نمایش مبدأ برای معاد جسمانی

مقصود از [[معاد]] جسمانی، آن است که [[انسان]] در جهان [[آخرت|اخروی]] با کالبدش حضور یابد و نعمت یا [[عذاب]] اخروی نیزجسمانی باشد؛ ولی معاد روحانی آن است که انسان با وجودی روحانی حیات اخروی خویش را ادامه دهد و در جهان بازپسین از لذتهای معنوی و روحانی بهره مند یا به عذابهای معنوی و روحانی دچار شود.

==معاد جسمانی یا روحانی؟==

در اینکه آیا معاد جسمانی است یا روحانی؟ سه نظر وجود دارد:

#گروهی می گویند که معاد فقط روحانی است. این، عقیده جمهور فلاسفه مشاء است که به تجرد [[روح]] اعتقاد دارند. از نظر این گروه، روح انسان به آن دلیل در دنیا با بدن مادی همراه است که با تدبیر آن به پاره ای از اهداف خود دست یابد و به برخی کمالات نایل شود که تنها از این راه دست یافتنی است.
#گروهی می گویند که معاد، فقط جسمانی است. این، نظرِ بیشتر متکلمان [[اهل سنت]] از [[اشاعره]] و [[معتزله]] است. طرفداران این نظریه، انسان را موجودی جسمانی به شمار می آورند و به تجرد روح اعتقاد ندارند. از نظر این گروه، معاد بر امکان اعاده معدوم استوار نیست؛ زیرا با [[مرگ]]، اجزای اصلی بدن نابود نمی شود تا به ایجاد دوباره نیازمند باشند؛ بلکه فقط از هم جدا می شوند.
#عده ای دیگر معتقدند که معاد، هم روحانی و هم جسمانی است. این، دیدگاه گروهی از محققان از متکلمان و فیلسوفان اسلامی اعم از [[شیعه]] و اهل سنت است؛ از شیعیان مانند: [[شیخ مفید]]، [[شیخ طوسی]]، [[سید مرتضی]]، [[محقق طوسی]]، [[علامه حلی]] و... (رضوان اللّه تعالی علیهم) و از اهل سنّت مانند: غزالی، کعبی، حلیمی، [[راغب اصفهانی]]، بیشتر [[تصوف|صوفیه]]، کرامیه و دیگران.

منظور ما از معاد جسمانی، همین نظریه سوم است. این دیدگاه، جامع دو نظر پیشین است.

==منبع==

*[http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/2689/6703/79555/| مجله: مبلغان-بهمن و اسفند 1387 - شماره 112]، معاد جسمانی نویسنده : اکبر اسدعلیزاده ، صفحه 63

[[رده:معاد]]