ضمرة بن ابی العیص: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
{{الگو:نیازمند ویرایش فنی}}
+
'''«ضمرة بن ابی العیص»''' از [[قبیله خزاعه|قبیله خزاعه]] و از مؤمنان به [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه و آله در [[مکه]] بود.<ref>الاستیعاب، ج۲، ص۳۰۱؛ اسدالغابه، ج۳، ص۶۲.</ref> برخى مفسّران، [[شأن نزول]] آیات ۹۷ تا ۱۰۰ [[سوره نساء]] را در پى آن دانسته اند که پس از وجوب هجرت بر مسلمانان، «ضمره» به رغم بیمارى، خواستار مهاجرت از [[مکه]] به [[مدینه]] شد که در بین راه از دنیا رفت و با نزول [[آیه|آیات]] یاد شده، پاداش این گونه افراد بر خدا دانسته شد.<ref>جامع البیان، ج۴، جزء۵، ص۳۲۳؛ التّبیان، ج۳، ص۳۰۶.</ref>
 
 
«ضمرة بن ابی العيص» از قبيله خزاعه و از مؤمنان به پيامبر(صلى الله عليه وآله) در مكّه بود.<ref> الاستيعاب، ج 2، ص 301؛ اسدالغابه، ج 3، ص 62 . </ref> برخى مفسّران، شأن نزول آيات 97 تا 100 نساء (4) را در پى آن دانسته اند كه پس از وجوب هجرت بر مسلمانان «ضمره» به رغم بيمارى، خواستار مهاجرت از مكّه به مدينه شد كه در بين راه از دنيا رفت و با نزول آيات ياد شده، پاداش اين گونه افراد بر خدا دانسته شد.<ref> جامع البيان، ج 4، جزء 5، ص 323؛ التّبيان، ج 3، ص 306. </ref>
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
  
فرهنگ قرآن، جلد 19، صفحه 145 .
+
*[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد ۱۹، صفحه ۱۴۵.
  
 
[[رده: شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]]
 
[[رده: شخصیت‌های شان نزول آیات قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۴۴

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«ضمرة بن ابی العیص» از قبیله خزاعه و از مؤمنان به پیامبر صلى الله علیه و آله در مکه بود.[۱] برخى مفسّران، شأن نزول آیات ۹۷ تا ۱۰۰ سوره نساء را در پى آن دانسته اند که پس از وجوب هجرت بر مسلمانان، «ضمره» به رغم بیمارى، خواستار مهاجرت از مکه به مدینه شد که در بین راه از دنیا رفت و با نزول آیات یاد شده، پاداش این گونه افراد بر خدا دانسته شد.[۲]

پانویس

  1. الاستیعاب، ج۲، ص۳۰۱؛ اسدالغابه، ج۳، ص۶۲.
  2. جامع البیان، ج۴، جزء۵، ص۳۲۳؛ التّبیان، ج۳، ص۳۰۶.

منابع