نمایش مبدأ برای شهدای کربلا از فرزندان حضرت زینب(س)

{{بخشی از یک کتاب}}

پس از شهادت خاندان [[عقیل بن ابیطالب|عقیل]]، حضرت امّ المصائب، عقیله بنی هاشم [[حضرت زینب سلام الله علیها|حضرت زینب]] علیها السلام دو فرزندش [[عون بن عبدالله بن جعفر]] و [[محمد بن عبدالله بن جعفر]] را برای جانفشانی به محضر [[امام حسین علیه السلام|حضرت ابا عبدالله]] علیه السلام فرستاد.

این دو برادر که فرزندان [[عبدالله بن جعفر طيار|عبدالله بن جعفر]] بودند، به میدان آمده و هر یک جداگانه وفاداری خویش را تا مرز [[شهادت در راه خدا|شهادت]] به امام زمانشان ابراز داشتند.

ابتدا محمد در حالی که این گونه [[رجزهای یاران ابا عبدالله علیه السلام|رجز]] می خواند وارد میدان شد: به خدا شکایت می کنم از دشمنان قومی که از کوردلی به هلاکت افتادند. نشانه های [[قرآن|قرآنی]] که محکم و مبیّن بود، عوض کردند و [[کفر]] و طغیان را آشکار کردند. جمعی از سپاه [[کوفه]] به دست او کشته شدند و سرانجام عامر بن نهشل تمیمی، جناب محمد را به شهادت رساند.

بعد از شهادت محمد، عون بن عبدالله بن جعفر وارد میدان شد و این گونه رجز خواند: اگر مرا نمی شناسید، من پسر [[جعفر طیار|جعفر]] هستم که از روی صدق شهید شد و در [[بهشت]] نورانی با بالهای سبز پرواز می کند، این شرافت برای من در محشر کافی است.

نوشته اند تا بیست تن را به درک واصل کرد، آنگاه بدست عبدالله بن قطنه طائی به شهادت رسید.

منقول است [[حضرت زینب سلام الله علیها|حضرت زینب]] سلام الله علیها زمانی که هر یک از [[بنی هاشم]] به شهادت می رسیدند، به کمک [[سیدالشهدا]] علیه السلام برای تعزیت می آمد، ولی هنگام شهادت این دو فرزندش پرده خیام را انداخت و از خیمه گاه خارج نشد.

==منابع==

*علی ثمری، شرح شمع: در آداب سوگواری و مقتل سیدالشهداء علیه السلام، تهران: ۱۳۸۲.

[[رده:شهدای کربلا]]