خُبث: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | «خُبث» در لغت به معنای ناپاکى و پلیدى است و در مقابل «طیّب» قرار دارد،<ref> فیومى، المصباح المنیر، ۲/۱۶۲ </ref> و خبیث آن است که ناپاک، پلید و تنفّر آور باشد، اعمّ از انسان، کلام، طعام و غیره و ضدّ آن طیب است که به معنى پاک و دلچسب می باشد. | |
| − | == واژه خبث در قرآن == | + | ==واژه خبث در قرآن== |
| + | ریشه «خبث» در [[قرآن|قرآن کریم]] در آیات زیر به کار رفته است: | ||
| − | {{متن قرآن|«وَالْبَلَدُ | + | * {{متن قرآن|«وَالْبَلَدُ الطَّیبُ یخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَالَّذِی خَبُثَ لَا یخْرُجُ إِلَّا نَکدًا»}}؛<ref> [[سوره اعراف|اعراف]]:۵۸ </ref> سرزمین پاک رستنی اش به اذن خداوندگارش بروید، و آن که پلید و ناپاک است جز اندک نروید. |
| + | * {{متن قرآن|«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِنْ طَیبَاتِ مَا کسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَکمْ مِنَ الْأَرْضِ وَلَا تَیمَّمُوا الْخَبِیثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ...»}}؛<ref>[[سوره بقره|بقره]]:۲۶۷</ref> ای اهل ایمان، از بهترین آنچه اندوخته‌اید و از آنچه برای شما از زمین می‌رویانیم انفاق کنید، و بدها را برای انفاق در نظر نگیرید. | ||
| + | * {{متن قرآن|«الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ وَالطَّیبَاتُ لِلطَّیبِینَ وَالطَّیبُونَ لِلطَّیبَاتِ...»}}؛<ref>[[سوره نور|نور]]:۲۶</ref> زنان ناپاک از آن مردان ناپاکند، و مردان ناپاک نیز به زنان ناپاک تعلّق دارند؛ و زنان پاک از آن مردان پاک، و مردان پاک از آن زنان پاکند... . | ||
| + | * {{متن قرآن|«... وَ یحِلُّ لَهُمُ الطَّیبَاتِ وَیحَرِّمُ عَلَیهِمُ الْخَبَائِثَ ...»}}؛<ref>اعراف:۱۵۷</ref> اشیاء پاکیزه را برای آنها حلال می‌شمرد، و ناپاکیها را تحریم می کند. | ||
| + | * {{متن قرآن|«وَمَثَلُ کلِمَةٍ خَبِیثَةٍ کشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِنْ قَرَارٍ»}}؛<ref>[[سوره ابراهیم|ابراهیم]]:۲۶</ref> و مَثَل سخنى ناپاک چون درختى ناپاک است که از روى زمین کنده شده و قرارى ندارد. | ||
| − | == | + | ==خبث در روایات== |
| − | [[ | + | * [[پیامبر اسلام|رسول الله]] (صلى الله عليه و آله): «سَيَأتِي على اُمَّتِي زمانٌ تَخبُثُ فيهِ سَرائرُهُم و تَحسُنُ فيهِ عَلانِيَتُهُم طَمَعا فِي النیا ...»؛ روزگارى بر امت من فرا رسد که به هدف دستیابى به دنیا درونهاشان پلید و برونهاشان آراسته و زیبا باشد.<ref>بحارالانوار: ۱۸/۱۴۶ </ref> |
| − | + | * رسول الله (صلى الله عليه و آله): «... أَمَّا الدَّارُ فَشُؤْمُهَا ضِیقُهَا وَ خُبْثُ جِیرَانِهَا»؛ نحوست خانه تنگى آن و ناپاکى همسایگانش مى باشد.<ref>بحارالانوار: ۶۴/۱۹۸ </ref> | |
| − | [[امام سجّاد]] ( | + | * [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین]] (علیه السلام): «انّما انتم إخوان على دین الله، ما فرّق بینکم الاّ خبثُ السرائر و سوءُ الضمائر»؛ شما مسلمانان ـ از نظر دین خدا و طبق قانون اسلام ـ برادر یکدیگر مى باشید، چیزى جز ناپاکى درونها و بدى نیتها شما را از یکدیگر جدا نساخته است.<ref> نهج البلاغه: خطبه ۱۱۳ </ref> |
| − | + | * [[امام سجّاد]] (علیه السلام): «الذنوبُ التى تردّ الدعاء: سوءُ النیة و خبثُ السریرة»؛ گناهانى که موجب مى شوند دعا مردود گردد و به اجابت نرسد عبارتند از: بدى نیت و ناپاکى درون.<ref>بحارالانوار: ۷۳/۳۷۶ </ref> | |
| − | |||
| − | |||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references /> | ||
| − | == | + | ==منابع== |
| − | |||
| − | + | *احمد فیومى، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر | |
| − | * | + | *محمدباقر مجلسی، [[بحارالانوار]] |
| − | * | + | *سید مصطفی حسینی دشتی، [[فرهنگ معارف و معاریف (کتاب)|فرهنگ معارف و معاریف]] |
| − | *سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف | + | *سایت الکتاب |
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۶:۲۲
«خُبث» در لغت به معنای ناپاکى و پلیدى است و در مقابل «طیّب» قرار دارد،[۱] و خبیث آن است که ناپاک، پلید و تنفّر آور باشد، اعمّ از انسان، کلام، طعام و غیره و ضدّ آن طیب است که به معنى پاک و دلچسب می باشد.
واژه خبث در قرآن
ریشه «خبث» در قرآن کریم در آیات زیر به کار رفته است:
- «وَالْبَلَدُ الطَّیبُ یخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَالَّذِی خَبُثَ لَا یخْرُجُ إِلَّا نَکدًا»؛[۲] سرزمین پاک رستنی اش به اذن خداوندگارش بروید، و آن که پلید و ناپاک است جز اندک نروید.
- «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِنْ طَیبَاتِ مَا کسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَکمْ مِنَ الْأَرْضِ وَلَا تَیمَّمُوا الْخَبِیثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ...»؛[۳] ای اهل ایمان، از بهترین آنچه اندوخته‌اید و از آنچه برای شما از زمین می‌رویانیم انفاق کنید، و بدها را برای انفاق در نظر نگیرید.
- «الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ وَالطَّیبَاتُ لِلطَّیبِینَ وَالطَّیبُونَ لِلطَّیبَاتِ...»؛[۴] زنان ناپاک از آن مردان ناپاکند، و مردان ناپاک نیز به زنان ناپاک تعلّق دارند؛ و زنان پاک از آن مردان پاک، و مردان پاک از آن زنان پاکند... .
- «... وَ یحِلُّ لَهُمُ الطَّیبَاتِ وَیحَرِّمُ عَلَیهِمُ الْخَبَائِثَ ...»؛[۵] اشیاء پاکیزه را برای آنها حلال می‌شمرد، و ناپاکیها را تحریم می کند.
- «وَمَثَلُ کلِمَةٍ خَبِیثَةٍ کشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِنْ قَرَارٍ»؛[۶] و مَثَل سخنى ناپاک چون درختى ناپاک است که از روى زمین کنده شده و قرارى ندارد.
خبث در روایات
- رسول الله (صلى الله عليه و آله): «سَيَأتِي على اُمَّتِي زمانٌ تَخبُثُ فيهِ سَرائرُهُم و تَحسُنُ فيهِ عَلانِيَتُهُم طَمَعا فِي النیا ...»؛ روزگارى بر امت من فرا رسد که به هدف دستیابى به دنیا درونهاشان پلید و برونهاشان آراسته و زیبا باشد.[۷]
- رسول الله (صلى الله عليه و آله): «... أَمَّا الدَّارُ فَشُؤْمُهَا ضِیقُهَا وَ خُبْثُ جِیرَانِهَا»؛ نحوست خانه تنگى آن و ناپاکى همسایگانش مى باشد.[۸]
- امیرالمؤمنین (علیه السلام): «انّما انتم إخوان على دین الله، ما فرّق بینکم الاّ خبثُ السرائر و سوءُ الضمائر»؛ شما مسلمانان ـ از نظر دین خدا و طبق قانون اسلام ـ برادر یکدیگر مى باشید، چیزى جز ناپاکى درونها و بدى نیتها شما را از یکدیگر جدا نساخته است.[۹]
- امام سجّاد (علیه السلام): «الذنوبُ التى تردّ الدعاء: سوءُ النیة و خبثُ السریرة»؛ گناهانى که موجب مى شوند دعا مردود گردد و به اجابت نرسد عبارتند از: بدى نیت و ناپاکى درون.[۱۰]
پانویس
منابع
- احمد فیومى، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر
- محمدباقر مجلسی، بحارالانوار
- سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف
- سایت الکتاب
