قراقویونلوها: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | پس از تیمور دو دسته از طوایف ترکمان در [[ایران]] حکومت کردند که هر دو آن طایفه، شکل گوسفندى را روى پرچم خود رسم مى نمودند. طایفه اول را قراقویونلوها یا گوسفند سیاهان گویند. این طوایف به تدریج در ایران اقتدار به هم رسانیدند و در زمان تیمور در آذربایجان اقامت نمودند. مؤسس سلسله قراقویونلو شخصى به نام قرایوسف بن محمد است که از امراى سلطان احمد جلایر و پدرزن او بود. در هنگام حمله امیر تیمور، سلطان احمد با قرایوسف به [[مصر]] گریخت. | |
| − | + | پس از رسیدن خبر مرگ تیمور، قرایوسف به آذربایجان آمد و در [[جمادى الاول]] سال ۸۰۹ هـ.ق میرزا ابوبکر نوه تیمور را در حوالى نخجوان شکست داد و [[تبریز]] را از او بگرفت و پس از کشتن میرانشاه در ۸۱۰ بر آذربایجان مستولى گشت و پسر خود پیربداق را اسماً به سلطنت برداشته به نام او کشورگشایى مى کرد. تا این که در نزدیکى تبریز سلطان احمد جلایر را شکست داده و او را به قتل رساند و تمام مغرب ایران را تا [[عراق]] به تصرف درآورد و از طرف مغرب تا حدود حلب پیش راند. اما در هنگامى که شاهرخ پسر تیمور در ۸۲۳ به جنگ او مى رفت در اوجان آذربایجان به مرگ ناگهانى درگذشت. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | پس از رسیدن خبر | ||
| − | |||
| − | تا این | ||
امراى این سلسله عبارتند از: | امراى این سلسله عبارتند از: | ||
| − | + | #قرامحمد (جلوس ۷۸۰ هـ.ق)؛ | |
| + | #قرایوسف بن قرامحمد (جلوس ۷۹۰ هـ.ق)؛ | ||
| + | #اسکندر پسر یوسف (جلوس ۸۲۳ هـ.ق)؛ | ||
| + | #جهانشاه پسر یوسف (جلوس ۸۴۰ هـ.ق)؛ | ||
| + | #حسنعلى (جلوس ۸۷۲ هـ.ق.).<ref>فرهنگ جامع تاریخ ایران، ج ۲، ص ۶۶۶ تا ۶۶۸. </ref> | ||
| − | + | == نقش قراقویونلوها در تاریخ تشیع == | |
| + | قراقویونلوها با داشتن تمایلات، باورها و اعتقادات [[شیعه|شیعی]] زمینه باروری و ظهور مذهب تشیع را به منزله مذهب رسمی حکومت [[صفویه]] فراهم ساختند. تبریز که در زمان «اولجایتو» مرکز حکومت ایلخانی محسوب می‌شد، با تصمیم وی به رسمی کردن مذهب تشیع، آمادگی یافت تا در زمان‌های بعد نیز مهد تشیع ایران باشد. حضور قراقویونلوها در آذربایجان و تبریز، محیط مناسبی برای پذیرش [[شیعه]] فراهم ساخت. | ||
| − | + | «قرایوسف» (۸۱۰ـ۸۲۳ هـ.ق) بنیانگذار حکومت قراقویونلوها به داشتن تمایلات شیعی معروف بود و نفوذ تشیع در زمان او که حکومتش همزمان با شاهرخ تیموری بود، در عدم اطاعت مردم تبریز و ساوه و پیروی از قراقویونلوها در قالب سیاسی تجلی یافت. در زمان «جهانشاه قراقویونلو» شهرت‌شان در داشتن تمایلات شیعی چنان بود که وقتی تیمور به جانب ساوه و [[قم]] تاخت مردم این شهرها به این‌ها التجا نمودند و ترکمانان این دو شهر را به سلطه گرفتند.<ref> [[دولتهای شیعی در ایران]]، مختار اصلانی.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| + | <references /> | ||
| − | + | [[Category:دولتهای شیعی در ایران]] | |
| − | |||
| − | |||
| − | + | [[رده:سلسله های حکومتی]] | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۰۷
پس از تیمور دو دسته از طوایف ترکمان در ایران حکومت کردند که هر دو آن طایفه، شکل گوسفندى را روى پرچم خود رسم مى نمودند. طایفه اول را قراقویونلوها یا گوسفند سیاهان گویند. این طوایف به تدریج در ایران اقتدار به هم رسانیدند و در زمان تیمور در آذربایجان اقامت نمودند. مؤسس سلسله قراقویونلو شخصى به نام قرایوسف بن محمد است که از امراى سلطان احمد جلایر و پدرزن او بود. در هنگام حمله امیر تیمور، سلطان احمد با قرایوسف به مصر گریخت.
پس از رسیدن خبر مرگ تیمور، قرایوسف به آذربایجان آمد و در جمادى الاول سال ۸۰۹ هـ.ق میرزا ابوبکر نوه تیمور را در حوالى نخجوان شکست داد و تبریز را از او بگرفت و پس از کشتن میرانشاه در ۸۱۰ بر آذربایجان مستولى گشت و پسر خود پیربداق را اسماً به سلطنت برداشته به نام او کشورگشایى مى کرد. تا این که در نزدیکى تبریز سلطان احمد جلایر را شکست داده و او را به قتل رساند و تمام مغرب ایران را تا عراق به تصرف درآورد و از طرف مغرب تا حدود حلب پیش راند. اما در هنگامى که شاهرخ پسر تیمور در ۸۲۳ به جنگ او مى رفت در اوجان آذربایجان به مرگ ناگهانى درگذشت.
امراى این سلسله عبارتند از:
- قرامحمد (جلوس ۷۸۰ هـ.ق)؛
- قرایوسف بن قرامحمد (جلوس ۷۹۰ هـ.ق)؛
- اسکندر پسر یوسف (جلوس ۸۲۳ هـ.ق)؛
- جهانشاه پسر یوسف (جلوس ۸۴۰ هـ.ق)؛
- حسنعلى (جلوس ۸۷۲ هـ.ق.).[۱]
نقش قراقویونلوها در تاریخ تشیع
قراقویونلوها با داشتن تمایلات، باورها و اعتقادات شیعی زمینه باروری و ظهور مذهب تشیع را به منزله مذهب رسمی حکومت صفویه فراهم ساختند. تبریز که در زمان «اولجایتو» مرکز حکومت ایلخانی محسوب می‌شد، با تصمیم وی به رسمی کردن مذهب تشیع، آمادگی یافت تا در زمان‌های بعد نیز مهد تشیع ایران باشد. حضور قراقویونلوها در آذربایجان و تبریز، محیط مناسبی برای پذیرش شیعه فراهم ساخت.
«قرایوسف» (۸۱۰ـ۸۲۳ هـ.ق) بنیانگذار حکومت قراقویونلوها به داشتن تمایلات شیعی معروف بود و نفوذ تشیع در زمان او که حکومتش همزمان با شاهرخ تیموری بود، در عدم اطاعت مردم تبریز و ساوه و پیروی از قراقویونلوها در قالب سیاسی تجلی یافت. در زمان «جهانشاه قراقویونلو» شهرت‌شان در داشتن تمایلات شیعی چنان بود که وقتی تیمور به جانب ساوه و قم تاخت مردم این شهرها به این‌ها التجا نمودند و ترکمانان این دو شهر را به سلطه گرفتند.[۲]
پانویس
- ↑ فرهنگ جامع تاریخ ایران، ج ۲، ص ۶۶۶ تا ۶۶۸.
- ↑ دولتهای شیعی در ایران، مختار اصلانی.
