نمایش مبدأ برای فرجام قاتلان امام حسین(ع)

{| border="1" cellpadding="5" cellspacing="0"
|- style="background: rgb(181, 221, 232)" {|border="1" cellpadding="5" cellspacing="0"
|نام
|نقش وی در کربلا
|سرانجام و چگونگی مرگ
|-
|[[شمر بن ذی‌الجوشن]]
|نقش‌آفرین اصلی جنایات [[کربلا]]، صدور دستور یورش همه جانبه به [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] علیه السلام و یارانش.
|دستگیری توسط [[مختار ثقفی]]، گردن زدن او و انداختن وی در روغن داغ.
|-
|[[محمد بن اشعث|محمد بن اشعث بن قیس]]
|نقش‌آفرین و فراهم کننده حوادث روز [[روز عاشورا|عاشورا]]، فرمانده نیرویی بود که [[مسلم بن عقیل|مسلم]] را دستگیر کردند و هتک حرمت امام حسین علیه السلام.
|روز عاشورا در پی نفرین امام حسین علیه السلام عقرب سیاهی او را نیش زد.
|-
|[[عبید الله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]]
|در حادثه کربلا، همه جنایت‌ها به دستور مستقیم عبیدالله تحقق یافت و بعد از [[یزید بن معاویه|یزید]] بیشترین نقش را در فاجعه عاشورا داشت.
|چکیدن قطره خونی از سر مبارک امام حسین علیه السلام بر ران او و باقی ماندن آن زخم تا آخر عمر، جسدش توسط [[ابراهيم بن مالك اشتر|ابراهیم بن مالک اشتر]] به آتش کشیده شد.
|-
|[[یزید بن معاویه]]
|چوب زدن بر دندان‌های مبارک امام حسین علیه السلام.
|هنگام رقص و مستی به زمین خورد و مغزش متلاشی شد و صورتش همچون قیر، سیاه شد.
|-
|[[سنان بن انس]]
|نقش مؤثری در کشتن  اباعبدالله الحسین علیه السلام داشت.
|زبانش گرفت، عقلش زائل شد و با وضع ناگواری از دنیا رفت.
|-
|[[عمر بن سعد]]
|مجرم شماره سوم فاجعه کربلا و فرماندهی عملیات کربلا را بر عهده داشت.
|به دستور مختار ثقفی به قتل رسید و سرش از تن جدا شد.

|-
|[[حرملة بن کاهل]]
|پرتاب تیر بر گلوی [[حضرت علی اصغر علیه السلام|حضرت علی‌اصغر]] علیه السلام.
|[[مختار ثقفی]] دستور داد تا بدنش را تیرباران کنند.
|-
|[[حصین بن نُمیر]]
|فرمانده تیراندازان لشکر عمر بن سعد و تیراندازی به امام حسین علیه السلام.

|ابراهیم بن اشتر جسد او را سوزاند و سرش را برای مختار به [[کوفه]] فرستاد، سر او در [[مکه]] و[[ مدینه]] آویزان ماند تا درس عبرتی برای دیگران باشد.

|-
|مالک بن نُسیر کِندی
|فرود آوردن ضربه بر فرق مبارک سیدالشهدا علیه السلام.
|قطع دستانش توسط همسرش و تا آخر عمر فقیر ماند.
|-
|زرعه دامی
|از قاتلان امام حسین علیه السلام.
|هنگام مرگ از گرمای شکم و سردی پشتش صیحه می‌زد و می‌گفت به من آب دهید.
|-
|عبدالله بن حَوزه
|تیراندازی به سوی لشکر ابا عبدالله علیه السلام.
|قطع پای راست او توسط [[مسلم بن عوسجه]]. اسب با حرکت تند، سر او را به هر سنگ و کلوخی کوبید تا به دوزخ رفت.
|-
|[[شبث بن ربعی]]
|با شمشیر به صورت مبارک امام حسین علیه السلام زد.
|[[ابراهیم بن مالک اشتر]] ران‌هایش را برید تا مرد. سپس سرش را جدا و جسدش را سوزاند.
|-
|شرحبیل
|از پشت بر صورت امام حسین علیه السلام زد.
|[[مختار ثقفی|مختار]] او را با آتش سوزاند.
|-
|[[عمروبن حجاج]]
|در روز عاشورا آب را بر روی اباعبدالله الحسین علیه السلام و یارانش بست، امام علیه السلام را خارج شده از دین نامید و از جمله حاملان سرهای شهداء به کوفه بود.
|به نفرین امام حسین علیه السلام گرفتار و از شدت تشنگی در بیابان هلاک شد.
|-
|احبش بن مرثد (اخنس)
|با اسب بر بدن مبارک امام حسین علیه السلام تاخت و عمامه حضرت را به غارت برد.
|پس از واقعه عاشورا وقتی در صحنه جنگ ایستاده بود، تیری از کمان، رها و به قلبش اصابت کرد و مرد.
|-
|عبدالله بن ابی حُصین

|آب را بر سیدالشهداء علیه السلام بست و با بی‌شرمی به امام گفت: ای حسین! به خدا سوگند، جرعه‌ای از آب نخواهی چشید تا از تشنگی بمیری.
|به نفرین امام حسین علیه السلام مبتلا و به بیماری استسقاء گرفتار شد، هرچه آب می‌نوشید تشنگی‌اش برطرف نمی‌شد تا اینکه هلاک شد.
|-
|بَجدل بن سُلیم
|انگشت مبارک امام علیه السلام را برای در آوردن انگشتر برید.
|مختار او را دستگیر، دست و پاهایش را برید. آنقدر در خون غلتید تا هلاک شد.
|-
|اسحاق بن حَیوه حضرمی
|داوطلبانه بر پیکر امام حسین علیه السلام تاخت و پیراهن حضرت را به غارت برد.
|با پوشیدن پیراهن اباعبدالله علیه السلام به مرض پیسی مبتلا شد و موهایش ریخت. توسط مختار دستگیر شد و دستور داد بر بدنش تاختند تا به هلاکت رسید.
[[رده: امام حسین علیه السلام]]
|}