مروج الذهب (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۲۵: سطر ۲۵:
  
 
}}  
 
}}  
==معرفی اجمالی مؤلف==
 
  
ابوالحسن علی بن حسین مسعودی، مورخ و جغرافیدان بزرگ اسلامی در اواخر قرن سوم هجری، احتمالاً حدود سال ۲۸۰ق در [[بغداد]] متولد شد. خانواده اش اصلا اهل [[کوفه]] بودند. نسبش به [[ابن مسعود|عبدالله بن مسعود]]، [[صحابی]] بزرگوار [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله می رسد. شور و شوق دانش اندوزی او را از اوان  جوانی به سیر و سفر در سرزمین های اسلامی کشاند. [[عراق]] و [[ایران]] و [[مصر]] و [[سوریه]] و [[فلسطین]] و ارمنستان و هند و سیلان و [[عمان]] و سواحل شرقی افریقا را تا زنگبار و احتمالا ماداگاسکار زیر پا گذاشت. حتی از چین و مالزی هم دیدار کرد. ظاهراً جز [[اندلس]] (اسپانیا) و غرب افریقا، تمام سرزمین های اسلامی را سیاحت کرده است. سرانجام در ۳۳۶ق در [[مصر]] مقیم شد و در [[جمادی الثانی]] ۳۴۵ق (سپتامبر ۹۵۶میلادی) در شهر فسطاط مصر درگذشت.
+
==مؤلف==
 
+
ابوالحسن على بن حسين بن على بن عبداللّه هذلى در سال 287 ه‍. 900/ م. در بغداد به دنيا آمد. مسعودى علاوه بر بهره‌گيرى از علوم مختلف مانند لغت، ادبيات، فقه، تاريخ، جغرافيا و فلسفه به زبان‌هاى فارسى، هندى، يونانى، رومى و سريانى آشنا شد. او كتاب «مروج الذهب» را در مصر منتشر كرد و تا پايان عمر در آنجا زيست. شرح حال نگاران شيعه «مسعودى» را از اصحاب اماميه دانسته و به تشيع وى تصريح كرده‌اند. مسعودى اهتمام بسيارى براى ثبت زندگانى حضرت على(ع) و ذكر مناقب و فضائل آن حضرت كرده است. التنبيه و الإشراف آخرين كتابى است كه تأليف كرده است . ایشان در سال 345ق رحلت نمودند.
مسعودی بی گمان [[شیعه|شیعی]] مذهب بوده است. محققان معاصر عرب او را [[معتزله|معتزلی]] [[شافعی]] می دانند. درباره شافعی بودن مسعودی، ابن عماد (متوفی۱۰۹۰ق) در شذرات الذهب به تصریح می گوید که مسعودی شافعی جز مسعودی مورخ صاحب «مروج الذهب» است و شخص دیگری است. ظاهراً شبهه معتزلی بودن مسعودی نیز از آنجاست که بسیاری از اصول کلام [[معتزله]] با اصول عقاید [[شیعه]] مشترک است و معتزلیان در نکات بسیاری با شیعه هم سخن اند. علمای [[علم رجال|رجال]] شیعه از [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] (متوفی۴۵۰ق) تا زمان ما در کتب رجال خود، مسعودی را [[شیعه]] دانسته اند. مهمترین دلیل شیعه بودن مسعودی دو کتاب موجود او _ مروج الذهب و [[التنبيه والاشراف (کتاب)|التنبیه و الاشراف]] _ است که عقاید او را آشکار میکند؛ به دنبال نام [[ائمه اطهار|امامان]]، «علیهم السلام» می آورد و در هر باب فصلی جداگانه درباره زندگی و وفات امامان علیهم السلام باز می کند و از قیامهای شیعی با همدلی سخن می گوید.<ref>ابوالقاسم پاینده؛ ترجمه فارسی مروج الذهب، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ پنجم، 1374؛ جلد اول، پیشگفتار ناشر.</ref>
 
  
 
==معرفی اجمالی کتاب==
 
==معرفی اجمالی کتاب==
سطر ۴۶: سطر ۴۴:
 
[[رده:منابع تاریخ اسلام]]
 
[[رده:منابع تاریخ اسلام]]
 
[[رده: منابع کتاب شناسی]]
 
[[رده: منابع کتاب شناسی]]
 +
[[رده:آثار علی بن حسین مسعودی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۲

مروج الذهب یکی از کتابهای مهم تاریخی است که در نیمه اول قرن چهارم هجری توسط ابوالحسن علی بن حسین مسعودی، مورخ و جغرافیدان بزرگ شیعی تألیف شده است.

مروج الذهب.jpg
نویسنده علی بن حسین مسعودی
موضوع تاریخ اسلام
زبان فارسی
تعداد جلد 2
مترجم ابوالقاسم پاینده

مؤلف

ابوالحسن على بن حسين بن على بن عبداللّه هذلى در سال 287 ه‍. 900/ م. در بغداد به دنيا آمد. مسعودى علاوه بر بهره‌گيرى از علوم مختلف مانند لغت، ادبيات، فقه، تاريخ، جغرافيا و فلسفه به زبان‌هاى فارسى، هندى، يونانى، رومى و سريانى آشنا شد. او كتاب «مروج الذهب» را در مصر منتشر كرد و تا پايان عمر در آنجا زيست. شرح حال نگاران شيعه «مسعودى» را از اصحاب اماميه دانسته و به تشيع وى تصريح كرده‌اند. مسعودى اهتمام بسيارى براى ثبت زندگانى حضرت على(ع) و ذكر مناقب و فضائل آن حضرت كرده است. التنبيه و الإشراف آخرين كتابى است كه تأليف كرده است . ایشان در سال 345ق رحلت نمودند.

معرفی اجمالی کتاب

«مُروج الذهب و معادن الجوهر»[۱] یکی از کتابهای مهم تاریخی است که در نیمه اول قرن چهارم هجری توسط ابوالحسن علی بن حسین مسعودی، مورخ و جغرافیدان بزرگ شیعی تالیف شده است. این جهانگرد تیزبین و مورخ چیره دست حاصل یک عمر جهانگردی و مطالعه عمیق خود را در اندیشه و رفتار اقوام مختلف در این کتاب به رشته تحریر درآورده است.

مروج الذهب از این جهت که شامل تاریخ ملل قدیم از جمله ایرانیان است و اطلاعاتی دقیق و کمیاب از خصایص زندگی این اقوام بدست می دهد، از منابع معتبر مطالعات شرقی به شمار می رود و در نزد خاورشناسان اعتبار و حرمتی بسزا داشته است. از مهمترین منابع اساطیر و تاریخ قبل و بعد از اسلام، خاصه ایران دوره ساسانی و تاریخ صدر اسلام محسوب می شود.[۲]

پانویس

  1. مُروج جمع "مَرج به معنای چمنزار یا مرغزار و مروج الذهب یعنی مرغزارهای زر و معادن گوهر"
  2. ترجمه فارسی مروج الذهب، پیشگفتار ناشر.

منابع

  • دانشنامه رشد، بازیابی: 17 بهمن ماه 1392.
  • ابوالقاسم پاینده؛ ترجمه فارسی مروج الذهب، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ پنجم، 1374؛ جلد اول.