نمایش مبدأ برای قبر

قبر در فرهنگ دینی، در دو معنا بکار رفته است: محلى که بدن مرده در آن دفن مى شود<ref>لسان العرب، ج۱۱، ص۹، «قبر».</ref> و دیگری جایگاه [[روح]] در عالم [[برزخ]]. البته واژه قبر در بسیارى از [[روایت|روایات]] به معناى برزخ است.

== مراد از قبر ==
مرحوم [[علامه مجلسى|مجلسى]] مى نویسد: پس از [[مرگ]]، [[روح]] به جسد مثالى لطیف تعلق مى گیرد که در ظاهر، شباهت کامل به بدنهاى اصلى دنیایى دارد و تنعّم و عذاب روح در همین بدن مثالى خواهد بود و بعید نیست که روح بر اثر پاره اى از آلامى که بر بدن اصلى وارد مى شود نیز متألّم گردد، زیرا قبل از [[مرگ]] به آن بستگى و تعلق داشته است و ثواب قبر، [[عذاب قبر]]، گسترش و تنگى قبر، طیران روح در هوا، دیدن خانواده، مشاهده [[ائمه اطهار|ائمّه]] طاهرین علیهم السلام به شکل خودشان، مشاهده دشمنان ائمّه که در عذابند، بر همین اساس است. پس مراد از قبر که در اکثر اخبار آمده، جایگاه روح در [[برزخ|عالم برزخ]] است و این مطلبى است کامل، خواه روح را جسم لطیف بدانیم و خواه به تجرد روح قائل شویم.<ref>بحارالانوار، ج۶، ص۲۷۰.</ref> 

در تعبیرى دیگر، مرحله قبر دوره آرامش پیش از [[حشر]] و نشر و بروز کامل و طَور دیگر وجود است، خواه در زیر خاک دفن شود یا در دریا غرق گردد یا بدنش بسوزد و دود شود.<ref>نثر طوبى، ج۲، ص۲۸۱، «قبر».</ref>

==واژه قبر در قرآن==

این واژه به صورت جمع (قبور)، در پنج [[آیه]] از [[قرآن]] آمده است: آیات
۴ [[سوره انفطار|انفطار]]،
۷ [[سوره حج|حج]]،
۲۲ [[سوره فاطر|فاطر]]،
۱۳ [[سوره ممتحنه|ممتحنه]]،
۹ [[سوره عادیات|عادیات]].

همچنین یک بار به صورت مفرد: «{{متن قرآن|وَلاَ تُصَلِّ عَلَى أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا وَلاَ تَقُمْ عَلَىَ قَبْرِهِ إِنَّهُمْ کفَرُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُواْ وَهُمْ فَاسِقُونَ}}» چون بمیرند، بر هیچ یک از آنان [[نماز]] مکن و بر قبرشان نایست، اینان به خدا و رسولش کافر شده اند و نافرمان مرده اند ([[سوره توبه|توبه]]، ۸۴).

و یک بار به صورت فعل به کار رفته است: «{{متن قرآن|ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ}}» آنگاه بمیراندش و در گور کند ([[سوره عبس|عبس]]، ۲۱).

==پانویس==
{{پانویس}}
==منابع==

*[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد۲۲، صفحه۳۹۰.

[[رده:واژگان قرآنی]]
[[رده:معاد]]