالث]] بود که در [[مشهد]] متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتى و فراگیرى زبان فرانسه، جهت تکمیل تحصیلات به [[عراق]] رفت. در [[سامرا]] شاگردى [[میرزا محمدحسن شیرازی|میرزا حسن شیرازى]] کرد و در [[نجف]] به محضر حاج [[میرزا حبیب الله رشتی|میرزا حبیب‌اللَّه رشتى]] رسید. | |
| − | + | وی در عراق توسط میرزا مهدى گیلانى، معروف به خدیو به جمع مریدان غلامعلى خان هندى پیوست و بعد از مرگ مرشدش، مرید میرزا خدیو شد. میرزا حبیب پس از بازگشت به مولد خویش، راه عراق را پیش گرفت و به ارشاد مردم پرداخت و در میان مردم محبوبیتى خاص پیدا کرد. | |
| − | در | + | سید حسن مشکان طبسى از شاگردان وى بود. میرزا حبیب در مشهد درگذشت و در صفه شاه طهماسب دفن شد. وى طبع و ذوق شاعرى داشت. از آثار او: «دیوان شعر» و «گنج گهر» است. |
| − | + | ==منابع== | |
| − | + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج۲، ص۲۴۸. | |
| − | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن سیزدهم]] | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن سیزدهم]] | ||
نسخهٔ ۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۵
حبیب خراسانی
قرن ۱۳ (۱۳۲۷-۱۲۶۶ ق)
فقیه، مجتهد، عارف و شاعر، متخلص به حبیب و مشهور به شهیدى. وى از خاندان شهید ثالث بود که در مشهد متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتى و فراگیرى زبان فرانسه، جهت تکمیل تحصیلات به عراق رفت. در سامرا شاگردى میرزا حسن شیرازى کرد و در نجف به محضر حاج میرزا حبیب‌اللَّه رشتى رسید.
وی در عراق توسط میرزا مهدى گیلانى، معروف به خدیو به جمع مریدان غلامعلى خان هندى پیوست و بعد از مرگ مرشدش، مرید میرزا خدیو شد. میرزا حبیب پس از بازگشت به مولد خویش، راه عراق را پیش گرفت و به ارشاد مردم پرداخت و در میان مردم محبوبیتى خاص پیدا کرد.
سید حسن مشکان طبسى از شاگردان وى بود. میرزا حبیب در مشهد درگذشت و در صفه شاه طهماسب دفن شد. وى طبع و ذوق شاعرى داشت. از آثار او: «دیوان شعر» و «گنج گهر» است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۲، ص۲۴۸.
