قراقویونلوها: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{نوشته های اعضای دانشنامه}} <keywords content='کلید واژه: شیعه در ایران، تاریخ تشیع، قر...' ایجاد کرد)
 
(ویرایش)
 
(۳ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نوشته های اعضای دانشنامه}}
+
پس از تیمور دو دسته از طوایف ترکمان در [[ایران]] حکومت کردند که هر دو آن طایفه، شکل گوسفندى را روى پرچم خود رسم مى نمودند. طایفه اول را قراقویونلوها یا گوسفند سیاهان گویند. این طوایف به تدریج در ایران اقتدار به هم رسانیدند و در زمان تیمور در آذربایجان اقامت نمودند. مؤسس سلسله قراقویونلو شخصى به نام قرایوسف بن محمد است که از امراى سلطان احمد جلایر و پدرزن او بود. در هنگام حمله امیر تیمور، سلطان احمد با قرایوسف به [[مصر]] گریخت.
  
 
+
پس از رسیدن خبر مرگ تیمور، قرایوسف به آذربایجان آمد و در [[جمادى الاول]] سال ۸۰۹ هـ.ق میرزا ابوبکر نوه تیمور را در حوالى نخجوان شکست داد و [[تبریز]] را از او بگرفت و پس از کشتن میرانشاه در ۸۱۰ بر آذربایجان  مستولى گشت و پسر خود پیربداق را اسماً به سلطنت برداشته به نام او کشورگشایى مى کرد. تا این که در نزدیکى تبریز سلطان احمد جلایر را شکست داده و او را به قتل رساند و تمام مغرب ایران را تا [[عراق]] به تصرف درآورد و از طرف مغرب تا حدود حلب پیش راند. اما در هنگامى که شاهرخ پسر تیمور در ۸۲۳ به جنگ او مى رفت در اوجان آذربایجان به مرگ ناگهانى درگذشت.
 
 
 
 
=قراقویونلو= (810-873 هـ.ق)
 
 
 
پس از تیمور دو دسته از طوایف تركمان در ایران حكومت كردند كه هر دو آن طایفه، شكل گوسفندى را روى پرچم خود رسم مى نمودند. طایفه اول را قراقویونلوها یا گوسفند سیاهان گویند.
 
 
 
این طوایف به تدریج در ایران اقتدار به هم رسانیدند و در زمان تیمور در آذربایجان اقامت نمودند. مؤسس سلسله قراقویونلو شخصى به نام قرایوسف بن محمد است كه از امراى سلطان احمد جلایر و پدرزن او بود. در هنگام حمله امیر تیمور، سلطان احمد با قرایوسف به [[مصر]] گریخت.
 
 
 
پس از رسیدن خبر [[مرگ]] تیمور، قرایوسف به آذربایجان آمد و در [[جمادى الاول]] سال 809 هـ.ق میرزا [[ابوبكر]] نوه تیمور را در حوالى نخجوان شكست داد و تبریز را از او بگرفت و پس از كشتن میرانشاه در 810 بر آذربایجان  مستولى گشت و پسر خود پیربداق را اسما به سلطنت برداشته به نام او كشورگشایى مى كرد.
 
 
 
تا این كه در نزدیكى تبریز سلطان احمد جلایر را شكست داده و او را به قتل رساند و تمام مغرب ایران را از اران تا عراق به تصرف درآورد و از طرف مغرب تا حدود حلب پیش راند. اما در هنگامى كه شاهرخ پسر تیمور در 823 به جنگ او مى رفت در اوجان آذربایجان به [[مرگ]] ناگهانى درگذشت.
 
  
 
امراى این سلسله عبارتند از:
 
امراى این سلسله عبارتند از:
  
* 1- قرامحمد (جلوس 780 هـ.ق)؛
+
#قرامحمد (جلوس ۷۸۰ هـ.ق)؛
 +
#قرایوسف بن قرامحمد (جلوس ۷۹۰ هـ.ق)؛
 +
#اسکندر پسر یوسف (جلوس ۸۲۳ هـ.ق)؛
 +
#جهانشاه پسر یوسف (جلوس ۸۴۰ هـ.ق)؛
 +
#حسنعلى (جلوس ۸۷۲ هـ.ق.).<ref>فرهنگ جامع تاریخ ایران، ج  ۲، ص ۶۶۶ تا ۶۶۸. </ref>
  
* 2- قرایوسف بن قرامحمد (جلوس 790 هـ.ق)؛
+
== نقش قراقویونلوها در تاریخ تشیع ==
 +
قراقویونلوها با داشتن تمایلات، باورها و اعتقادات [[شیعه|شیعی]] زمینه باروری و ظهور مذهب تشیع را به منزله مذهب رسمی حکومت [[صفویه]] فراهم ساختند. تبریز که در زمان «اولجایتو» مرکز حکومت ایلخانی محسوب می‌شد، با تصمیم وی به رسمی کردن مذهب تشیع، آمادگی یافت تا در زمان‌های بعد نیز مهد تشیع ایران باشد. حضور قراقویونلوها در آذربایجان و تبریز، ‌محیط مناسبی برای پذیرش [[شیعه]] فراهم ساخت.
  
* 3- اسكندر پسر یوسف (جلوس 823 هـ.ق)؛
+
«قرایوسف» (۸۱۰ـ۸۲۳ ه‍ـ.ق) بنیانگذار حکومت قراقویونلوها به داشتن تمایلات شیعی معروف بود و نفوذ تشیع در زمان او که حکومتش همزمان با شاهرخ تیموری بود، ‌در عدم اطاعت مردم تبریز و ساوه و پیروی از قراقویونلوها در قالب سیاسی تجلی یافت. در زمان «جهانشاه قراقویونلو» شهرت‌شان در داشتن تمایلات شیعی چنان بود که وقتی تیمور به جانب ساوه و [[قم]] تاخت مردم این شهرها به این‌ها التجا نمودند و ترکمانان این دو شهر را به سلطه گرفتند.<ref> [[دولت‌های شیعی در ایران]]، مختار اصلانی.</ref>
  
* 4- جهانشاه پسر یوسف (جلوس 840 هـ.ق)؛
+
==پانویس==
 
+
<references />
* 5- حسنعلى (جلوس 872 هـ.ق.).
 
 
 
'''نقش دولت قراقویونلوها در تاریخ تشیع ایران:'''
 
  
قراقویونلوها با داشتن تمایلات، باورها و اعتقادات شیعی زمینه باروری و ظهور مذهب تشیع را به منزله مذهب رسمی حكومت صفویه فراهم ساختند. تبریز كه در زمان «اولجایتو» مركز حكومت ایلخانی محسوب می‌شد، با تصمیم وی به رسمی كردن مذهب تشیع، آمادگی یافت تا در زمان‌های بعد نیز مهد تشیع ایران باشد. حضور قراقویونلوها در آذربایجان و تبریز، ‌محیط مناسبی برای پذیرش [[شیعه]] فراهم ساخت.
+
[[Category:دولتهای شیعی در ایران]]
  
«قرایوسف» (810ـ823 ه‍ـ.ق) بنیانگذار حكومت قراقویونلوها به داشتن تمایلات شیعی معروف بود و نفوذ تشیع در زمان او كه حكومتش همزمان با شاهرخ تیموری بود، ‌در عدم اطاعت مردم تبریز و ساوه و پیروی از قراقویونلوها در قالب سیاسی تجلی یافت. در زمان «جهانشاه قراقویونلو» شهرت‌شان در داشتن تمایلات شیعی چنان بود كه وقتی تیمور به جانب ساوه و [[قم]] تاخت مردم این شهرها به این‌ها النّجا نمودند و تركمانان این دو شهر را به سلطه گرفتند.<ref> [[دولت‌های شیعی در ایران]]، مختار اصلانی.</ref>
+
[[رده:سلسله های حکومتی]]
 
 
==پانویس ==
 
<references />
 
(1). فرهنگ جامع تاریخ ایران، ج  2، ص 666 تا 668.
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۰۷

پس از تیمور دو دسته از طوایف ترکمان در ایران حکومت کردند که هر دو آن طایفه، شکل گوسفندى را روى پرچم خود رسم مى نمودند. طایفه اول را قراقویونلوها یا گوسفند سیاهان گویند. این طوایف به تدریج در ایران اقتدار به هم رسانیدند و در زمان تیمور در آذربایجان اقامت نمودند. مؤسس سلسله قراقویونلو شخصى به نام قرایوسف بن محمد است که از امراى سلطان احمد جلایر و پدرزن او بود. در هنگام حمله امیر تیمور، سلطان احمد با قرایوسف به مصر گریخت.

پس از رسیدن خبر مرگ تیمور، قرایوسف به آذربایجان آمد و در جمادى الاول سال ۸۰۹ هـ.ق میرزا ابوبکر نوه تیمور را در حوالى نخجوان شکست داد و تبریز را از او بگرفت و پس از کشتن میرانشاه در ۸۱۰ بر آذربایجان مستولى گشت و پسر خود پیربداق را اسماً به سلطنت برداشته به نام او کشورگشایى مى کرد. تا این که در نزدیکى تبریز سلطان احمد جلایر را شکست داده و او را به قتل رساند و تمام مغرب ایران را تا عراق به تصرف درآورد و از طرف مغرب تا حدود حلب پیش راند. اما در هنگامى که شاهرخ پسر تیمور در ۸۲۳ به جنگ او مى رفت در اوجان آذربایجان به مرگ ناگهانى درگذشت.

امراى این سلسله عبارتند از:

  1. قرامحمد (جلوس ۷۸۰ هـ.ق)؛
  2. قرایوسف بن قرامحمد (جلوس ۷۹۰ هـ.ق)؛
  3. اسکندر پسر یوسف (جلوس ۸۲۳ هـ.ق)؛
  4. جهانشاه پسر یوسف (جلوس ۸۴۰ هـ.ق)؛
  5. حسنعلى (جلوس ۸۷۲ هـ.ق.).[۱]

نقش قراقویونلوها در تاریخ تشیع

قراقویونلوها با داشتن تمایلات، باورها و اعتقادات شیعی زمینه باروری و ظهور مذهب تشیع را به منزله مذهب رسمی حکومت صفویه فراهم ساختند. تبریز که در زمان «اولجایتو» مرکز حکومت ایلخانی محسوب می‌شد، با تصمیم وی به رسمی کردن مذهب تشیع، آمادگی یافت تا در زمان‌های بعد نیز مهد تشیع ایران باشد. حضور قراقویونلوها در آذربایجان و تبریز، ‌محیط مناسبی برای پذیرش شیعه فراهم ساخت.

«قرایوسف» (۸۱۰ـ۸۲۳ ه‍ـ.ق) بنیانگذار حکومت قراقویونلوها به داشتن تمایلات شیعی معروف بود و نفوذ تشیع در زمان او که حکومتش همزمان با شاهرخ تیموری بود، ‌در عدم اطاعت مردم تبریز و ساوه و پیروی از قراقویونلوها در قالب سیاسی تجلی یافت. در زمان «جهانشاه قراقویونلو» شهرت‌شان در داشتن تمایلات شیعی چنان بود که وقتی تیمور به جانب ساوه و قم تاخت مردم این شهرها به این‌ها التجا نمودند و ترکمانان این دو شهر را به سلطه گرفتند.[۲]

پانویس

  1. فرهنگ جامع تاریخ ایران، ج ۲، ص ۶۶۶ تا ۶۶۸.
  2. دولت‌های شیعی در ایران، مختار اصلانی.