Aghajani/یادداشت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(جایگزینی صفحه با '{{قرآن/صفحه و متن|104|1|﴿١﴾}}<p></P> به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. وای ب...')
(برچسب: جایگزین شد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
{{قرآن/صفحه و متن|37|1|﴿١﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|1|﴿١﴾}}<p></P>
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. سوگند به صف بستگان [مانند فرشتگان، نمازگزاران و جهادگران] که صفی [منظم و استوار] بسته اند، (۱)<p></P>
+
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. وای بر هر عیب جوی بدگوی! (۱)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|37|2|﴿٢﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|2|﴿٢﴾}}<p></P>
و به بازدارندگان که [انسان را از گناهان] به شدت باز می دارند، (۲)<p></P>
+
همان که ثروتی فراهم آورده و [پی در پی] آن را شمرد [و ذخیره کرد.] (۲)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|37|3|﴿٣﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|3|﴿٣﴾}}<p></P>
و به تلاوت کنندگان وحی، (۳)<p></P>
+
گمان می کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (۳)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|37|4|﴿٤﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|4|﴿٤﴾}}<p></P>
که بی تردید معبود شما یگانه است، (۴)<p></P>
+
این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛ (۴)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|37|5|﴿٥﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|5|﴿٥﴾}}<p></P>
پروردگار آسمان ها وزمین وآنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرق ها، (۵)<p></P>
+
و تو چه می دانی آن شکننده چیست؟ (۵)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|37|6|﴿٦﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|6|﴿٦﴾}}<p></P>
همانا ما آسمان دنیا را به زیور ستارگان آراستیم، (۶)<p></P>
+
آتش برافروخته خداست (۶)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|37|7|﴿٧﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|7|﴿٧﴾}}<p></P>
و آن را از هر شیطان سرکشی حفظ کردیم، (۷)<p></P>
+
[آتشی] که بر دل ها برآید و چیره شود. (۷)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|37|8|﴿٨﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|8|﴿٨﴾}}<p></P>
آنان نمی توانند به سخنان فرشتگان بسیار مکرم و شریف گوش فرا دهند، و [هرگاه به گوش دادن برخیزند] از هر سو [شهاب] به سویشان پرتاب می شود، (۸)<p></P>
+
آن آتش بر آنان سربسته است [که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛] (۸)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|37|9|﴿٩﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|9|﴿٩﴾}}<p></P>
تا با خفت وخواری رانده شوند، وبرای آنان عذابی همیشگی است، )<p></P>
+
[آتشی] در ستون هایی بلند و کشیده. (۹)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|37|10|﴿١٠﴾}}<p></P>
 
مگر آنکه شیطانی خبری را [دزدانه و] با سرعت برباید [و فرار کند] که در این صورت گلوله ای آتشین و شکافنده او را دنبال می کند. (۱۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|11|﴿١١﴾}}<p></P>
 
پس از منکران معاد بپرس: آیا آفرینش آنان سخت تر و دشوارتر است یا آنچه [مانند فرشتگان، آسمان ها، زمین، کوه ها و...] آفریده ایم؟ [به یقین آفرینش آنان کاری ناچیز است چون] ما آنان را از گِلی چسبنده آفریده ایم، (۱۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|12|﴿١٢﴾}}<p></P>
 
بلکه [تو از انکارشان] تعجب می کنی و آنان مسخره می کنند، (۱۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|13|﴿١٣﴾}}<p></P>
 
و هنگامی که به آنان تذکر، می دهند متذکّر نمی شوند؛ (۱۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|14|﴿١٤﴾}}<p></P>
 
و چون معجزه ای را می بینند به شدت مسخره می کنند [و دیگران را هم به مسخره وامی دارند،] (۱۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|15|﴿١٥﴾}}<p></P>
 
و می گویند: این جز جادویی آشکار نیست. (۱۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|16|﴿١٦﴾}}<p></P>
 
[می گویند:] آیا زمانی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، حتماً برانگیخته می شویم؟ (۱۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|17|﴿١٧﴾}}<p></P>
 
و آیا پدران پیشین ما [هم برانگیخته می شوند؟] (۱۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|18|﴿١٨﴾}}<p></P>
 
بگو: آری، [برانگیخته می شوید] در حالی که خوار و ناچیز هستید. (۱۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|19|﴿١٩﴾}}<p></P>
 
جز این نیست که آن یک فریاد عظیم است که [وقتی واقع شود] ناگاه [همه زنده می شوند و حیرت زده منظره قیامت را] می نگرند، (۱۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|20|﴿٢٠﴾}}<p></P>
 
و می گویند: ای وای بر ما! این روز جزاست! (۲۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|21|﴿٢١﴾}}<p></P>
 
[آری] این همان روز جدایی [میان حق و باطل] است که همواره آن را انکار می کردید. (۲۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|22|﴿٢٢﴾}}<p></P>
 
[آن گاه ندا رسد:] ستمکاران و هم ردیفان آنان و معبودهایی را که همواره به جای خدا می پرستیدند، گرد آورید. (۲۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|23|﴿٢٣﴾}}<p></P>
 
پس همه را به سوی راه دوزخ راهنمایی کنید. (۲۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|24|﴿٢٤﴾}}<p></P>
 
آنان را نگه دارید که حتماً مورد بازپرسی قرار می گیرند. (۲۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۴۶}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|25|﴿٢٥﴾}}<p></P>
 
[به آنان گویند:] شما را چه شده که یکدیگر را [برای رهایی از عذاب] یاری نمی دهید؟ (۲۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|26|﴿٢٦﴾}}<p></P>
 
[نه اینکه نمی توانند یکدیگر را یاری دهند] بلکه آنان امروز فروتنانه تسلیم [قدرت حق] هستند، (۲۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|27|﴿٢٧﴾}}<p></P>
 
به یکدیگر رو کرده از هم می پرسند: [این چه وضعی است؟] (۲۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|28|﴿٢٨﴾}}<p></P>
 
[پس پیروان گمراه به پیشوایان گمراه کننده] می گویند: همانا شما از راه خیرخواهی به سوی ما می آمدید، [ولی کارتان جز فریب و نیرنگ نبود!] (۲۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|29|﴿٢٩﴾}}<p></P>
 
می گویند: [ما را تقصیری نیست] بلکه خود شما اهل ایمان نبودید، (۲۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|30|﴿٣٠﴾}}<p></P>
 
و ما را بر شما هیچ تسلطی نبود، بلکه شما مردمی طغیان گر و سرکش بودید. (۳۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|31|﴿٣١﴾}}<p></P>
 
اکنون فرمان عذاب پروردگارمان بر ما محقق و ثابت شد که همه ما چشندگان عذاب خواهیم بود. (۳۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|32|﴿٣٢﴾}}<p></P>
 
[سبک مغزی و تعصّب شما زمینه گمراهی شما شد] پس ما شما را گمراه کردیم؛ زیرا خودمان گمراه بودیم، (۳۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|33|﴿٣٣﴾}}<p></P>
 
پس بی تردید همه ۲آنان در آن روز در عذاب شریک اند، (۳۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|34|﴿٣٤﴾}}<p></P>
 
ما با مجرمان این گونه رفتار می کنیم؛ (۳۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|35|﴿٣٥﴾}}<p></P>
 
زیرا آنان چنین بودند که هر زمان به آنان می گفتند: معبودی جز خدا نیست، تکبّر می کردند، (۳۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|36|﴿٣٦﴾}}<p></P>
 
و [همواره] می گفتند: آیا باید به خاطر شاعری دیوانه معبودان خود را رها کنیم؟! (۳۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|37|﴿٣٧﴾}}<p></P>
 
[چنین نیست که می پندارید] بلکه او حق را آورده و پیامبران را تصدیق کرده است. (۳۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|38|﴿٣٨﴾}}<p></P>
 
بی تردید شما [کوردلان] عذاب دردناک را خواهید چشید، (۳۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|39|﴿٣٩﴾}}<p></P>
 
و جز آنچه که همواره انجام می دادید، پاداش داده نمی شوید، (۳۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|40|﴿٤٠﴾}}<p></P>
 
جز بندگان خالص شده خدا [که از هر کیفری در امانند،] (۴۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|41|﴿٤١﴾}}<p></P>
 
برای آنان رزق و روزی معین و ویژه ای است، (۴۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|42|﴿٤٢﴾}}<p></P>
 
میوه هایی [گوناگون] در حالی که مورد اکرام خواهند بود، (۴۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|43|﴿٤٣﴾}}<p></P>
 
در بهشت های پر نعمت، (۴۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|44|﴿٤٤﴾}}<p></P>
 
در حالی که بر تخت هایی روبه روی یکدیگر [تکیه زده اند،] (۴۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|45|﴿٤٥﴾}}<p></P>
 
جامی از نوشیدنی زلال و پاک گرداگردشان می گردانند، (۴۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|46|﴿٤٦﴾}}<p></P>
 
[نوشیدنی] سپید [و درخشنده] و لذت بخش برای نوشندگان، (۴۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|47|﴿٤٧﴾}}<p></P>
 
نه در آن مایه فساد [جسم و عقل] است، و نه از آن مست و بیهوش می شوند، (۴۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|48|﴿٤٨﴾}}<p></P>
 
و در کنارشان زنانی هستند که فقط به شوهرانشان عشق می ورزند. (۴۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|49|﴿٤٩﴾}}<p></P>
 
گویا آنان [از سپیدی] تخم شترمرغی هستند که [زیر پر و بال] پوشیده شده اند [و هرگز دست کسی به آنان نرسیده است.] (۴۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|50|﴿٥٠﴾}}<p></P>
 
پس برخی از آنان به برخی دیگر رو کرده از [حال] یکدیگر می پرسند. (۵۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|51|﴿٥١﴾}}<p></P>
 
گوینده ای از آنان می گوید: همانا من [در دنیا] هم نشینی داشتم. (۵۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۴۷}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|52|﴿٥٢﴾}}<p></P>
 
[که همواره از روی تعجب به من] می گفت: آیا تو از باور دارندگان [رستاخیز و زنده شدن مردگان] هستی؟ (۵۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|53|﴿٥٣﴾}}<p></P>
 
آیا زمانی که ما مردیم و خاک استخوان شدیم، حتماً [زنده می شویم و] پاداشمان می دهند؟ (۵۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|54|﴿٥٤﴾}}<p></P>
 
[سپس به دوستان بهشتی خود] می گوید: آیا شما با من به دوزخ سر می کشید [تا از هم نشینم خبری بگیرید که در کجا و در چه حالی است؟] (۵۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|55|﴿٥٥﴾}}<p></P>
 
پس خود او به دوزخ سر می کشد و هم نشینش را وسط دوزخ می بیند. (۵۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|56|﴿٥٦﴾}}<p></P>
 
[به او] می گوید: به خدا سوگند نزدیک بود، مرا به هلاکت بیندازی. (۵۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|57|﴿٥٧﴾}}<p></P>
 
و اگر توفیق و رحمت پروردگارم نبود، حتماً از احضارشدگان [در دوزخ] بودم. (۵۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|58|﴿٥٨﴾}}<p></P>
 
[آن گاه به دوستان بهشتی خود می گوید:] آیا ما [برای همیشه در بهشتیم و] هرگز نمی میریم؟ (۵۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|59|﴿٥٩﴾}}<p></P>
 
[و] جز همان مرگ نخستین [که در دنیا سراغمان آمد مرگی دیگر به سراغمان نخواهد آمد] و ما هرگز عذاب نخواهیم شد؟ [شگفتا! چه لطف خاصی از سوی خدا به ما شده است!] (۵۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|60|﴿٦٠﴾}}<p></P>
 
بی تردید این همان کامیابی بزرگ است. (۶۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|61|﴿٦١﴾}}<p></P>
 
پس باید برای چنین پاداشی عمل کنندگان عمل کنند. (۶۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|62|﴿٦٢﴾}}<p></P>
 
آیا این [بهشت جاودان پر نعمت] برای پذیرایی بهتر است یا درخت زقّوم؟ (۶۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|63|﴿٦٣﴾}}<p></P>
 
ما آن را برای ستمکاران مایه شکنجه و عذاب قرار داده ایم. (۶۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|64|﴿٦٤﴾}}<p></P>
 
آن درختی است که در قعر دوزخ می روید، (۶۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|65|﴿٦٥﴾}}<p></P>
 
شکوفه هایش مانند سرهای شیاطین [بسیار بدنما و زشت] است. (۶۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|66|﴿٦٦﴾}}<p></P>
 
پس این منکران لجوج حتماً از آن می خورند و شکم ها را از آن پر می کنند. (۶۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|67|﴿٦٧﴾}}<p></P>
 
آن گاه به ناچار روی آن [به عنوان نوشیدنی] مخلوطی از آب بسیار داغ و متعفّن برای آنان خواهد بود! (۶۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|68|﴿٦٨﴾}}<p></P>
 
سپس بازگشتشان حتماً به سوی دوزخ است. (۶۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|69|﴿٦٩﴾}}<p></P>
 
[سزاوار بودنشان در قیامت به این همه عذاب به سبب این است که] آنان پدرانشان را گمراه یافتند، (۶۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|70|﴿٧٠﴾}}<p></P>
 
و [با اینکه می دانستند گمراهند بدون اندیشه و تأمل] عجولانه از پی آنان می رفتند! (۷۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|71|﴿٧١﴾}}<p></P>
 
و به راستی پیش از اینان بیشتر پیشینیان گمراه شدند، (۷۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|72|﴿٧٢﴾}}<p></P>
 
و بی تردید ما در میان آنان بیم دهندگانی فرستادیم. (۷۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|73|﴿٧٣﴾}}<p></P>
 
پس با تأمل بنگر سرانجام بیم داده شدگان چگونه بود؟ (۷۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|74|﴿٧٤﴾}}<p></P>
 
[همه هلاک شدند] جز بندگان خالص شده خدا، (۷۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|75|﴿٧٥﴾}}<p></P>
 
و نوح ما را ندا کرد [و ما ندایش را اجابت کردیم] پس ما به راستی نیکو اجابت کننده ای هستیم، (۷۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|76|﴿٧٦﴾}}<p></P>
 
و او و خاندانش را از آن اندوه بزرگ نجادت دادیم. (۷۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۴۸}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|77|﴿٧٧﴾}}<p></P>
 
و تنها ذریه او را [در زمین] باقی گذاشتیم، (۷۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|78|﴿٧٨﴾}}<p></P>
 
و در میان آیندگان برای او نام نیک به جا گذاشتیم؛ (۷۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|79|﴿٧٩﴾}}<p></P>
 
سلام بر نوح در میان جهانیان. (۷۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|80|﴿٨٠﴾}}<p></P>
 
به راستی ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم. (۸۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|81|﴿٨١﴾}}<p></P>
 
بی تردید او از بندگان مؤمن ما بود. (۸۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|82|﴿٨٢﴾}}<p></P>
 
سپس دیگران را غرق کردیم؛ (۸۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|83|﴿٨٣﴾}}<p></P>
 
و به راستی ابراهیم از پیروان نوح بود، (۸۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|84|﴿٨٤﴾}}<p></P>
 
هنگامی که با دلی پاک به سوی پروردگارش آمد. (۸۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|85|﴿٨٥﴾}}<p></P>
 
[یاد کن] هنگامی را که به پدر و قومش گفت: چیست آنچه می پرستید؟ (۸۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|86|﴿٨٦﴾}}<p></P>
 
آیا به جای خدا معبودان دروغین را می خواهید. (۸۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|87|﴿٨٧﴾}}<p></P>
 
پس گمانتان به پروردگار جهانیان چیست؟ [که غیر او را می پرستید،] (۸۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|88|﴿٨٨﴾}}<p></P>
 
[چون از او دعوت کردند که شبانه به مراسم عیدشان برود] نگاهی به ستارگان انداخت، (۸۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|89|﴿٨٩﴾}}<p></P>
 
و گفت: به راستی من بیمارم. (۸۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|90|﴿٩٠﴾}}<p></P>
 
پس پشت کنان از او روی گرداندند. (۹۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|91|﴿٩١﴾}}<p></P>
 
او هم مخفیانه به سوی بت هایشان رفت و [از روی ریشخند] گفت: آیا غذا نمی خورید؟ (۹۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|92|﴿٩٢﴾}}<p></P>
 
شما را چه شده که سخن نمی گویید؟ (۹۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|93|﴿٩٣﴾}}<p></P>
 
پس [به آنها روی آورد و] با دست راست ضربه ای کاری بر آنها کوبید [و خردشان کرد.] (۹۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|94|﴿٩٤﴾}}<p></P>
 
مردم با شتاب به سوی او آمدند. (۹۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|95|﴿٩٥﴾}}<p></P>
 
[به آنان] گفت: آیا آنچه را [با دست خود] می تراشید، می پرستید؟! (۹۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|96|﴿٩٦﴾}}<p></P>
 
در حالی که خدا شما را و آنچه را می سازید، آفریده است. (۹۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|97|﴿٩٧﴾}}<p></P>
 
گفتند: برای او بنایی بسازید [که گنجایش آتش فراوانی داشته باشد] پس او را در آتش شعلهور بیندازید. (۹۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|98|﴿٩٨﴾}}<p></P>
 
پس خواستند به او نیرنگی زنند، ولی ما آنان را پست و شکست خورده کردیم. (۹۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|99|﴿٩٩﴾}}<p></P>
 
و [وقتی از این مهلکه جان سالم به در برد] گفت: به راستی من به سوی پروردگارم می روم، و [او] به زودی مرا راهنمایی خواهد کرد. (۹۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|100|﴿١٠٠﴾}}<p></P>
 
پروردگارا! مرا فرزندی که از صالحان باشد عطا کن. (۱۰۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|101|﴿١٠١﴾}}<p></P>
 
پس ما او را به پسری بردبار مژده دادیم. (۱۰۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|102|﴿١٠٢﴾}}<p></P>
 
هنگامی که با او به [مقام] سعی رسید، گفت: پسرکم! همانا من در خواب می بینم که تو را ذبح می کنم، پس با تأمل بنگر رأی تو چیست؟ گفت: پدرم آنچه به آن مأمور شده ای انجام ده اگر خدا بخواهد مرا از شکیبایان خواهی یافت. (۱۰۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۴۹}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|103|﴿١٠٣﴾}}<p></P>
 
پس هنگامی که آن دو تسلیم [خواسته خدا] شدند و ابراهیم، جبین او را به زمین نهاد [تا ذبحش کند] (۱۰۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|104|﴿١٠٤﴾}}<p></P>
 
و او را ندا دادیم که ای ابراهیم! (۱۰۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|105|﴿١٠٥﴾}}<p></P>
 
خوابت را تحقق دادی [و فرمان پروردگارت را اجرا کردی]، به راستی ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم [که نیّت پاک و خالصشان را به جای عمل می پذیریم.] (۱۰۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|106|﴿١٠٦﴾}}<p></P>
 
به یقین این همان آزمایش روشن بود. (۱۰۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|107|﴿١٠٧﴾}}<p></P>
 
و ما اسماعیل را در برابر قربانی بزرگی [از ذبح شدن] رهانیدیم، (۱۰۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|108|﴿١٠٨﴾}}<p></P>
 
و در میان آیندگان برای او [نام نیک] به جا گذاشتیم. (۱۰۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|109|﴿١٠٩﴾}}<p></P>
 
سلام بر ابراهیم. (۱۰۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|110|﴿١١٠﴾}}<p></P>
 
[ما] نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم. (۱۱۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|111|﴿١١١﴾}}<p></P>
 
بی تردید او از بندگان مؤمن ما بود، (۱۱۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|112|﴿١١٢﴾}}<p></P>
 
و ما او را به اسحاق که پیامبری از شایستگان بود مژده دادیم، (۱۱۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|113|﴿١١٣﴾}}<p></P>
 
و بر او و بر اسحاق برکت دادیم، و از دودمان آن دو برخی نیکوکارند و برخی آشکارا ستمکار بر خویشند، (۱۱۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|114|﴿١١٤﴾}}<p></P>
 
و به راستی ما به موسی و هارون نعمت دادیم، (۱۱۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|115|﴿١١٥﴾}}<p></P>
 
و آن دو نفر و قومشان را از اندوه بزرگ نجات بخشیدیم، (۱۱۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|116|﴿١١٦﴾}}<p></P>
 
و آنان را یاری دادیم در نتیجه پیروز شدند، (۱۱۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|117|﴿١١٧﴾}}<p></P>
 
و هر دو را کتاب بسیار روشنگر عطا کردیم، (۱۱۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|118|﴿١١٨﴾}}<p></P>
 
وبه راه راست هدایتشان نمودیم، (۱۱۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|119|﴿١١٩﴾}}<p></P>
 
و در میان آیندگان برای هر دو نفر نام نیک به جا گذاشتیم. (۱۱۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|120|﴿١٢٠﴾}}<p></P>
 
سلام بر موسی و هارون. (۱۲۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|121|﴿١٢١﴾}}<p></P>
 
ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم. (۱۲۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|122|﴿١٢٢﴾}}<p></P>
 
بی تردید هر دو از بندگان مؤمن ما بودند، (۱۲۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|123|﴿١٢٣﴾}}<p></P>
 
و بی تردید الیاس از پیامبران بود. (۱۲۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|124|﴿١٢٤﴾}}<p></P>
 
[یاد کن] هنگامی را که به قومش گفت: آیا [از شرک وطغیان] نمی پرهیزید؟ (۱۲۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|125|﴿١٢٥﴾}}<p></P>
 
آیا بت «بعل» را می پرستید و بهترین آفرینندگان را رها می کنید؟! (۱۲۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|126|﴿١٢٦﴾}}<p></P>
 
خدا را که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست. (۱۲۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۵۰}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|127|﴿١٢٧﴾}}<p></P>
 
پس او را انکار کردند، یقیناً آنان از احضار شدگان [در عذاب] خواهند بود، (۱۲۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|128|﴿١٢٨﴾}}<p></P>
 
جز بندگان خالص شده خدا [که از هر کیفری در امانند،] (۱۲۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|129|﴿١٢٩﴾}}<p></P>
 
و در میان آیندگان برای او نام نیک به جا گذاشتیم. (۱۲۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|130|﴿١٣٠﴾}}<p></P>
 
سلام بر آل یاسین. (۱۳۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|131|﴿١٣١﴾}}<p></P>
 
ما نیکوکاران را این گونه پاداش می دهیم. (۱۳۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|132|﴿١٣٢﴾}}<p></P>
 
بی تردید او از بندگان مؤمن ما بود. (۱۳۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|133|﴿١٣٣﴾}}<p></P>
 
و بی تردید لوط از پیامبران بود. (۱۳۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|134|﴿١٣٤﴾}}<p></P>
 
[یاد کن] هنگامی را که او و همه اهلش را نجات دادیم، (۱۳۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|135|﴿١٣٥﴾}}<p></P>
 
مگر پیرزنی را که در میان باقی ماندگان [در شهر] بود. (۱۳۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|136|﴿١٣٦﴾}}<p></P>
 
سپس دیگران را هلاک کردیم، (۱۳۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|137|﴿١٣٧﴾}}<p></P>
 
و شما همواره صبحگاهان [در مسیر سفرهایتان از کنار ویرانه های شهر] آنان گذر می کنید، (۱۳۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|138|﴿١٣٨﴾}}<p></P>
 
و نیز شبانگاهان، آیا تعقّل نمی کنید؟ (۱۳۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|139|﴿١٣٩﴾}}<p></P>
 
و یونس از پیامبران بود. (۱۳۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|140|﴿١٤٠﴾}}<p></P>
 
[یاد کن] هنگامی را که به سوی آن کشتی پر [از جمعیت و بار] گریخت، (۱۴۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|141|﴿١٤١﴾}}<p></P>
 
و با سرنشینان کشتی قرعه انداخت [و قرعه به نامش افتاد] و از مغلوب شدگان شد [و او را به دریا انداختند.] (۱۴۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|142|﴿١٤٢﴾}}<p></P>
 
پس آن ماهی بزرگ او را بلعید، در حالی که سزاوار سرزنش بود. (۱۴۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|143|﴿١٤٣﴾}}<p></P>
 
[و در شکم ماهی به تسبیح خدا مشغول شد که] اگر او از تسبیح کنندگان نبود، (۱۴۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|144|﴿١٤٤﴾}}<p></P>
 
بی تردید تا روزی که مردم برانگیخته می شوند در شکم ماهی می ماند. (۱۴۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|145|﴿١٤٥﴾}}<p></P>
 
پس او را در حالی که بیمار بود به زمینی خشک و بی گیاه افکندیم. (۱۴۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|146|﴿١٤٦﴾}}<p></P>
 
و بر او گیاهی از نوعی کدو رویاندیم، (۱۴۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|147|﴿١٤٧﴾}}<p></P>
 
و او را به سوی [قومی] یکصد هزار نفر [ی] یا بیشتر فرستادیم. (۱۴۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|148|﴿١٤٨﴾}}<p></P>
 
پس ایمان آوردند در نتیجه آنان را تا پایان عمرشان [از نعمت ها و مواهب خود] بهره مند کردیم. (۱۴۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|149|﴿١٤٩﴾}}<p></P>
 
[مشرکان سبک مغز می گویند: فرشتگان، دختران خدایند] پس از آنان بپرس که آیا دختران برای پروردگار تو هستند و پسران برای ایشان؟! (۱۴۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|150|﴿١٥٠﴾}}<p></P>
 
یا اینکه ما فرشتگان را دختر آفریدیم و آنان شاهد بودند؟! (۱۵۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|151|﴿١٥١﴾}}<p></P>
 
آگاه باش! که آنان از بافته های دروغ خود می گویند (۱۵۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|152|﴿١٥٢﴾}}<p></P>
 
که خدا فرزند آورده! و بی تردید آنان دروغگویند. (۱۵۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|153|﴿١٥٣﴾}}<p></P>
 
آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟ (۱۵۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۵۱}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|154|﴿١٥٤﴾}}<p></P>
 
شما را چه شده، چگونه حکم می کنید؟ (۱۵۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|155|﴿١٥٥﴾}}<p></P>
 
پس آیا متذکّر [حقایق] نمی شوید؟ (۱۵۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|156|﴿١٥٦﴾}}<p></P>
 
یا شما [بر این ادعای خود] دلیل روشنی دارید؟ (۱۵۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|157|﴿١٥٧﴾}}<p></P>
 
پس اگر راستگویید، کتابتان را [که این سخنان را با تکیه بر آن می گویید، به میان] آورید. (۱۵۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|158|﴿١٥٨﴾}}<p></P>
 
میان خدا و جن، نسب و خویشی قرار دادند، در صورتی که جنیان به خوبی می دانند که [روز قیامت برای حساب و پاداش] احضار خواهند شد. (۱۵۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|159|﴿١٥٩﴾}}<p></P>
 
خدا از آنچه او را به آن توصیف می کنند، منزّه است. (۱۵۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|160|﴿١٦٠﴾}}<p></P>
 
مگر بندگان خالص شده خدا [که او را به آنچه توصیف می کنند شایسته مقام قدس اوست.] (۱۶۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|161|﴿١٦١﴾}}<p></P>
 
و بی تردید شما و آنچه را می پرستید، (۱۶۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|162|﴿١٦٢﴾}}<p></P>
 
نمی توانید [مردم را] بر ضد خدا گمراه کنید. (۱۶۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|163|﴿١٦٣﴾}}<p></P>
 
مگر کسانی را که [به اختیار خود به خاطر پذیرفتن وسوسه و اغواگری شما] به دوزخ درآیند، (۱۶۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|164|﴿١٦٤﴾}}<p></P>
 
و هیچ یک از ما فرشتگان نیست مگر اینکه برای او مقامی معین است. (۱۶۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|165|﴿١٦٥﴾}}<p></P>
 
و همانا ما [برای اجرای فرمان خدا] صف بستگانیم. (۱۶۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|166|﴿١٦٦﴾}}<p></P>
 
و ما خود تسبیح کنندگانیم. (۱۶۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|167|﴿١٦٧﴾}}<p></P>
 
و مشرکان [پیش از بعثت پیامبر] قاطعانه می گفتند: (۱۶۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|168|﴿١٦٨﴾}}<p></P>
 
اگر نزد ما کتابی چون کتاب های آسمانی پیامبران پیشین بود، (۱۶۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|169|﴿١٦٩﴾}}<p></P>
 
بی تردید از بندگان خالص شده خدا می شدیم. (۱۶۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|170|﴿١٧٠﴾}}<p></P>
 
ولی [هنگامی که قرآن را برای هدایت آنان نازل کردیم] به آن کافر شدند و به زودی [و زر و وبال کفرشان را] خواهند دانست. (۱۷۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|171|﴿١٧١﴾}}<p></P>
 
و وعده قطعی ما درباره بندگان به رسالت فرستاده شده، از پیش محقق و ثابت گشته است، (۱۷۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|172|﴿١٧٢﴾}}<p></P>
 
که بی تردید آنان [در همه زمینه ها] یاری شدگانند، (۱۷۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|173|﴿١٧٣﴾}}<p></P>
 
و مسلماً سپاه ما پیروزند. (۱۷۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|174|﴿١٧٤﴾}}<p></P>
 
پس تا مدتی از آنان روی بگردان. (۱۷۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|175|﴿١٧٥﴾}}<p></P>
 
و آنان را بنگر که به زودی [و زر و وبال گناهانشان را] خواهند دید. (۱۷۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|176|﴿١٧٦﴾}}<p></P>
 
آیا شتاب در آمدن عذاب ما را می خواهند؟! (۱۷۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|177|﴿١٧٧﴾}}<p></P>
 
پس هنگامی که [عذاب ما] به آستانه خانه هایشان نازل شود، بیم شدگان روزگار بدی خواهند داشت، (۱۷۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|178|﴿١٧٨﴾}}<p></P>
 
و تا مدتی از آنان روی بگردان، (۱۷۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|179|﴿١٧٩﴾}}<p></P>
 
و [آنان را] بنگر که به زودی [و زر و وبال گناهانشان را] خواهند دید. (۱۷۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|180|﴿١٨٠﴾}}<p></P>
 
پروردگارت که دارای عزت است از آنچه او را به آن توصیف می کنند، منزّه است. (۱۸۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|181|﴿١٨١﴾}}<p></P>
 
و سلام بر پیامبران (۱۸۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|37|182|﴿١٨٢﴾}}<p></P>
 
و همه ستایش ها ویژه خداست که پروردگار جهانیان است. (۱۸۲)<p></P>
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۱۵

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. وای بر هر عیب جوی بدگوی! (۱)

الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ

همان که ثروتی فراهم آورده و [پی در پی] آن را شمرد [و ذخیره کرد.] (۲)

يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ

گمان می کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (۳)

كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ

این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛ (۴)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ

و تو چه می دانی آن شکننده چیست؟ (۵)

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ

آتش برافروخته خداست (۶)

الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ

[آتشی] که بر دل ها برآید و چیره شود. (۷)

إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ

آن آتش بر آنان سربسته است [که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛] (۸)

فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ

[آتشی] در ستون هایی بلند و کشیده. (۹)