آیه 264 بقره: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | ==متن | + | ==متن آيه== |
| − | + | {{قرآن در قاب|«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَتُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَالأذَى كَالَّذِي يُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَلاَ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا لاَّيَقْدِرُونَ عَلَى شَيْءٍ مِّمَّا كَسَبُواْ وَاللّهُ لاَيَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ».|سوره=2|آیه=264}} | |
| + | |||
| + | ==ترجمه آیه== | ||
اى كسانى كه ايمان آورده ايد، صدقه هاى خود را با منت و آزار باطل مكنيد، مانند كسى كه مالش را براى خودنمايى به مردم، انفاق مى كند و به خدا و روز بازپسين ايمان ندارد. پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارايى است كه بر روى آن، خاكى (نشسته) است، و رگبارى به آن رسيده و آن (سنگ) را سخت و صاف بر جاى نهاده است. آنان (=رياكاران) نيز از آنچه بدست آورده‌اند، بهره‌اى نمى برند و خداوند، گروه كافران را هدايت نمى كند. | اى كسانى كه ايمان آورده ايد، صدقه هاى خود را با منت و آزار باطل مكنيد، مانند كسى كه مالش را براى خودنمايى به مردم، انفاق مى كند و به خدا و روز بازپسين ايمان ندارد. پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارايى است كه بر روى آن، خاكى (نشسته) است، و رگبارى به آن رسيده و آن (سنگ) را سخت و صاف بر جاى نهاده است. آنان (=رياكاران) نيز از آنچه بدست آورده‌اند، بهره‌اى نمى برند و خداوند، گروه كافران را هدايت نمى كند. | ||
نسخهٔ ۳۰ اوت ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۲۲
متن آيه
ترجمه آیه
اى كسانى كه ايمان آورده ايد، صدقه هاى خود را با منت و آزار باطل مكنيد، مانند كسى كه مالش را براى خودنمايى به مردم، انفاق مى كند و به خدا و روز بازپسين ايمان ندارد. پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارايى است كه بر روى آن، خاكى (نشسته) است، و رگبارى به آن رسيده و آن (سنگ) را سخت و صاف بر جاى نهاده است. آنان (=رياكاران) نيز از آنچه بدست آورده‌اند، بهره‌اى نمى برند و خداوند، گروه كافران را هدايت نمى كند.
نزول
محل نزول:
این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۱]
شأن نزول:[۲]
مفضل بن صالح بعد از يك واسطه از امام باقر عليه‌السلام يا امام صادق عليه‌السلام نقل نمايد: كه اين آيه درباره عثمان بن عفان نازل گرديده كه از او به معاويه و پيروان او نيز سرايت كرده است.[۳]
و نيز سلام بن مستنير از امام باقر عليه‌السلام روايت نمايد كه اين آيه درباره عثمان بن عفان نازل شده است.[۴]
پانویس
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.
- محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، انتشارات اسلامی، تهران، 1361 ش.
- فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
پیوندها
