امام موسی کاظم علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ایجاد شناسنامه) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
| − | |||
{{شناسنامه ائمه | {{شناسنامه ائمه | ||
|عنوان امام=امام کاظم علیه السلام|مقام=امام هفتم|نام=موسی|لقب=کاظم|کنیه=ابو الحسن|پدر=امام صادق علیه السلام | |عنوان امام=امام کاظم علیه السلام|مقام=امام هفتم|نام=موسی|لقب=کاظم|کنیه=ابو الحسن|پدر=امام صادق علیه السلام | ||
| سطر ۹: | سطر ۷: | ||
|تاریخ شهادت=25 رجب سال 183 هجری قمری |قاتل=هارون الرشید لعنه الله | |تاریخ شهادت=25 رجب سال 183 هجری قمری |قاتل=هارون الرشید لعنه الله | ||
|محل دفن=کاظمین}} | |محل دفن=کاظمین}} | ||
| − | |||
| سطر ۱۶: | سطر ۱۳: | ||
==زندگی نامه== | ==زندگی نامه== | ||
| − | حضرت موسي بن جعفر عليه السلام | + | حضرت موسي بن جعفر عليه السلام امام هفتم شيعيان در سال 128 هجری در قريه «ابواء» (ميان مکه و مدينه) ديده به جهان گشود. |
| − | امام کاظم | + | امام کاظم عليه السلام پس از شهادت پدر بزرگوارش امام جعفر صادق علیه السلام به امامت رسيد و از سال 148 تا 183 يعنی مدت 35 سال رهبری شيعيان را بر عهده گرفت و در بيست و پنجم رجب سال 183 ه.ق در بغداد در زندان سندی بن شاهک مسموم و به شهادت رسید. |
| − | ==اخلاق و فضایل امام | + | ==اخلاق و فضایل امام علیه السلام== |
| − | امام کاظم | + | امام کاظم عليه السلام به دليل حلم و بردباري در برابر تجاوزکاران و فرونشاندن غيظ و خشم خويش به «کاظم» ملقب بود و به خاطر لياقت و شايستگی اش به «عبدصالح» معروف بود. |
خريدن غلام و آزاد ساختن غلام يكى از برنامه هاى عبادتى امام علیه السلام بوده است به حدى كه در مدت عمر خود بيش از هزار نفر را خريدارى و در راه خدا و جلب رضايت و خشنودى او آزاد ساخته است. | خريدن غلام و آزاد ساختن غلام يكى از برنامه هاى عبادتى امام علیه السلام بوده است به حدى كه در مدت عمر خود بيش از هزار نفر را خريدارى و در راه خدا و جلب رضايت و خشنودى او آزاد ساخته است. | ||
| سطر ۳۲: | سطر ۲۹: | ||
امام موسی بن جعفر علیه السلام بسيار به سراغ فقرا مي رفت. شب ها در ظرفی پول و آرد و خرما مي ريخت و به وسايلی به فقرای مدينه مي رساند، در حالی که آن ها نمي دانستند از ناحيه چه کسی است. | امام موسی بن جعفر علیه السلام بسيار به سراغ فقرا مي رفت. شب ها در ظرفی پول و آرد و خرما مي ريخت و به وسايلی به فقرای مدينه مي رساند، در حالی که آن ها نمي دانستند از ناحيه چه کسی است. | ||
| − | ==اصحاب و شاگردان امام | + | ==اصحاب و شاگردان امام علیه السلام== |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | * یونس بن عبد الرحمن: وی در اعتقاد به امامت حضرت موسي بن جعفر چنان روشن بين و استوار بود كه كوچكترين نرمش و يا لغزشي را در مقابل منحرفان روا نمي شمرد و در برخورد با فرقه هايي چون واقفیه ، موضع قاطعي داشت. او در پرتو انوار درخشان هفتمين و هشتمين فروغ امامت از چهره های درخشان جهان تشيع و شخصيتي ارزنده به شمار مي رود. | |
| − | از اصحاب امام كاظم عليه السلام است كه نزد آن حضرت محترم بود و علمای رجال او را با منزلت و فضل می | + | * بوعبدالله بن يحيي كاهلي اسدي: از اصحاب امام كاظم عليه السلام است كه نزد آن حضرت محترم بود و علمای رجال او را با منزلت و فضل می دانند. |
| − | ==اوضاع سیاسی دوران امام | + | ==اوضاع سیاسی دوران امام علیه السلام== |
مدت امامت موسي بن جعفر علیه السلام «35» سال بود. آن حضرت از سال 148 هجري قمري يعني زماني که 20 سال داشت تا سال 183 هجري قمري که در سن 55 سالگي به شهادت رسید عهده دار منصب امامت و پيشوايي مردم بود. به اين ترتيب ایشان زمان حکومت تعدادي از فرمانروايان عباسی را درک کرد. دوران امامت ايشان در زمان سلطنت منصور و همچنين تمام مدت سلطنت مهدی (10سال) و سلطنت هادی (1 سال) و زمانی طولانی از حکومت هارون الرشید بود.حکومت بنی عباس در این زمان دوران شکوه و عظمت خود را طی می کرد تا آنجا که دوران حکومت هارون الرشید را عصر طلایی نام نهاده بودند. | مدت امامت موسي بن جعفر علیه السلام «35» سال بود. آن حضرت از سال 148 هجري قمري يعني زماني که 20 سال داشت تا سال 183 هجري قمري که در سن 55 سالگي به شهادت رسید عهده دار منصب امامت و پيشوايي مردم بود. به اين ترتيب ایشان زمان حکومت تعدادي از فرمانروايان عباسی را درک کرد. دوران امامت ايشان در زمان سلطنت منصور و همچنين تمام مدت سلطنت مهدی (10سال) و سلطنت هادی (1 سال) و زمانی طولانی از حکومت هارون الرشید بود.حکومت بنی عباس در این زمان دوران شکوه و عظمت خود را طی می کرد تا آنجا که دوران حکومت هارون الرشید را عصر طلایی نام نهاده بودند. | ||
| − | ==گزیده ای از سخنان امام | + | ==گزیده ای از سخنان امام علیه السلام== |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | * الصبر على الوحده علامه قوه العقل،فمن عقل عن الله تبارك و تعالى اعتزل اهل الدنيا و الراغبين فيها و رغب فيما عند ربه و كان الله آنسه فى الوحشه و صاحبه فى الوحده، وغناه فى العيله و معزه فى غير عشيره.<ref> تحف العقول، ص 387. </ref> | |
| − | + | صبر بر تنهايى نشانه قوت عقل است و هر كه از طرف خداوند تبارك و تعالى تعقل كند از اهل دنيا و راغبين در آن كناره گرفته و بدآنچه نزد پرودرگارش است رغبت نموده،و خداوند در وحشت انيس اوست ودر تنهايى يار او، و توانگرى او در ندارى و عزت او در بى تيره و تبارى است. | |
| − | + | * ان العاقل لايكذب و ان كان فيه هواه.<ref> همان، ص 391. </ref> همانا كه عاقل دروغ نمى گويد، گر چه طبق ميل و خواسته او باشد. | |
| − | + | * قله المنطق حكم عظيم، فعليكم بالصمت، فانه دعه حسنه و قله وزر و خفه من الذنوب.<ref> همان، ص 394. </ref> كم گويى، حكمت بزرگى است، بر شما باد به خموشى كه شيوه اى نيكو وسبكبار و سبب تخفيف گناه است. | |
| − | همانا خداوند بهشت را بر هر هرزه گوى | + | * ان الله حرم الجنه على كل فاحش قليل الحياء لايبالى ما قال و لا ما قيل له.<ref> همان، ص 394. </ref> همانا خداوند بهشت را بر هر هرزه گوى كم حيا كه باكى ندارد چه مى گويد و يا به او چه گويند حرام گردانيده است. |
| − | + | * اياك و الكبر، فانه لايدخل الجنه من كان فى قلبه مثقال حبه من كبر.<ref> همان، ص 396. </ref> از كبر و خودخواهى بپرهيز، كه هر كسى در دلش به اندازه دانه اى كبر باشد ، داخل بهشت نمى شود. | |
| − | + | * من احب الدنيا ذهب خوف الاخره من قلبه و ما اوتى عبد علما فازداد للدنيا حبا الا ازداد من الله بعدا و ازداد الله عليه غضبا.<ref> همان، ص 399. </ref> | |
| − | + | هر كه دنيا را دوست بدارد، خوف آخرت از دلش برود، و به بنده اى دانشى ندهند كه به دنيا علاقه مندتر شود، مگر آن كه از خدا دورتر و مورد خشم او قرار گيرد. | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references/> | ||
| − | + | ==منابع== | |
| − | + | * زندگانی امام موسی بن جعفرعلیه السلام ، عبد الرحیم عقیقی بخشایشی،ناشر؟ ،1340. | |
| − | + | * زندگانی باب الحوائج حضرت موسی بن جعفر علیه السلام، سید محمد تقی مدرسی، مترجم محمد صادق شریعت، محبان الحسینعلیه السلام،1382. | |
| − | + | * تشیع در مسیر تاریخ، داود الهامی، مکتب اسلام، ش 9، آذر 1371. | |
| − | == منابع == | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[رده:امام کاظم علیه السلام]] | [[رده:امام کاظم علیه السلام]] | ||
| − | |||
[[رده:اهل البیت]] | [[رده:اهل البیت]] | ||
| − | |||
[[رده:ائمه اطهار]] | [[رده:ائمه اطهار]] | ||
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۳۰
| [[|250px|center]] | |
| مقام | امام هفتم |
| نام | موسی |
| القاب | کاظم |
| کنیه | ابو الحسن |
| پدر | امام صادق علیه السلام |
| مادر | حمیده |
| زادروز | 7 صفر سال 128 هجری قمری |
| زادگاه | أبواء، بین مکه و مدینه |
| مدت امامت | 35سال |
| مدت عمر | 55 سال |
| تاریخ شهادت | 25 رجب سال 183 هجری قمری |
| علت شهادت | |
| قاتل | هارون الرشید لعنه الله |
| مدفن | کاظمین |
محتویات
زندگی نامه
حضرت موسي بن جعفر عليه السلام امام هفتم شيعيان در سال 128 هجری در قريه «ابواء» (ميان مکه و مدينه) ديده به جهان گشود.
امام کاظم عليه السلام پس از شهادت پدر بزرگوارش امام جعفر صادق علیه السلام به امامت رسيد و از سال 148 تا 183 يعنی مدت 35 سال رهبری شيعيان را بر عهده گرفت و در بيست و پنجم رجب سال 183 ه.ق در بغداد در زندان سندی بن شاهک مسموم و به شهادت رسید.
اخلاق و فضایل امام علیه السلام
امام کاظم عليه السلام به دليل حلم و بردباري در برابر تجاوزکاران و فرونشاندن غيظ و خشم خويش به «کاظم» ملقب بود و به خاطر لياقت و شايستگی اش به «عبدصالح» معروف بود.
خريدن غلام و آزاد ساختن غلام يكى از برنامه هاى عبادتى امام علیه السلام بوده است به حدى كه در مدت عمر خود بيش از هزار نفر را خريدارى و در راه خدا و جلب رضايت و خشنودى او آزاد ساخته است.
يكى از مشخص ترين صفات بارز پيشواى هفتم ما سخاوت و بذل وجود و كرم اوست كه در راه خدا مبذول مى داشت.
بر اين اساس است كه سيره نويسان بي طرف اتفاق نظر دارند كه امام موسى بن جعفر علیه السلام يكى از چهره هاى معروف سخاوت و كرم عصر خود بود و امكانات مالى خود را كه محصول دست رنج خود او بود و از راه كشاورزى و زراعت عائدش مي شد در اختيار نيازمندان و بيچارگان واقعى اجتماع قرار مي داد. به ترتيبى بخشش ها و كرامت هاى آن بزرگوار در اعماق دل هاى مردم ريشه دوانده بود كه در مدينه به صورت ضرب المثلى شيوع داشت و مردم گاهى در گفتگوهاى خود به هم ديگر مي گفتند: «تعجب از كسى است كه كيسه بذل و بخشش موسى بن جعفر به او رسيده باشد ولى باز هم اظهار فقر و تنگدستى بنمايد»
امام موسی بن جعفر علیه السلام بسيار به سراغ فقرا مي رفت. شب ها در ظرفی پول و آرد و خرما مي ريخت و به وسايلی به فقرای مدينه مي رساند، در حالی که آن ها نمي دانستند از ناحيه چه کسی است.
اصحاب و شاگردان امام علیه السلام
- یونس بن عبد الرحمن: وی در اعتقاد به امامت حضرت موسي بن جعفر چنان روشن بين و استوار بود كه كوچكترين نرمش و يا لغزشي را در مقابل منحرفان روا نمي شمرد و در برخورد با فرقه هايي چون واقفیه ، موضع قاطعي داشت. او در پرتو انوار درخشان هفتمين و هشتمين فروغ امامت از چهره های درخشان جهان تشيع و شخصيتي ارزنده به شمار مي رود.
- بوعبدالله بن يحيي كاهلي اسدي: از اصحاب امام كاظم عليه السلام است كه نزد آن حضرت محترم بود و علمای رجال او را با منزلت و فضل می دانند.
اوضاع سیاسی دوران امام علیه السلام
مدت امامت موسي بن جعفر علیه السلام «35» سال بود. آن حضرت از سال 148 هجري قمري يعني زماني که 20 سال داشت تا سال 183 هجري قمري که در سن 55 سالگي به شهادت رسید عهده دار منصب امامت و پيشوايي مردم بود. به اين ترتيب ایشان زمان حکومت تعدادي از فرمانروايان عباسی را درک کرد. دوران امامت ايشان در زمان سلطنت منصور و همچنين تمام مدت سلطنت مهدی (10سال) و سلطنت هادی (1 سال) و زمانی طولانی از حکومت هارون الرشید بود.حکومت بنی عباس در این زمان دوران شکوه و عظمت خود را طی می کرد تا آنجا که دوران حکومت هارون الرشید را عصر طلایی نام نهاده بودند.
گزیده ای از سخنان امام علیه السلام
- الصبر على الوحده علامه قوه العقل،فمن عقل عن الله تبارك و تعالى اعتزل اهل الدنيا و الراغبين فيها و رغب فيما عند ربه و كان الله آنسه فى الوحشه و صاحبه فى الوحده، وغناه فى العيله و معزه فى غير عشيره.[۱]
صبر بر تنهايى نشانه قوت عقل است و هر كه از طرف خداوند تبارك و تعالى تعقل كند از اهل دنيا و راغبين در آن كناره گرفته و بدآنچه نزد پرودرگارش است رغبت نموده،و خداوند در وحشت انيس اوست ودر تنهايى يار او، و توانگرى او در ندارى و عزت او در بى تيره و تبارى است.
- ان العاقل لايكذب و ان كان فيه هواه.[۲] همانا كه عاقل دروغ نمى گويد، گر چه طبق ميل و خواسته او باشد.
- قله المنطق حكم عظيم، فعليكم بالصمت، فانه دعه حسنه و قله وزر و خفه من الذنوب.[۳] كم گويى، حكمت بزرگى است، بر شما باد به خموشى كه شيوه اى نيكو وسبكبار و سبب تخفيف گناه است.
- ان الله حرم الجنه على كل فاحش قليل الحياء لايبالى ما قال و لا ما قيل له.[۴] همانا خداوند بهشت را بر هر هرزه گوى كم حيا كه باكى ندارد چه مى گويد و يا به او چه گويند حرام گردانيده است.
- اياك و الكبر، فانه لايدخل الجنه من كان فى قلبه مثقال حبه من كبر.[۵] از كبر و خودخواهى بپرهيز، كه هر كسى در دلش به اندازه دانه اى كبر باشد ، داخل بهشت نمى شود.
- من احب الدنيا ذهب خوف الاخره من قلبه و ما اوتى عبد علما فازداد للدنيا حبا الا ازداد من الله بعدا و ازداد الله عليه غضبا.[۶]
هر كه دنيا را دوست بدارد، خوف آخرت از دلش برود، و به بنده اى دانشى ندهند كه به دنيا علاقه مندتر شود، مگر آن كه از خدا دورتر و مورد خشم او قرار گيرد.
پانویس
منابع
- زندگانی امام موسی بن جعفرعلیه السلام ، عبد الرحیم عقیقی بخشایشی،ناشر؟ ،1340.
- زندگانی باب الحوائج حضرت موسی بن جعفر علیه السلام، سید محمد تقی مدرسی، مترجم محمد صادق شریعت، محبان الحسینعلیه السلام،1382.
- تشیع در مسیر تاریخ، داود الهامی، مکتب اسلام، ش 9، آذر 1371.
