نمایش مبدأ برای هجوم مسلمانان به دمشق در عصر خلیفه اول

{{تقویم|روز=16 محرم|سال=سال ۱۴ هجری قمری}}

مسلمانان در عصر خلیفه اول - [[ابوبکر|ابوبکر بن ابی‌قحافه]] - پس از پیروزی‌هایی که در نبرد با [[مسیحیت|مسیحیان]] و سپاهیان روم در جبهه‌های غرب و مناطق [[شام]]، همانند أجنادین، بُصری و مرج صُفّر بدست آورده بودند، نیروهای خویش را برای فتح شهر بزرگ و تاریخی [[دمشق]] (مرکز شام) متمرکز کردند. آنان در شانزدهم [[ماه محرم|محرم]] سال ۱۴ قمری به دمشق هجوم آورده و آن را از چند سو به محاصره خویش درآوردند.

مدافعان شهر، تمامی درهای شهر را بر روی مسلمانان بسته و در داخل شهر سنگربندی کرده و آماده نبرد با مسلمانان شدند. [[خالد بن ولید]] از سوی ابوبکر، فرماندهی مسلمانان مبارز منطقه شام را بر عهده داشت و به مدت شش ماه، این شهر را در محاصره خویش نگه داشت. سرانجام با آنان معاهده‌ای بست و طی صلحنامه‌ای آن را به سوی مسلمانان گشود. 

در همان ایام، [[ابوبکر|ابوبکر]] از دنیا رفته و [[عمر بن خطاب]] جانشین وی گردید. از نخستین اقدامات عمر بن خطاب، برکناری [[خالد بن ولید|خالد بن ولید]] از فرماندهی سپاه شام و نصب [[ابوعبیده جراح|ابوعبیده جراح]] به جای وی بود. ولی ابوعبیده، به خاطر مصالحی امارت و فرماندهی خویش را تا پایان فتح دمشق پنهان نگه داشت.

فتح دمشق در ماه [[رجب]] سال چهاردهم قمری، در عصر عمر بن خطاب به وقوع پیوست و این واقعه، ضربه سنگینی بر امپراتوری روم شرقی وارد ساخت و زمینه مناسبی برای پیشرفت‌های بعدی مسلمانان گردید.<ref> تاریخ دمشق (ابن عساکر)، ج ۲، ص ۱۰۰؛ فتوح البلدان (بلاذری)، ص ۱۶۵؛ تاریخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۵۰۱.</ref>
==پانویس==
<references />
==منابع==
* مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.
[[رده:وقایع ماه محرم]]
[[رده: سال ۱۴ هجری قمری]]