قبر ابويوسف قاضى: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
داخل صحن مطهر [[کاظمین]]، در مجاورت کتاب خانه جوادین [[مسجد|مسجدى]] قرار دارد که در داخل آن ابو یوسف، قاضى و [[فقیه]] اهل سنت عصر [[عباسیان|عباسى]]، در سال ۱۸۲ هجری قمری به خاک سپرده شده است. در این مسجد اغلب، [[اهل سنت]] نماز مى‌گزارند. | داخل صحن مطهر [[کاظمین]]، در مجاورت کتاب خانه جوادین [[مسجد|مسجدى]] قرار دارد که در داخل آن ابو یوسف، قاضى و [[فقیه]] اهل سنت عصر [[عباسیان|عباسى]]، در سال ۱۸۲ هجری قمری به خاک سپرده شده است. در این مسجد اغلب، [[اهل سنت]] نماز مى‌گزارند. | ||
| + | [[پرونده:مسجد ابویوسف.png|left|thumb|مسجد و مقبره ابویوسف در کنار باب المراد [[حرم كاظمين|حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی علیهماالسلام]] (ضلع شرقی)]] | ||
| + | یعقوب بن ابراهیم بن حبیب بن خنسیس بن سعد بن بجیر، معروف به ابویوسف، قاضی نامدار و از بنیانگذاران فقه [[حنفی]] و اولین فقیهی است که رساله‌ای جامع پیرامون سیاست اقتصادی به‌رشته تحریر درآورد.<ref>ابوالحسن، م.صادق و غزالی، عیدیت؛ عقاید اقتصادی اندیشمندان مسلمان، ترجمه دکتر احمد شیبانی، تهران، دانشگاه امام صادق، 1385، چاپ اول، ص47.</ref> | ||
| − | + | او همچنین اخبار، انساب، ایام عرب و مغازی را خوب می‌دانست، حافظ حدیث بود و در بیشتر زمینه‌ها از جمله ادب قاضی، بیع، [[حدود]]، [[خراج]]، [[زکات]]، صید، ذباحه، فرایض، وصایا، وکالت و مانند آنها کتاب نوشت. وی در سال 166 هجری و در زمان خلیفه عباسی [[مهدی (خلیفه عباسی) |مهدی]] به منصب قضاوت رسید و از سال 166 تا زمان مرگش به‌مدت 16 سال در زمان خلافت [[هادی(خلیفه عباسی)|هادی عباسی]] و [[هارون الرشید]] در این منصب باقی ماند و قاضی‌القضات [[بغداد]] نام گرفت.<ref> ابن سعد، محمد بن سعد بن منیع البصری؛ الطبقات الکبری، بیروت، 1960م، ج3، ص331.</ref> وی اولین کسی بود که این لقب را یافت.<ref>خطیب البغدادی، احمد بن علی؛ تأریخ بغداد، بیروت، لا. ت، ج14، ص246.</ref> به‌همین علت به «ابویوسف قاضی» و «قاضی القضات» مشهور شد.<ref>السعدی، أمل عبدالحسین؛ پیشین، ص125.</ref> | |
| − | + | ابویوسف، دیدگاه‌های خاصی در مورد مسائل مالی دولت داشت. وی ضوابط معینی را پیشنهاد داد که جلوتر از اصول پیشنهادی 1000 سال بعد آدام‌اسمیت (1776) به‌عنوان چهار معیار مالیات ستانی (یعنی عدالت، قطعیت، آسانی وصول و کارآیی اقتصادی) بود. | |
| − | |||
| − | ابویوسف، دیدگاه‌های خاصی در مورد مسائل مالی دولت داشت. وی ضوابط معینی را پیشنهاد داد که جلوتر از اصول پیشنهادی 1000 سال بعد آدام‌اسمیت (1776) به‌عنوان چهار معیار | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۴: | ||
* عتبات عاليات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 180. | * عتبات عاليات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 180. | ||
* راهنماى اماكن زيارتى و سياحتى در عراق ، دکتر احسان مقدس ، نشر مشعر ، تهران ، ص 278. | * راهنماى اماكن زيارتى و سياحتى در عراق ، دکتر احسان مقدس ، نشر مشعر ، تهران ، ص 278. | ||
| − | *كفشگر جلودار، حسين، | + | *كفشگر جلودار، حسين، ابویوسف Abu Yusuf، دانشنامه پژوهه پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام. |
[[رده: اماکن مقدسه کاظمین]] | [[رده: اماکن مقدسه کاظمین]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۱۸
داخل صحن مطهر کاظمین، در مجاورت کتاب خانه جوادین مسجدى قرار دارد که در داخل آن ابو یوسف، قاضى و فقیه اهل سنت عصر عباسى، در سال ۱۸۲ هجری قمری به خاک سپرده شده است. در این مسجد اغلب، اهل سنت نماز مى‌گزارند.
مسجد و مقبره ابویوسف در کنار باب المراد حرم امامین موسی بن جعفر و محمد بن علی علیهماالسلام (ضلع شرقی)
یعقوب بن ابراهیم بن حبیب بن خنسیس بن سعد بن بجیر، معروف به ابویوسف، قاضی نامدار و از بنیانگذاران فقه حنفی و اولین فقیهی است که رساله‌ای جامع پیرامون سیاست اقتصادی به‌رشته تحریر درآورد.[۱]
او همچنین اخبار، انساب، ایام عرب و مغازی را خوب می‌دانست، حافظ حدیث بود و در بیشتر زمینه‌ها از جمله ادب قاضی، بیع، حدود، خراج، زکات، صید، ذباحه، فرایض، وصایا، وکالت و مانند آنها کتاب نوشت. وی در سال 166 هجری و در زمان خلیفه عباسی مهدی به منصب قضاوت رسید و از سال 166 تا زمان مرگش به‌مدت 16 سال در زمان خلافت هادی عباسی و هارون الرشید در این منصب باقی ماند و قاضی‌القضات بغداد نام گرفت.[۲] وی اولین کسی بود که این لقب را یافت.[۳] به‌همین علت به «ابویوسف قاضی» و «قاضی القضات» مشهور شد.[۴]
ابویوسف، دیدگاه‌های خاصی در مورد مسائل مالی دولت داشت. وی ضوابط معینی را پیشنهاد داد که جلوتر از اصول پیشنهادی 1000 سال بعد آدام‌اسمیت (1776) به‌عنوان چهار معیار مالیات ستانی (یعنی عدالت، قطعیت، آسانی وصول و کارآیی اقتصادی) بود.
پانویس
- ↑ ابوالحسن، م.صادق و غزالی، عیدیت؛ عقاید اقتصادی اندیشمندان مسلمان، ترجمه دکتر احمد شیبانی، تهران، دانشگاه امام صادق، 1385، چاپ اول، ص47.
- ↑ ابن سعد، محمد بن سعد بن منیع البصری؛ الطبقات الکبری، بیروت، 1960م، ج3، ص331.
- ↑ خطیب البغدادی، احمد بن علی؛ تأریخ بغداد، بیروت، لا. ت، ج14، ص246.
- ↑ السعدی، أمل عبدالحسین؛ پیشین، ص125.
منابع
- عتبات عاليات عراق ، دکتر اصغر قائدان ، نشر مشعر ، تهران ، ص 180.
- راهنماى اماكن زيارتى و سياحتى در عراق ، دکتر احسان مقدس ، نشر مشعر ، تهران ، ص 278.
- كفشگر جلودار، حسين، ابویوسف Abu Yusuf، دانشنامه پژوهه پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام.
