نمایش مبدأ برای آیه سیف

-

آيه 5 [[سوره توبه]]/9 را «آيه‌سيف»<ref> الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 45 و 47.</ref> يا قتال گويند.<ref> [[بحارالانوار]]، ج‌ 19، ص‌ 114؛ التمهيد، ج‌ 2، ص‌ 351.</ref> اين نام‌گذارى از آن رو است كه [[قرآن]] پس از انقضاى چهارماه، جنگ با مشركان را با شدت دستور داده، مگر اين كه به دامن اسلام وارد شوند:

'''''«فَإِذا انسَلَخ الأَشهُر الحُرُمُ فَاقتُلوا المُشرِكينَ حَيثُ وَجدتُموهُم و خُذوهُم و احصُروهُم واقعُدوا لَهُم كُلَّ مَرصَد فَإِن تَابوا و أَقامُوا الصَّلوةَ و ءَاتَوُا الزَّكوةَ فَخلّوا سَبيلَهُم إِنّ اللّهَ غَفورٌ رَحِيمٌ».'''''

برخى اين آيه را در رأس آيات ناسخ دانسته‌اند؛ يعنى برآنند كه 124 آيه را نسخ مى‌كند.<ref> الاتقان، ج‌ 2، ص‌ 51‌.</ref> برخى گفته‌اند: ناسخ هر آيه‌اى است كه عفو و فديه در آن ذكر شده؛ البته بعضى گفته‌اند: به آيه «فَإِمّا مَنًّا بَعدُ و إِمّا فِداءً» منسوخ است كه بر آزادى يا فديه گرفتن دلالت دارد. ([[سوره محمد]]/ 47،4)<ref> روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 176.</ref> ولى گويا هيچ كدام ناسخ يكديگر نيست؛ زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله از آغاز تا انجام، هم كُشت هم عفو كرد و هم فديه ستاند.<ref> روض الجنان، ج‌ 9، ص‌ 175.</ref>

==پانویس ==
<references />
===منابع===

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد  1، ص 388