آیه اخوّت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (تعیین رده)
سطر ۳: سطر ۳:
 
آیه 10 [[سوره حجرات]]/ 49 را «آیه اخوّت» نامیده اند؛<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ [[بحارالانوار]]، ج 19، ص 37.</ref> زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است:
 
آیه 10 [[سوره حجرات]]/ 49 را «آیه اخوّت» نامیده اند؛<ref> قمى، ج 1، ص 307؛ [[بحارالانوار]]، ج 19، ص 37.</ref> زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است:
  
'''''«إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَینَ أخوَیكُم وَاتَّقوا اللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون».'''''
+
{{قرآن در قاب|إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَينَ أخوَيكُم وَاتَّقوا اللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون|سوره=49|آیه=10}}
  
 
به نقل ابن عباس، پیغمبر صلى الله علیه و آله در پى نزول این آیه، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت. ابوبكر را با عمر، عثمان را با عبدالرحمن و...؛ آنگاه على علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.<ref> تفسیر اثنى عشرى، ج 12، ص 186.</ref>
 
به نقل ابن عباس، پیغمبر صلى الله علیه و آله در پى نزول این آیه، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت. ابوبكر را با عمر، عثمان را با عبدالرحمن و...؛ آنگاه على علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.<ref> تفسیر اثنى عشرى، ج 12، ص 186.</ref>
سطر ۱۵: سطر ۱۵:
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 367
 
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد  1، ص 367
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 
[[رده:آیه‌های با عناوین خاص]]
 +
[[رده:آیات سوره حجرات]]

نسخهٔ ‏۱ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۱۷

آیه اخوّت

آیه 10 سوره حجرات/ 49 را «آیه اخوّت» نامیده اند؛[۱] زیرا مؤمنان را برادر دینى یكدیگر دانسته و به ایجاد صلح و سازش میان آنان سفارش كرده است:

مشاهده آیه در سوره

إِنَّمَا المُؤمِنونَ إِخوَةٌ فَأَصلِحوا بَينَ أخوَيكُم وَاتَّقوا اللَّهَ لَعلّكُم تُرحَمون

مشاهده آیه در سوره


به نقل ابن عباس، پیغمبر صلى الله علیه و آله در پى نزول این آیه، بین مسلمانان به قدر منزلتشان پیوند برادرى برقرار ساخت. ابوبكر را با عمر، عثمان را با عبدالرحمن و...؛ آنگاه على علیه‌السلام را برادر خود قرار داد و فرمود: تو برادر منى و من برادر تو هستم.[۲]

مسلمانان در آغاز بر اساس همین برادرى، حتى از یكدیگر ارث مى بردند.[۳]

پانویس

  1. قمى، ج 1، ص 307؛ بحارالانوار، ج 19، ص 37.
  2. تفسیر اثنى عشرى، ج 12، ص 186.
  3. قمى، ج 1، ص 307؛ مجمع البیان، ج 4، ص 865.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 367