دیوان انشا: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (ایجاد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
{{بخشی از یک کتاب}} | {{بخشی از یک کتاب}} | ||
| − | |||
| − | == | + | اين [[دیوان (تشکیلات اداری)|ديوان]] در نقاط مختلف سرزمين هاى اسلامى به نام هاى «ديوان رسائل»، «ديوان ترسل» نيز ناميده مى‌شد. مهم‌ترين وظيفه اين ديوان، تنظيم و ارسال نامه‌هاى دولتى به ويژه فرمان هاى خليفه مسلمين به سراسر نقاط قلمرو عالم [[اسلام]] بود. اما به مرور زمان بر وظايف اين ديوان نيز افزوده شد. |
| − | علی اکبر ولایتی، فرهنگ و تمدن اسلامى، | + | |
| + | از نظر تاريخى، چنين به نظر مى‌رسد اين ديوان نخستين ديوانى باشد كه در صدر اسلام و در طول حيات [[پیامبر اسلام|پيامبر]] صلى الله عليه و آله، پديد آمده است. | ||
| + | |||
| + | روش ايشان در برپايى دستگاهى براى تهيه و ارسال نامه‌هايى به سران و بزرگان تمدنهاى همسايه شبه‌جزيره [[عربستان]] به عنوان الگويى براى برپايى اين ديوان، شاهد و سندى است كه قائلان به نخستين ديوان اسلامى، در اين زمينه مطرح مى‌كنند. | ||
| + | |||
| + | ==منابع== | ||
| + | |||
| + | *علی اکبر ولایتی، فرهنگ و تمدن اسلامى، ص۹۷. | ||
[[رده:سازمان های اداری تمدن اسلامی]] | [[رده:سازمان های اداری تمدن اسلامی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۳۶
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
اين ديوان در نقاط مختلف سرزمين هاى اسلامى به نام هاى «ديوان رسائل»، «ديوان ترسل» نيز ناميده مى‌شد. مهم‌ترين وظيفه اين ديوان، تنظيم و ارسال نامه‌هاى دولتى به ويژه فرمان هاى خليفه مسلمين به سراسر نقاط قلمرو عالم اسلام بود. اما به مرور زمان بر وظايف اين ديوان نيز افزوده شد.
از نظر تاريخى، چنين به نظر مى‌رسد اين ديوان نخستين ديوانى باشد كه در صدر اسلام و در طول حيات پيامبر صلى الله عليه و آله، پديد آمده است.
روش ايشان در برپايى دستگاهى براى تهيه و ارسال نامه‌هايى به سران و بزرگان تمدنهاى همسايه شبه‌جزيره عربستان به عنوان الگويى براى برپايى اين ديوان، شاهد و سندى است كه قائلان به نخستين ديوان اسلامى، در اين زمينه مطرح مى‌كنند.
منابع
- علی اکبر ولایتی، فرهنگ و تمدن اسلامى، ص۹۷.
