فاتق: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
اين صفت فعلى خداوند به معناى شكافنده، يك بار در [[قرآن]] آمده است:<ref>اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج2، ص1048.</ref>
+
این صفت فعلى [[خداوند]] به معناى شکافنده، یک بار در [[قرآن]] آمده است:<ref>اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج۲، ص۱۰۴۸.</ref>
  
{{متن قرآن|«اَوَ لَم يَرَ الَّذينَ كَفَروا اَنَّ السَّموتِ والاَرضَ كانَتا رَتقـًا فَفَتَقنهُما...»}}. ([[سوره انبياء]](21)/30)
+
{{متن قرآن|«أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا '''فَفَتَقْنَاهُمَا'''...»}}. ([[سوره انبیاء]]/۳۰)
  
اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است.<ref>[[دعاى جوشن كبير]]، بند 61، المقام الاسنى، ص 93.</ref>
+
این صفت الهى به صورت اسمى نیز در [[دعای جوشن کبیر]] آمده است: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِاسْمِک یا خَالِقُ یا رَازِقُ یا نَاطِقُ یا صَادِقُ یا فَالِقُ یا فَارِقُ یا '''فَاتِقُ‏''' یا رَاتِقُ یا سَابِقُ یا سَامِق‏».<ref>دعای جوشن کبیر، بند ۶۱، مصباح کفعمی، ص 247.</ref>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 +
==منابع==
  
==منابع==
+
* فرهنگ قرآن، جلد ۲۱، صفحه ۴۹۹.
فرهنگ قرآن، جلد 21، صفحه 499.
 
  
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۴۸

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


این صفت فعلى خداوند به معناى شکافنده، یک بار در قرآن آمده است:[۱]

«أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا...». (سوره انبیاء/۳۰)

این صفت الهى به صورت اسمى نیز در دعای جوشن کبیر آمده است: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِاسْمِک یا خَالِقُ یا رَازِقُ یا نَاطِقُ یا صَادِقُ یا فَالِقُ یا فَارِقُ یا فَاتِقُ‏ یا رَاتِقُ یا سَابِقُ یا سَامِق‏».[۲]

پانویس

  1. اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج۲، ص۱۰۴۸.
  2. دعای جوشن کبیر، بند ۶۱، مصباح کفعمی، ص 247.

منابع

  • فرهنگ قرآن، جلد ۲۱، صفحه ۴۹۹.