Aghajani/یادداشت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(جایگزینی صفحه با '{{قرآن/صفحه و متن|104|1|﴿١﴾}}<p></P> به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. وای ب...')
(برچسب: جایگزین شد)
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
{{قرآن/صفحه و متن|38|1|﴿١﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|1|﴿١﴾}}<p></P>
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی.   ص، سوگند به قرآن که مشتمل بر ذکر [حقایق، معارف، مطالب اخلاقی و اجتماعی و احکام حلال و حرام] است. (۱)<p></P>
+
به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. وای بر هر عیب جوی بدگوی! (۱)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|38|2|﴿٢﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|2|﴿٢﴾}}<p></P>
[اینکه قرآن را نمی پذیرند، برای این نیست که زمینه ای برای پذیرش آن وجود ندارد] بلکه کافران [غرق] در تکبّر [و سرکشی و عداوت] و دشمنی اند. (۲)<p></P>
+
همان که ثروتی فراهم آورده و [پی در پی] آن را شمرد ذخیره کرد.] (۲)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|38|3|﴿٣﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|3|﴿٣﴾}}<p></P>
چه بسیار اقوامی که پیش از آنان هلاک کردیم که [وقت نزول عذاب] فریاد کمک خواهی سر دادند، در حالی که وقت گریز و یافتن پناه گاه نبود؛ (۳)<p></P>
+
گمان می کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (۳)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|38|4|﴿٤﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|4|﴿٤﴾}}<p></P>
و از اینکه بیم دهنده ای از جنس خودشان به سوی آنان آمده است تعجب کردند، و کافران گفتند: این جادوگری بسیار دروغگوست. (۴)<p></P>
+
این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛ (۴)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|38|5|﴿٥﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|5|﴿٥﴾}}<p></P>
آیا [محمّد] معبودان [گوناگون] را معبودی یگانه قرار داده است؟ به راستی [که منحصر کردن معبودان در یک معبود] چیزی بسیار شگفت است. (۵)<p></P>
+
و تو چه می دانی آن شکننده چیست؟ (۵)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|38|6|﴿٦﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|6|﴿٦﴾}}<p></P>
سران و اشرافشان روان شدند [و فریاد برداشتند] که بروید و بر پرستش و نگهداری معبودانتان ایستادگی کنید زیرا از این دعوت [به سوی خدای یگانه] ریاست و آقایی بر اراده شده است. (۶)<p></P>
+
آتش برافروخته خداست (۶)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|38|7|﴿٧﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|7|﴿٧﴾}}<p></P>
ما این [پرستش معبود یگانه] را در آخرین آیین [که پدرانمان بر آن بودند] نشنیده ایم؛ این جز دروغی ساخته شده نیست. (۷)<p></P>
+
[آتشی] که بر دل ها برآید و چیره شود. (۷)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|38|8|﴿٨﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|8|﴿٨﴾}}<p></P>
آیا از میان ما [که دارای ثروت فراوان و مقام و قدرتیم] قرآن، فقط بر او [که فقیری یتیم بیش نیست] نازل شده است؟! [نه، قرآن دروغی ساخته شده نیست] بلکه اینان درباره قرآن من در شک هستند، بلکه هنوز عذاب را نچشیده اند [تا از بیماری شک درآیند و به حقّانیّت آن اقرار کنند و زبان از گستاخی و جسارت ببندند.] (۸)<p></P>
+
آن آتش بر آنان سربسته است [که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛] (۸)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|38|9|﴿٩﴾}}<p></P>
+
{{قرآن/صفحه و متن|104|9|﴿٩﴾}}<p></P>
مگر خزانه های رحمت پروردگار توانای شکست ناپذیر و بخشنده ات نزد آنان است [که منصب نبوّت را به هر کس که دلشان خواست ببخشند؟] (۹)<p></P>
+
[آتشی] در ستون هایی بلند و کشیده. (۹)<p></P>
{{قرآن/صفحه و متن|38|10|﴿١٠﴾}}<p></P>
 
یا مگر مالکیّت و فرمانروایی آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست، در اختیار آنان است؟ [اگر چنین است] پس [بیایند] از نردبان ها [ی رساننده به این مالکیّت و فرمانروایی] بالا روند [و امور را به دست گیرند و مانع نزول وحی بر محمّد شوند و خود به هر کس که بخواهند وحی کنند.] (۱۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|11|﴿١١﴾}}<p></P>
 
اینان لشکری ناچیز و اندک [از احزاب کفر و شرک] اند که در آنجا [که میدان جنگ بدر است] شکست خوردنی هستند. (۱۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|12|﴿١٢﴾}}<p></P>
 
پیش از اینان نیز قوم نوح و عاد و فرعون که از تمام ابزار حاکمیت برخوردار بودند [پیامبران را] انکار کردند؛ (۱۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|13|﴿١٣﴾}}<p></P>
 
و نیز قوم ثمود و قوم لوط و اصحاب ایکه همان احزاب کفر و شرک اند، (۱۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|14|﴿١٤﴾}}<p></P>
 
که هر یک از اینان پیامبران را انکار کردند، پس عقوبت [من بر آنان] محقق و ثابت شد، (۱۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|15|﴿١٥﴾}}<p></P>
 
و اینان [که تو را انکار می کنند] جز یک فریاد مرگبار را که هیچ تأخیری در آن نیست، انتظار نمی کشند، (۱۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|16|﴿١٦﴾}}<p></P>
 
و [اینان از روی مسخره] گفتند: پروردگارا! پیش از روز حساب، هر چه زودتر سهم ما را از عذاب به ما بده. (۱۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۵۳}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|17|﴿١٧﴾}}<p></P>
 
بر آنچه می گویند شکیبا باش، و بنده ما داود را که دارای نیرومندی [در دانش و حکومت] بود یاد کن. او بسیار رجوع کننده [به سوی خدا] بود. (۱۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|18|﴿١٨﴾}}<p></P>
 
همانا ما کوه ها را مسخّر و رام کردیم که با او در شبان گاه و هنگام برآمدن آفتاب تسبیح می گفتند، (۱۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|19|﴿١٩﴾}}<p></P>
 
و پرندگان را [نیز] به طور دسته جمعی [مسخّر و رام کردیم که با او تسبیح می گفتند]، و همه رجوع کننده به سوی خدا بودند، (۱۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|20|﴿٢٠﴾}}<p></P>
 
و حکومتش را محکم و استوار ساختیم و به او حکمت و منصب داوری عطا کردیم، (۲۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|21|﴿٢١﴾}}<p></P>
 
و آیا خبر مهم آن دادخواهان هنگامی که از دیوار بلند نمازخانه او بالا رفتند به تو رسیده است؟ (۲۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|22|﴿٢٢﴾}}<p></P>
 
زمانی که [به طور ناگهانی] بر داود وارد شدند، و او از آنان هراسان شد، گفتند: نترس [ما] دو گروه دادخواه و شاکی هستیم که یکی از ما بر دیگری ستم کرده است؛ بنابراین میان ما به حق داوری کن و [در داوریت] ستم روا مدار، و ما را به راه راست راهنمایی کن. (۲۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|23|﴿٢٣﴾}}<p></P>
 
این برادر من است، نود و نه میش دارد و من یک میش دارم، گفته است: این یکی را هم به من واگذار. و در گفتگو مرا مغلوب ساخت. (۲۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|24|﴿٢٤﴾}}<p></P>
 
گفت: یقیناً او با درخواست افزودن میش تو به میش های خود بر تو ستم روا داشته است، و قطعاً بسیاری از معاشران و شریکان به یکدیگر ستم می کنند، به جز کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند و اینان اندک اند. و داود دانست که ما او را [در این حادثه] آزموده ایم، در نتیجه از پروردگارش درخواست آمرزش کرد و بی درنگ به حالت خضوع به رو در افتاد و به خدا بازگشت. (۲۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|25|﴿٢٥﴾}}<p></P>
 
و ما او را در این [داوری] آمرزیدیم، بی تردید او نزد ما تقرب و منزلتی بلند و سرانجامی نیکو دارد. (۲۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|26|﴿٢٦﴾}}<p></P>
 
[و گفتیم:] ای داود! همانا تو را در زمین جانشین [و نماینده خود] قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری کن و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف می کند. بی تردید کسانی که از راه خدا منحرف می شوند، چون روز حساب را فراموش کرده اند، عذابی سخت دارند. (۲۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۵۴}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|27|﴿٢٧﴾}}<p></P>
 
و ما آسمان و زمین و آنچه را که میان آنهاست، بیهوده نیافریده ایم، این پندار کافران است، پس وای بر آنان که کافرند از آتش دوزخ. (۲۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|28|﴿٢٨﴾}}<p></P>
 
آیا کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند مانند مفسدان در زمین قرار می دهیم یا پرهیزکاران را چون بدکاران؟! (۲۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|29|﴿٢٩﴾}}<p></P>
 
این کتاب پربرکتی است که آن را بر تو نازل کرده ایم تا آیاتش را تدبّر کنند و خردمندان متذکّر شوند. (۲۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|30|﴿٣٠﴾}}<p></P>
 
و سلیمان را به داود بخشیدیم، چه نیکو بنده ای بود به راستی او بسیار رجوع کننده [به خدا] بود. (۳۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|31|﴿٣١﴾}}<p></P>
 
[یاد کن] هنگامی را که در پایان روز اسب های چابک و تیزرو بر او عرضه کردند. (۳۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|32|﴿٣٢﴾}}<p></P>
 
پس گفت: من دوستی اسبان را بر یاد پروردگارم [که نماز مستحب پایان روز است] اختیار کردم [زیرا می خواهم از آنان در جهاد با دشمن استفاده کنم و همواره به آنها نظر می کرد] تا [خورشید] پشت پرده افق پنهان شد. (۳۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|33|﴿٣٣﴾}}<p></P>
 
[اسب ها چنان توجه او را جلب کرده بودند که گفت:] آنها را به من بازگردانید. پس [برای نوازش آنها] به دست کشیدن به ساق ها و گردن های آنها پرداخت؛ (۳۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|34|﴿٣٤﴾}}<p></P>
 
و به راستی سلیمان را [درباره فرزندش] آزمودیم، و [آزمون این بود که] بر تختش جسدی [بی جان از فرزندش] افکندیم [فرزندی که سلیمان به زنده بودن او بسیار امید داشت]، آن گاه به درگاه خدا رجوع کرد [و همه امورش را به خدا واگذاشت.] (۳۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|35|﴿٣٥﴾}}<p></P>
 
گفت: پروردگارا! مرا بیامرز و حکومتی به من ببخش که بعد از من سزاوار هیچ کس نباشد؛ یقیناً تو بسیار بخشنده ای. (۳۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|36|﴿٣٦﴾}}<p></P>
 
پس باد را برای او مسخّر و رام کردیم که به فرمان او هر جا که می خواست نرم و آرام روان می شد. (۳۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|37|﴿٣٧﴾}}<p></P>
 
و هر بنّا و غواصی از شیاطین را [مسخّر و رام او نمودیم،] (۳۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|38|﴿٣٨﴾}}<p></P>
 
و دیگر شیاطین را که با غل و زنجیر به هم بسته بودند [در سلطه او درآوردیم تا نتوانند در حکومت او فتنه و آشوب برپا کنند.] (۳۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|39|﴿٣٩﴾}}<p></P>
 
[و به او گفتیم:] این عطای بی حساب ماست، [به هر کس خواهی] بی حساب ببخش و [از هر کس خواهی] دریغ کن. (۳۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|40|﴿٤٠﴾}}<p></P>
 
بی تردید او نزد ما تقرب و منزلتی بلند و سرانجامی نیکو دارد. (۴۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|41|﴿٤١﴾}}<p></P>
 
و بنده ما ایوب را یاد کن، هنگامی که پروردگارش را ندا داد که شیطان [به سبب رنج و شکنجه ای که دچارش هستم] مرا سرزنش و شماتت می کند [تا از رحمت تو دلسردم کند.] (۴۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|42|﴿٤٢﴾}}<p></P>
 
[به او گفتیم:] با پایت به زمین بکوب، این آبی است برای شسشتو، آبی سرد و آشامیدنی. (۴۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۵۵}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|43|﴿٤٣﴾}}<p></P>
 
و خانواده اش را [که در حادثه ها از دستش رفته بودند] و مانندشان را همراه با آنان به او بخشیدیم تا رحمتی از سوی ما و تذکری برای خردمندان باشد. (۴۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|44|﴿٤٤﴾}}<p></P>
 
و [به او گفتیم: چون سوگند خورده ای که همسرت را برای اینکه تو را در امور معنوی ناراحت کرده بود، صد تازیانه بزنی] با دستت بسته ای ترکه خشک برگیر و همسرت را با آن بزن، و سوگندت را مشکن. بی تردید ما او را شکیبا یافتیم. چه نیکو بنده ای! یقیناً بسیار رجوع کننده به سوی ما بود. (۴۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|45|﴿٤٥﴾}}<p></P>
 
و بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را یاد کن که دارای قدرت و بصیرت بودند. (۴۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|46|﴿٤٦﴾}}<p></P>
 
ما آنان را با [صفت بسیار پرارزش] یاد کردن سرای آخرت با اخلاصی ویژه خالص ساختیم. (۴۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|47|﴿٤٧﴾}}<p></P>
 
به یقین آنان در پیشگاه ما از برگزیدگان و نیکان اند. (۴۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|48|﴿٤٨﴾}}<p></P>
 
و اسماعیل والیسع وذوالکفل را یاد کن و همه از نیکان اند. (۴۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|49|﴿٤٩﴾}}<p></P>
 
این [سرگذشت های سازنده] یادآوری و پند است؛ و بی تردید برای پرهیزکاران بازگشت گاه نیکویی خواهد بود. (۴۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|50|﴿٥٠﴾}}<p></P>
 
[آن بازگشت گاه] بهشت های جاویدانی است که درهایش را به روی آنان گشوده اند، (۵۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|51|﴿٥١﴾}}<p></P>
 
در حالی که در آنجا بر تخت ها تکیه می زنند و میوه های فراوان و نوشیدنی مورد دلخواهشان را در آنجا می طلبند، (۵۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|52|﴿٥٢﴾}}<p></P>
 
و نزد آنان زنانی است که فقط به شوهرانشان عشق می ورزند، و با شوهرانشان هم سن و سال اند. (۵۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|53|﴿٥٣﴾}}<p></P>
 
[به آنان گویند:] این است آنچه شما را برای روز حساب وعده می دادند. (۵۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|54|﴿٥٤﴾}}<p></P>
 
این بی تردید عطای ماست که برای آن پایانی نیست. (۵۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|55|﴿٥٥﴾}}<p></P>
 
این [همه برای پرهیزکاران است]، و مسلماً برای سرکشان، بدترین بازگشتگاه خواهد بود. (۵۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|56|﴿٥٦﴾}}<p></P>
 
دوزخ که در آن وارد می شوند و چه بد آرامگاهی است! (۵۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|57|﴿٥٧﴾}}<p></P>
 
این آب جوشان و مایع چرکین متعفّن است که باید آن را بچشند، (۵۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|58|﴿٥٨﴾}}<p></P>
 
و [جز اینها] عذاب های دیگری مانند آن دارند. (۵۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|59|﴿٥٩﴾}}<p></P>
 
[چون پیشوایان کفر به دوزخ درآیند، و پیروانشان را نیز راهی دوزخ کنند ندا رسد:] این گروهی [از پیروان شما] هستند که با فشار و زور با شما وارد دوزخ می شوند. [پیشوایان کفر در پاسخ ندا دهنده گویند:] خوش آمد و گشایشی بر آنان [که پیروان ما بودند] مباد، بی تردید آنان به آتش خواهند سوخت. (۵۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|60|﴿٦٠﴾}}<p></P>
 
[پیروان به پیشوایان] گویند: بلکه بر شما خوش آمد و گشایشی مباد، شما این عذاب را از پیش برای ما فراهم کردید، و چه بد قرارگاهی است. (۶۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|61|﴿٦١﴾}}<p></P>
 
می گویند: پروردگارا! هر کس این عذاب را از پیش برای ما فراهم آورده است، برای او در آتش عذابی دو چندان بیفزا. (۶۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۵۶}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|62|﴿٦٢﴾}}<p></P>
 
و می گویند: ما را چه شده که [مردان مؤمن و شایسته] ای که از اشرارشان می شمردیم، نمی بینیم. (۶۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|63|﴿٦٣﴾}}<p></P>
 
آیا ما آنان را به ناحق به مسخره گرفتیم [و اکنون در بهشت جای دارند] یا [در دوزخ اند و] دیدگان ما به آنان نمی افتد؟! (۶۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|64|﴿٦٤﴾}}<p></P>
 
این گفتگو و مجادله اهل آتش حتمی و واقع شدنی است. (۶۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|65|﴿٦٥﴾}}<p></P>
 
بگو: من فقط بیم دهنده ام، و هیچ معبودی جز خدای یگانه قهّار نیست. (۶۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|66|﴿٦٦﴾}}<p></P>
 
پروردگار آسمان ها و زمین و آنچه میان آنهاست، توانای شکست ناپذیر و بسیار آمرزنده است. (۶۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|67|﴿٦٧﴾}}<p></P>
 
بگو: این [قرآن من] خبری بزرگ است، (۶۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|68|﴿٦٨﴾}}<p></P>
 
که شما از آن روی می گردانید. (۶۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|69|﴿٦٩﴾}}<p></P>
 
من از ملأ اعلی هنگامی که [درباره آفرینش آدم] مجادله می کردند، هیچ خبری ندارم. (۶۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|70|﴿٧٠﴾}}<p></P>
 
به من وحی نمی شود جز برای اینکه بیم دهنده ای آشکارم. (۷۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|71|﴿٧١﴾}}<p></P>
 
[یاد کن] هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: همانا من بشری از گل خواهم آفرید. (۷۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|72|﴿٧٢﴾}}<p></P>
 
پس زمانی که اندامش را درست و نیکو نمودم و از روح خود در او دمیدم، برای او سجده کنید. (۷۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|73|﴿٧٣﴾}}<p></P>
 
پس فرشتگان همه با هم سجده کردند؛ (۷۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|74|﴿٧٤﴾}}<p></P>
 
مگر ابلیس که تکبّر ورزید و از کافران شد. (۷۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|75|﴿٧٥﴾}}<p></P>
 
[خدا] فرمود: ای ابلیس! تو را چه چیزی از سجده کردن بر آنچه که با دستان قدرت خود آفریدم، بازداشت؟ آیا تکبّر کردی یا از بلند مرتبه گانی؟ (۷۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|76|﴿٧٦﴾}}<p></P>
 
گفت: من از او بهترم، مرا از آتش آفریدی و او را از گل ساختی. (۷۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|77|﴿٧٧﴾}}<p></P>
 
[خدا] گفت: از آن [جایگاه] بیرون رو که بی تردید تو رانده شده ای؛ (۷۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|78|﴿٧٨﴾}}<p></P>
 
و حتماً لعنت من تا روز قیامت بر تو باد. (۷۸)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|79|﴿٧٩﴾}}<p></P>
 
گفت: پروردگارا! مرا تا روزی که مردم برانگیخته می شوند، مهلت ده. (۷۹)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|80|﴿٨٠﴾}}<p></P>
 
[خدا] گفت: تو از مهلت یافتگانی، (۸۰)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|81|﴿٨١﴾}}<p></P>
 
تا زمانی معین و معلوم. (۸۱)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|82|﴿٨٢﴾}}<p></P>
 
گفت: به عزتت سوگند همه آنان را گمراه می کنم، (۸۲)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|83|﴿٨٣﴾}}<p></P>
 
مگر بندگان خالص شده ات را. (۸۳)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه جزء| ۴۵۷}}
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|84|﴿٨٤﴾}}<p></P>
 
[خدا] گفت: سوگند به حق و فقط حق را می گویم (۸۴)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|85|﴿٨٥﴾}}<p></P>
 
که بی تردید دوزخ را از تو و آنان که از تو پیروی کنند، از همگی پر خواهم کرد (۸۵)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|86|﴿٨٦﴾}}<p></P>
 
بگو: من برای ابلاغ دین هیچ پاداشی از شما نمی خواهم و از کسانی که چیزی را از نزد خود می سازند [و ادعای باطل می کنند] نیستم. (۸۶)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|87|﴿٨٧﴾}}<p></P>
 
آن [قرآن را که بر شما می خوانم] جز مایه تذکر و پندی برای جهانیان نیست. (۸۷)<p></P>
 
{{قرآن/صفحه و متن|38|88|﴿٨٨﴾}}<p></P>
 
و بی تردید پس از مدتی خبر [صدق حقّانیّت و ظهور عینی آیات و وعده های] آن را خواهید دانست. (۸۸)<p></P>
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۱۵

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ

به نام خدا که رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش همیشگی. وای بر هر عیب جوی بدگوی! (۱)

الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ

همان که ثروتی فراهم آورده و [پی در پی] آن را شمرد [و ذخیره کرد.] (۲)

يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ

گمان می کند که ثروتش او را جاودانه خواهد کرد. (۳)

كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ

این چنین نیست، بی تردید او را در آن شکننده، اندازند؛ (۴)

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ

و تو چه می دانی آن شکننده چیست؟ (۵)

نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ

آتش برافروخته خداست (۶)

الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ

[آتشی] که بر دل ها برآید و چیره شود. (۷)

إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ

آن آتش بر آنان سربسته است [که هیچ راه گریزی از آن ندارند؛] (۸)

فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ

[آتشی] در ستون هایی بلند و کشیده. (۹)