آیه ‌شرط: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(تعیین رده و ویرایش جزیی متن)
سطر ۱: سطر ۱:
===آیه ‌شرط===
 
 
 
آیه 10 [[سوره فتح]]/48 را «آیه ‌شرط» گفته‌اند:<ref> [[بحارالانوار]]، ج‌ 20، ص‌ 354.</ref>
 
آیه 10 [[سوره فتح]]/48 را «آیه ‌شرط» گفته‌اند:<ref> [[بحارالانوار]]، ج‌ 20، ص‌ 354.</ref>
  
'''''«إِنَّ الَّذینَ یُبایِعونَكَ إِنّما یُبایِعونَ اللّهَ یَدُاللّهِ فَوقَ أَیدِیهِم فَمن نَكثَ فِإِنَّما یَنكُثُ عَلى نَفسِهِ و مَن أَوفى بِما عهدَ علیهُ اللّهَ فَسیُؤتِیهِ أَجرًا عَظِیمًا».'''''
+
{{قرآن در قاب|  إِنَّ الَّذینَ یُبایِعونَكَ إِنّما یُبایِعونَ اللّهَ یَدُاللّهِ فَوقَ أَیدِیهِم فَمن نَكثَ فِإِنَّما یَنكُثُ عَلى نَفسِهِ و مَن أَوفى بِما عهدَ علیهُ اللّهَ فَسیُؤتِیهِ أَجرًا عَظِیمًا|سوره=48|آیه=10}}
  
 
على بن ابراهیم قمى مى‌گوید: آیه شرط، پس از آیه بیعت رضوان نازل شده و خداوند با مؤمنان شرط كرده است تا زمانى از آنان راضى است كه از دستور پیامبر صلى الله علیه و آله سرباز نزنند و در هیچ كارى با او مخالفت نورزند و عهد و پیمان با او را‌نشكنند.<ref> قمى، ج‌ 2، ص‌ 322؛ الصافى، ج‌ 5‌، ص‌ 39.</ref>
 
على بن ابراهیم قمى مى‌گوید: آیه شرط، پس از آیه بیعت رضوان نازل شده و خداوند با مؤمنان شرط كرده است تا زمانى از آنان راضى است كه از دستور پیامبر صلى الله علیه و آله سرباز نزنند و در هیچ كارى با او مخالفت نورزند و عهد و پیمان با او را‌نشكنند.<ref> قمى، ج‌ 2، ص‌ 322؛ الصافى، ج‌ 5‌، ص‌ 39.</ref>
سطر ۱۳: سطر ۱۱:
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 389
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 389
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره فتح]]

نسخهٔ ‏۵ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۶:۱۰

آیه 10 سوره فتح/48 را «آیه ‌شرط» گفته‌اند:[۱]

مشاهده آیه در سوره

إِنَّ الَّذینَ یُبایِعونَكَ إِنّما یُبایِعونَ اللّهَ یَدُاللّهِ فَوقَ أَیدِیهِم فَمن نَكثَ فِإِنَّما یَنكُثُ عَلى نَفسِهِ و مَن أَوفى بِما عهدَ علیهُ اللّهَ فَسیُؤتِیهِ أَجرًا عَظِیمًا

مشاهده آیه در سوره


على بن ابراهیم قمى مى‌گوید: آیه شرط، پس از آیه بیعت رضوان نازل شده و خداوند با مؤمنان شرط كرده است تا زمانى از آنان راضى است كه از دستور پیامبر صلى الله علیه و آله سرباز نزنند و در هیچ كارى با او مخالفت نورزند و عهد و پیمان با او را‌نشكنند.[۲]

پانویس

  1. بحارالانوار، ج‌ 20، ص‌ 354.
  2. قمى، ج‌ 2، ص‌ 322؛ الصافى، ج‌ 5‌، ص‌ 39.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 389